Ο ΜΟΝΟΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΤΟΝ ΣΑΜΑΡΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΕΝΟΥΔΑΚΟΣ…

Τις τελευταίες ώρες, και με αφορμή την πολιτική εμπλοκή στο θέμα της ΕΡΤ, ο καθένας λέει ότι παπάρα του κατεβάσει η κούτρα του.

Ν’ αλλάξει ο πρωθυπουργός, να πέσει η κυβέρνηση, να πάμε σε εκλογές, να γίνει η ΕΡΤ το νέο «Πολυτεχνείο», να φύγει η Χούντα, και πάει λέγοντας. Ανεύθυνα λόγια, ανεύθυνων ανθρώπων.

Όπως γίνεται πάντα, σε περιόδους σύγχυσης και ρευστότητας, ανθεί το σότο περγαμότο. Βέβαια,

επειδή το …οφλισκάνω μωρίαν δεν προβλέπεται στις διατάξεις του ποινικού κώδικα, δεν είναι αυτός λόγος να αφήνουμε να προσανατολιστεί ο δημόσιος διάλογος σ’ αυτές της αηδίες.

Η χώρα δεν έχει την πολυτέλεια να το ρίξει για μιά ακόμη φορά στο τσάμικο. Δεν μπορεί, λόγω της ΕΡΤ, να γυρίσουμε το χρόνο πίσω και να επανέλθουμε στον περσινό Ιούνιο. Δεν μπορεί μετά από τόσες θυσίες του λαού να ξαναγυρίσουμε στον «ξαφνικό θάνατο».

Το «μαύρο» στην κρατική ραδιοφωνία και τηλεόραση ήταν λάθος. Και πλέον άθλιος ο τρόπος που έγινε. Το αποδεικνύει η δημόσια κατακραυγή, εδώ και στο εξωτερικό. Όμως δεν μπορεί ένα λάθος να το αντικαταστήσουμε με ένα έγκλημα. Γιατί έγκλημα θα ήταν εάν ευδοκιμούσαν τα όσα φαιδρά ακούγονται.

Εδώ που φθάσαμε, και όπως εξελίσσονται τα πράγματα, η μόνη ορθή κίνηση είναι να αποδεχθεί η κυβέρνηση το λάθος, να ανοίξει η ΕΡΤ και η εξυγίανσης της να γίνει on air.

Δεν μπορεί αυτό να το λένε όλοι και η Ν.Δ. να εμμένει, μόνη -αφού και οι δύο εταίροι της στην κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ, διαφωνούν- στην ορθότητα του σχεδίου της.

Δεν μπορούν να έχουν δίκιο όσοι εισηγήθηκαν το κλείσιμο της ΕΡΤ και άδικο όλα τα κόμματα, οι κοινωνικές οργανώσεις, τα συνδικάτα, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο αρχιεπίσκοπος, το Συμβούλιο Αποδήμου Ελληνισμού, η Ένωση Διοικητικών Δικαστών, το Ευρωκοινοβούλιο, η Κομισιόν, το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, οι διεθνείς ενώσεις Μέσων Ενημέρωσης και τόσοι άλλοι.

Δεν μπορεί η απάντηση στη γενικευμένη αντίδραση να είναι το παιδαριώδες: «τυχόν υποχώρηση θα ισοδυναμούσε με πλήγμα στο προφίλ του πρωθυπουργού». Γιατί τι είναι ο πρωθυπουργός; Πάπας, που έχει το αλάθητο; Πολιτικός είναι, και οι πολιτικοί κάνουν λάθη. Μάλιστα πολλές φορές τα λάθη τους είναι περισσότερα από τα σωστά. Το θέμα είναι να έχεις την ευστροφία και τη γενναιότητα να τα διορθώνεις. Εκεί φαίνεται η αξία και η ικανότητα ενός πολιτικού. Όχι να πολιτεύεται με εμμονές και με βάση το γινάτι.

Έπαθε τίποτε ο Ανδρέας Παπανδρέου όταν είπε «mea culpa»; Ή μήπως στραπατσαρίστηκε η εικόνα του Κωνσταντίνου Καραμανλή όταν, λόγω των αντιδράσεων των φοιτητών, απέσυρε τον, ψηφισμένο από τη Βουλή, νόμο 815 για τα Πανεπιστήμια; Δεν συνέχισαν να κυβερνούν;

Το μείζον για τον Σαμαρά και τη χώρα είναι η διακυβέρνηση, όχι το πείσμα. Και φυσικά θα ήταν ολέθριο σφάλμα να γοητευτεί και να υποκύψει στις σειρήνες που του λένε ότι μπορεί να κυβερνήσει ως Θάτσερ.

Μόνον πολιτικά μοιράκια θα πίστευαν ότι κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί πρώτον, σε συνθήκες συμμαχικής κυβέρνησης και μάλιστα με κόμματα διαφορετικής ιδεολογοπολιτικής προέλευσης από το δικό του κόμμα και δεύτερον, σε καταστάσεις οξείας οικονομικής και κοινωνικής κρίσης με έναν λαό που, λόγω του συσωρευμένου θυμού, περιμένει τη «στραβή» για να το κάνει …Κούγκι.

Ο Σαμαράς θα κριθεί από την ικανότητα δυναμικής σύνθεσης και όχι από τη δύναμη επιβολής της μιας άποψης. Τα τελεσφόρα αποτελέσματα της πολιτικής εξόδου από την κρίση είναι αυτά που θα τον δικαιώσουν και όχι το …μανιάτικο για τον Βενιζέλο και τον Κουβέλη.

Αν λοιπόν όντως δεν θέλει η χώρα να πάει σε εκλογές και να γίνει η ΕΡΤ η σπίθα που θα βάλει φωτιά στον κάμπο, θα πρέπει, τώρα να ανακρούσει πρύμνα, και να δώσει τη μάχη αργότερα, όταν κατατεθεί ένα ολοκληρωμένο σχέδιο πραγματικής εξυγίανσης της ΕΡΤ και μετατροπής της από κρατική σε δημόσια ραδιοτηλεόραση.

Τότε, θα αντιστραφούν οι ρόλοι. Ο ίδιος θα έχει πολλούς συμμάχους, ενώ όσοι, από κομματική και συντεχνιακή ιδιοτέλεια, αντιδράσουν, θα συγκεντρώσουν την μήνιν και την κατακραυγή ακόμη και εκείνων που σήμερα τους στηρίζουν.

Μάλιστα θα έλεγα ότι δεν θα πρέπει να περιμένει τίποτε από τη συνάντηση των τριών αρχηγών τη Δευτέρα. Οι Βενιζέλος και Κουβέλης δεν μπορούν να του (υπο)δείξουν διέξοδο.

Από τη δύσκολη θέση ο μόνος που θα μπορούσε να τον βγάλει είναι ο κ. Μενουδάκος, ο πρόεδρος του Συμβουλίου Επικρατείας. Θα πρέπει να εύχεται να κρίνει αντισυνταγματική την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου. Και όχι κάποιοι ανεγκέφαλοι να πιέζουν για το αντίθετο.

Η δικαστική απόφαση θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για μια συντεταγμένη αναδίπλωση. Πολιτικά δεν υποχωρεί, αλλά, σ’ ένα κράτους δικαίου, οι αποφάσεις των δικαστηρίων πρέπει να γίνονται σεβαστές από όλους…