Ο ΑΛΛΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΣΤΑ ΡΙΚΑ

Δίνουν και παίρνουν οι συζητήσεις και τα στοιχήματα για την Εθνική μας στο ποδόσφαιρο. Θα προκριθεί, υποστηρίζουν οι μεν. Μπα, θα αποκλειστεί, αντιλέγουν οι δε. Σίγουρα η Κόστα Ρίκα είναι καλύτερη ομάδα, τουλάχιστον με αυτά που είδαμε μέχρι τώρα και με βάση τα αποτελέσματα. Όμως στο ποδόσφαιρο δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος. Και η Ελλάδα το 'χει αποδείξει ουκ ολίγες φορές.

Προπονητής δεν είμαι για να πω πως πρέπει να στήσει την ομάδα ο Σάντος, αλλά λίγα πράγματα για το τόπι γνωρίζω. Εξάλλου έχω παίξει μπάλα. Και μάλλον

ήμουν καλός αν αναλογιστούμε ότι στα δεκάξι μου ο Στέφαν Μπόμπεκ, προπονητής του Παναιτωλικού τότε, όταν ο Παναιτωλικός ήταν στην Α' Εθνική, με διάλεξε μαζί με τον Θανάση τον Παπαθανασόπουλο και τον Μίλτο τον Χρήστου να παίξουμε, μαθητές εμείς, στην ομάδα των Νέων. Μέχρι και δελτίο μου έβγαλαν, το οποίο βρήκε ο φίλος μου ο Γιάννης Πολύζος όταν πριν από χρόνια είχε μπει, για κάποιο διάστημα, στο Διοικητικό Συμβούλιο του Παναιτωλικού.

Έχοντας λοιπόν παίξει μπάλα υποστηρίζω ότι η Ελλάδα μπορεί να περάσει στους «οκτώ» του Μουντιάλ. Σ' έναν αγώνα νοκ-άουτ όλα γίνονται. Κάτι που το γνωρίζουν και οι μπουκ αφού για πρόκριση της Κόστα Ρίκα το στοίχημα, μέχρι την Παρασκευή έδινε απόδοση 1,75 και για πρόκριση της Ελλάδος 2,08. Μικρές οι διαφορές και έτσι για γούρι λέω να παίξω ένα δεκάρικο υπέρ της χώρας μας.

Ελπίζω βέβαια να μην αποδειχθώ για μια ακόμη φορά γκαντέμης αφού και στον πρώτο αγώνα με την Κολομβία έπαιξα νίκη της Ελλάδας και φάγαμε τρία. Όμως τη νίκη επί της Ακτής Ελεφαντοστού την πίστευα και την έλεγα σε όλους. Το σκορ έχασα. Έλεγα 2-0 και ήρθε 2-1. Μάρτυρες μου ο Χατζόπουλος, ο Ροτζιώκος, ο Παγαδάκης, ο Βάϊος, ο αδελφός μου και τ' άλλα παιδιά που όλοι μαζί είδαμε το παιχνίδι στο καφενείο-ταβέρνα στο Μαρούσι και θα δούμε και αυτό της Κυριακής -έτσι για να μην χαλάσει το γούρι.

Και μιας και μιλάμε για γούρια θα πρέπει και ο Αντρέας να βρει πάλι μια μεγάλη συναγρίδα και να φωνάξει και τον Γιώργο Π. για να δούνε το ματς στην Πλάκα και ο ...αποστάτης Χριστοδούλου να φωνάξει την παρέα του στο φούρνο στα Εξάρχεια. Και το ίδιο, προτρέπω, να κάνουν και όλοι απανταχού της Γης. Να το δούνε οι ίδιες παρέες στο ίδιο μέρος που είδαν και τον αγώνα με την Ακτή Ελεφαντοστού. Για τα γούρια και την Ελλάδα ρε γαμώτο.

Έμπλεξα με τα γούρια, τα στοιχήματα και τις παιδικές αναμνήσεις και ξεστράτισα απ' αυτό που ήθελα να γράψω όταν κάθισα -βράδυ Παρασκευής και μετά από τη συνήθη επίσκεψη στο ...Ίδρυμα, την «Παλιά Αγορά» στη Φιλοθέη εννοώ- μπροστά στον υπολογιστή. Λοιπόν αυτό που ήθελα να γράψω δεν είναι ποδοσφαιρικό. Μπορεί εμείς να λέμε ότι η Ελλάδα είναι το καλύτερο οικόπεδο του κόσμου όμως την Κόστα Ρίκα ψηφίζουν για επίγειο Παράδεισο. Η χώρα του τρομερού και φοβερού Κάμπελ, του δανεικού από την Άρσεναλ παίχτη του Ολυμπιακού που ελπίζω την Κυριακή με μας να 'ναι νούλα, έτσι για να τιμήσει και το ψωμί που έφαγε, η χώρα λοιπόν του Κάμπελ που όλες οι έρευνες για την ευτυχία την κατατάσσουν στην πρώτη θέση, η χώρα που αξίζει κάποιος να ζει μόνιμα -αν και τελευταία μαθαίνω πως τα πράγματα δεν είναι και τόσο ειδυλλιακά- θα αναμετρηθεί με τη χώρα που τα τελευταία χρόνια οι κάτοικοί της και ιδιαίτερα οι νέοι της ψάχνουν να βρουν τόπο για να μεταναστεύσουν

Τέλος πάντων, την Κυριακή θα συγκρουστούν οι πιο ευτυχισμένοι, οι Κοσταρικανοί με τους πλέον δυστυχείς, μ' εμάς. Η χώρα που κατάργησε το στρατό (το 1949) προκειμένου να επενδύσει στην Παιδεία -ναι, ναι καταργήσανε το στρατό για να ρίξουν τα λεφτά στην Παιδεία- με τη χώρα που το 1949 έβγαινε από εμφύλιο πόλεμο και η οποία περικόπτει συνεχώς κονδύλια απ' την Παιδεία για να τα δώσει στις στρατιωτικές προμήθειες και τις μίζες. Μέχρι στιγμής, στη σύγκριση, χάνουμε 2-0.

