Ο ΛΟΒΕΡΔΟΣ ΣΠΑΕΙ ΤΗ ΣΙΩΠΗ ΤΟΥ

Με απόλυτη διακριτικότητα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Ίνδικτος» το νέο βιβλίο του Ανδρέα Λοβέρδου με τίτλο «Θέσεις για τη Νέα Ελληνική Ανόρθωση».

Χωρίς εντυπωσιασμούς, τιτιβίσματα και κάμερες ο Eλληνας πολιτικός τοποθετείται στις επείγουσες προτεραιότητες για το μέλλον της χώρας επιχειρώντας να καταγράψει ένα  διακριτό ιδεολογικό και πολιτικό προφίλ.

Στις θέσεις του, τις οποίες σπεύδει να διευκρινίσει πως δεν αποτελούν πρόταση προγράμματος

πολιτικού κόμματος, κυριαρχεί η πρόθεση άμεσης εκπόνησης εθνικού  σχεδίου εξόδου από τη κρίση, η συλλογική υλοποίηση του οποίου θα αποτελεί τη βάση για την αναγκαία πολιτική δουλεία. Όπως ο ίδιος σημειώνει στο απέριττο αυτό βιβλίο των 121 σελίδων με λευκό εξώφυλλο και κόκκινους τίτλους, «το εθνικό σχέδιο εξόδου από την κρίση και θεμελίωσης της ευημερίας και της αξιοπιστίας δεν πρέπει απλώς να εκπονηθεί. Πρέπει να εφαρμοσθεί αμέσως και με επιτυχία». Μόνο που θεωρεί ότι αυτό «δεν είναι θέμα ενός ανθρώπου. Η συλλογική εργασία είναι προυπόθεση. Απαιτείται ο συνδυασμός των γνώσεων και της εμπειρίας πολλών ανθρώπων καθώς και η στράτευση τους και η συμμετοχή τους στην εφαρμογή, ώστε αυτή να είναι γρήγορη και επιτυχής» .

Αφού εισάγει τις αναγκαίες διασαφήσεις τονίζει με κριτικό πνεύμα: «Είναι  μοιρολατρική πορεία προς την επίταση της κρίσης να βαδίζουμε προς τη χειροτέρευση της κατάστασης για τη χώρα και τους πολίτες είτε σφυρίζοντας αδιάφορα, είτε εμπλεκόμενοι σε μικροκομματικές διαμάχες, είτε προκρίνοντας το κομματικό συμφέρον σε σχέση με το εθνικό, είτε ακκιζόμενοι στην ατελέσφορη μιντιακή συζήτηση που καταναλώνει τα πάντα δια της προβολής των πάντων και της δημαγωγίας, είτε δημαγωγώντας, είτε απασχολούμενοι με τη μάχη εναντίον των δημαγωγών με διανοητικά σχήματα, ευχολόγια και γενικότητες».

Παράλληλα προσθέτει το ιδεολογικό του στίγμα όπως αυτό έχει διαμορφωθεί σε μια πορεία ομιλιών και παρεμβάσεων σε πολιτικά, πολιτειακά και κυβερνητικά ζητήματα και επικεντρώνεται στην Ευρώπη την οποία θεωρεί  ακρογωνιαία στρατηγική επιλογή του ελληνισμού. Περιγράφει μεθοδικά και αναλύει συστηματικά τις διαδικασίες  ανασύνταξης του κράτους και θίγει τις προσανατολισμένες προς τις  ρυθμίσεις της αγοράς ριζοσπαστικές αλλαγές καθώς και τις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές στο πεδίο του κοινωνικού κράτους. Αναφέρεται, δηλαδή, στα δύο τμήματα του κλασικού πεδίου της σοσιαλδημοκρατικής σκέψης και πράξης.

Έτσι, προσεγγίζει μεθοδικά και στοχευμένα την ανάγκη δημιουργίας  ενός συμμετοχικού , ευρωπαικού μεταρρυθμιστικού, ριζοσπαστικού, σοσιαλδημοκρατικού πολιτικού  υποκείμενου. Το οποίο, σημειώνει δεν θα πρέπει να κρύβεται πίσω από τις κυβερνήσεις, θα υπερβαί νει  το αρχηγικό, αυταρχικό προσωποπαγές κόμμα και θα κατοχυρώνει τις τάσεις με εκπροσώπησή τους στην ηγεσία του.

Κάνει επίσης διάγνωση της ανάγκης αλλαγής υποδείγματος στη πολιτική, στα πρόσωπα και τις καταστάσεις  όπως, τονίζει , ότι  επιβεβαίωσαν ως απολύτως απαραίτητο οι πολίτες στις πρόσφατες εκλογές. Και  επικεντρώνει την κριτική του στο χρό