ΝΤΟΜΑΤΕΣ ΚΑΙ ΠΙΠΕΡΙΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΕΠΕΙΔΗ ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ ΔΥΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΓΕΜΙΣΤΑ…

Ορισμένοι, όπως έγραψα και σε μια απάντηση σε έναν φίλο, μπερδεύουν τις ντομάτες με τις πιπεριές. Επειδή και με τις δύο κάνουμε γεμιστά δεν σημαίνει ότι είναι και το ίδιο.

Αυτό το λάθος νομίζω ότι γίνεται και με το αποτέλεσμα των εκλογών και το σχηματισμό κυβέρνησης. Κάποιοι θεωρούν το αποτέλεσμα των εκλογών ως ένα αντιμνημονιακό μήνυμα και άλλοι ως προσταγή των πολιτών να παραμείνει η χώρα στο ευρώ. Ανάλογα με την ερμηνεία που δίνουν τάσσονται οι μεν υπέρ μιας αριστερής – αντιμνημονιακής κυβέρνησης και οι δε

υπέρ μιας συνεργασίας των φιλοευρωπαϊκών κομμάτων. Και οι δύο δεκτές και καλοδεχούμενες.

Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα° η πρώτη άποψη δεν συγκεντρώνει τη δεδηλωμένη στη Βουλή, ενώ η δεύτερη αν και συγκροτεί κοινοβουλευτική πλειοψηφία εμφανίζει εσωτερικά πολιτικά προβλήματα. Στο πρόβλημα δύο λύσεις υπάρχουν. Ή θα γίνουν εκ νέου εκλογές ή θα σχηματιστεί κυβέρνηση με όσους συμφωνούν. Σε οποιαδήποτε άλλη σοβαρή χώρα αυτό θα ήταν λυμένο ζήτημα. Εδώ, στη χώρα όπου γεννήθηκε η Δημοκρατία, αλλά ανθεί και η φαιδρά πορτοκαλέα, ανακαλύπτουμε διάφορα φαιδρά. Δεν ισχύει, λένε κάποιοι, η δεδηλωμένη, θα πρέπει το συνεργατικό σχήμα να έχει και την πλειοψηφία. Η θεωρία είναι καινοφανής. Οι Χριστιανοδημοκράτες και οι Φιλελεύθεροι στη Γερμανία δεν έχουν την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος, κυβερνούν όμως επειδή έχουν τη δεδηλωμένη στο κοινοβούλιο. Το ίδιο ισχύει και σε μια σειρά άλλες χώρες που έχουν συμμαχικές κυβερνήσεις. Μόνον εδώ πρέπει να ισχύσει κάτι το διαφορετικό. Για τις μονοκομματικές κυβερνήσεις που, λόγω εκλογικού νόμου, έχουν αυτοδυναμία δεν υπάρχει πρόβλημα. Για τις συμμαχικές υπάρχει. Περίεργη λογική που δεν την καταλαβαίνω.

Μα αθροίζουν, λένε, μόνον το 38% η Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ. Είναι μειοψηφία. Γιατί, οι άλλοι τι είναι; Πλειοψηφία; Αν εξαιρέσεις το 19% που είναι η αναντιπροσώπευτη ψήφος, το 8,5% του ΚΚΕ που μόνο του θέλει να εξαιρείται, και το 7% της Χρυσής Αυγής που ούτως ή άλλως εξαιρείται (εκτός κι αν κάποιοι θέλουν να την συμπεριλάβουν στις κυβερνητικές προσθαφαιρέσεις, οπότε πρέπει και να το πουν ευθαρσώς) τι μας μένει; Ένα 27%, που είναι το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ και των Ανεξάρτητων Ελλήνων. Για όσους γνωρίζουν αριθμητική το 38% είναι μεγαλύτερο του 27%. Αν οι «38άρηδες» θέλουν να κάνουν κυβέρνηση, τί λόγος πέφτει στους «27άρηδες»; Αν δικαιούται να φωνάζει μια φορά ο ΣΥΡΙΖΑ, που είναι δεύτερο κόμμα, γιατί δεν δικαιούται να φωνάζει δυο φορές η Ν.Δ. που είναι πρώτο κόμμα; Ο λόγος είναι απλός. Η Ν. Δ., όπως και το ΠΑΣΟΚ, δεν πιστεύουν την πολιτική τους, ενώ αντίθετα ο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει τη δική του. Εκεί είναι και η ρίζα του προβλήματος. Από αυτό ξεκινάει όλη η φασαρία και η ανακατωσούρα.

Πάμε τώρα και στον δεύτερο μύθο. Μνημονιακοί-αντιμνημονιακοί. Οι μνημονιακοί συγκεντρώνουν το 40% του εκλογικού σώματος και οι αντιμνημονιακοι άλλο ένα 40%. Ένα 20% πρέπει να βγει εκτός προσθαφαιρέσεων. Το ΚΚΕ που το δηλώνει κατηγορηματικά, η Χρυσή Αυγή που είναι ναζιστές και ένα 5% χαβαλέδες. Από που προκύπτει η δήθεν μειοψηφία των