Συνεχίζουμε: θα τεθούν αντιμέτωπες η χώρα που το 27% των εδαφών της έχουν ανακηρυχθεί σε εθνικά πάρκα με τη χώρα που ακόμη κι αυτά τα λίγα πάρκα που έχει, αν δεν τα καίει, τα αποψιλώνει για να τα οικοπεδοποιήσει. Αντιμέτωπες θα είναι μια «πράσινη» χώρα με μια χώρα που μισεί το περιβάλλον και εκποιεί ακόμη και τις παραλίες της. Μια χώρα που είναι ελάχιστα εξαρτημένη από το πετρέλαιο, σταμάτησε (από το 1997) ακόμη και τις εξορύξεις, με μια χώρα που ετοιμάζεται να μετατρέψει το έδαφος της σε τυρί έμενταλ για να βρει πετρέλαιο. Μια χώρα που την αποκαλούν «Ελβετία της Λατινικής Αμερικής» με μια χώρα που τις ...Ελβετίες τις έχει σαν αποκούμπι των αφορολόγητων χρημάτων της και για πολυτελείς διακοπές στα σαλέ της. Αισίως το σκορ πήγε στο 3-0.

Πουθενά αλλού στον κόσμο, γράφουν οι ταξιδιωτικοί οδηγοί, δεν έχουν παρατηρηθεί τόσο πολλοί τύποι οικοσυστημάτων όσο στην Κόστα Ρίκα. Λόγω της μοναδικής γεωγραφικής της θέσης και δομής, δημιουργεί μια απίστευτα πλούσια ποικιλία της χλωρίδας και της πανίδας. Αυτή η μικρή χώρα είναι ευλογημένη με παρθένες ζούγκλες, πλούσια δάση, υπέροχα άγρια ζώα, μοναδικές παραλίες ακόμη και ενεργά, αλλά όχι επικίνδυνα, ηφαίστεια. Άντε τώρα εμείς οι ...εξευγενισμένοι της Γλυφάδας και της Μυκόνου να τα βάλουμε μ' αυτούς τους ...άγριους, των οποίων η βιοποικιλότητα της χώρας τους φτάνει στο 5% του πλανήτη! Επειδή όμως και μεις έχουμε ομορφιές, άλλες βέβαια, λέω τα προηγούμενα να μην τους τα δώσω για γκολ, αλλά να το λήξουμε ισοπαλία. Εξάλλου, αν τους έβγαζα καλύτερους σε όλα θα μας πάρουν και τα σώβρακα.

Θα μου πει βέβαια κάποιος, και δικαίως, ναι, αλλά η Κόστα Ρίκα δεν έχει Αθήνα, Σπάρτη, Ακρόπολη, πολιτισμό, ιστορία, φιλοσοφία, τέχνες, Πλάτωνα, Αριστοτέλη, Όμηρο. Όχι βέβαια, γι' αυτό και το σκορ γίνεται 3-1. Η αλήθεια βέβαια είναι πως οι Κοσταρικανοί, σεβόμενοι τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, έχουν δώσει σε τρεις πόλεις τους τα ονόματα Ελλάδα, Αθήνα, Σπάρτη ενώ μια παραλία τους λέγεται Σαμαρά! Αυτό το τελευταίο θα το εκλάβω όμως ως θεϊκό σημάδι, αφού, ως γνωστόν, ο Θεός είναι Έλληνας και θα θεωρήσω πως είναι γραφτό της μοίρας τους να το βρουν από έναν Σαμαρά. Τον Γιώργο εννοώ, όχι τον Αντώνη ή τον Τρύφωνα. Και επειδή μιλάμε για μπάλα, την τρομερή αυτή σύμπτωση την μετράω για τρίποντο. Και μην μου πει κανείς «μα, παίζουμε ποδόσφαιρο και όχι μπάσκετ». Εγώ είμαι ο ...διαιτητής του γραπτού μου και αποφασίζω όπως θέλω. Τρίποντο λοιπόν και το σκορ γίνεται 3-4 υπέρ ημών. Φόρτσα Ελλαδάρα...

Κάποια οικονομικά στοιχεία (4,9% ανεργία, 2,6% ανάπτυξη, 11.600 δολάρια το κατά κεφαλήν εισόδημα κ.α.) δεν τα λαμβάνω υπόψη επειδή η οικονομία κάνει τους κύκλους της. Όπως και μεις κάποτε ήμασταν καλά έτσι κι αυτοί, κάποια στιγμή, δεν αποκλείεται να γίνουν τρόφιμοι του ΔΝΤ. Ούτε λαμβάνω υπόψη και τα δημογραφικά (προσδόκιμο ζωής, μέσος όρος ηλικίας κατοίκων, παιδιά ανά οικογένεια κ.α.) αφενός για να μην σας κουράσω και αφετέρου γιατί αν διαβάζοντάς τα καταλήγατε στο συμπέρασμα ότι είναι καλύτεροι θα έπρεπε να σφυρίξω πέναλτι σε βάρος μας και δεν το θέλω γιατί μπορεί να μας ισοφαρίσουν. Είπαμε, την Κυριακή θέλουμε τη νίκη και μόνον τη νίκη. Κι ας έλθει αυτή με μισό γκολ, στην παράταση ή και στα πέναλτι...