ΟΙ ΔΥΟ ΤΡΟΠΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΦΤΙΛΙΣΟΥΜΕ ΤΗ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΧΩΡΙΣ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΒΟΥΛΕΥΤΗ

Ακούω και διαβάζω ότι οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής πρόκειται να παραιτηθούν ώστε να διεξαχθούν εκλογές στις περιφέρειες (17) που έχουν εκλέξει βουλευτή. Κι αυτό ορισμένοι το ερμηνεύουν ως ακραία πρόκληση ή ακόμα και ως κίνηση ανωμαλίας. Κολοκύθια τούμπανο. Ευλογία θα ήταν. Και η μοιραία τους κίνηση.

Εάν ποτέ επρόκειτο να το κάνουν θα ήταν μια θαυμάσια ευκαιρία για τη Δημοκρατία να καθαρίσει την «κόπρο του Αυγεία»

από το Κοινοβούλιο. Μακάρι να έκανε αυτό το λάθος ο Μιχαλολιάκος και η κομπανία του. Για να τελειώνουμε μια ώρα νωρίτερα με το «συνδικάτο του εγκλήματος». Δεν πρόκειται όμως να το κάνει. Μπορεί οι φάτσες τους να μην σε πείθουν για την ιδιαίτερη ευφυΐα τους, όμως δεν είναι τόσον ηλίθιοι.

Δεν θα το κάνουν γιατί γνωρίζουν ότι χωρίς τη βουλευτική ασυλία, τα χρήματα, τις διευκολύνσεις και τη νομιμοποίηση που τους παρέχεται θα ξαναγυρίσουν στα λαγούμια απ´ όπου ξεπήδησαν. Από τα σαλόνια της κοινωνίας θα βρεθούν στα υπόγεια του περιθωρίου και της νύχτας. Από το δημόσιο λόγο θα περάσουν στις δοσοληψίες με την Ασφάλεια και τη Δικαιοσύνη.

Μπορεί, στις συγκεντρώσεις των «ταγμάτων εφόδου» που έχουν συγκροτήσει, να παριστάνουν τους καμπόσους λέγοντας ότι δεν αισθάνονται άνετα στα βουλευτικά έδρανα και προτιμούν το πεζοδρόμιο για να γυαλίσουν τις ξιφολόγχες τους, όμως αυτά είναι λεκτικές «ντόπες» για τους χαχόλους. Κούφια λόγια και ψέματα.

Μια χαρά αισθάνονται και μια χαρά περνάνε οι «εκλεκτοί» στην αίθουσα της Ολομέλειας, στο περιστύλιο, στο καφενείο και στα γραφεία τους στη Βουλή. Και με τίποτε δεν πρόκειται να απαρνηθούν τα ωφελήματα που απολαμβάνουν. Οι κορώνες και οι παρόλες που εκστομίζουν είναι για το πόπολο. Το φανατίζουν, κοροϊδεύοντας το.

Εάν ο Μιχαλολιάκος και η κομπανία του είναι άνδρες ας το τολμήσουν. Ας κάνουν πράξη, εδώ και τώρα, τις «απειλές» του. Ας παραιτηθούν όλοι για να γίνουν επαναληπτικές εκλογές στις περιφέρειες που έχουν εκλέξει βουλευτές. Δεν θα το κάνουν όμως γιατί δεν έχουν λόγο, τιμή και μπέσα -κι ας ορκίζονται σ’ αυτά. Θρασύδειλοι και φανφαρόνοι είναι, που, όπως το γνωστό ανέκδοτο με το λαγό, λένε καμιά μ@λ@κία για να περνάει η ώρα.

Εάν παραιτηθούν, η ηγεσία της Χρυσής Αυγής γνωρίζει ότι δύο τινά θα συμβούν: είτε θα δει τα ποσοστά της να μειώνονται δραματικά είτε δεν θα εκλέξει ούτε έναν βουλευτή.

Πως θα γίνει αυτό; Είναι πολύ απλό και ας το εξετάσουμε. Κατ’ αρχήν με την παραίτηση χάνουν αυτοί την πρωτοβουλία των κινήσεων και ο έλεγχος περνά αποκλειστικά στα χέρια των κομμάτων του λεγόμενου «συνταγματικού τόξου». Το τι θα γίνει θα το αποφασίσουν οι άλλοι και όχι αυτοί.

Υπάρχουν δύο δυνατότητες: Η πρώτη είναι να συμφωνήσουν όλα τα κόμματα, είτε βρίσκονται εντός είτε εκτός Βουλής, πως δεν θα συμμετάσχουν στις επαναληπτικές εκλογές. Στην περίπτωση αυτή θα στηθεί κάλπη με ένα μόνο ψηφοδέλτιο, αυτό της Χρυσής Αυγής. Όλοι γνωρίζουμε ότι η πλειοψηφία όσων ψήφισαν στις εκλογές του 2012 Χρυσή Αυγή το έκανε στα κρυφά. Οι περισσότεροι ντρέπονται και να το ομολογήσουν. Πολλοί λίγοι είναι αυτοί που το παραδέχονται. Μετά δε τη δολοφονία και τις αποκαλύψεις είναι ελάχιστοι αυτοί που θα ήθελαν να ταυτίζονται με εγκληματίες.

Σε μία κάλπη όπου το μοναδικό ψηφοδέλτιο είναι αυτό της Χρυσής Αυγής και σε μια ψηφοφορία που δεν είναι υποχρεωτική, δεν νομίζω ότι θα βρεθούν πολλοί για να προσέλθουν. Το κοινωνικό «στίγμα» είναι αποτρεπτικός παράγοντας. Άντε να πήγαιναν τα μέλη της κι αυτά δεν είναι σίγουρο. Οι ψήφοι που θα συγκέντρωνε θα ήταν για γέλια, λιγότερες και από αυτές που έπαιρνε όταν ήταν στο 0,3%. Θα επανεκλέγονταν μεν οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής, αλλά θα είχαν ξεβρακωθεί και θα τέλειωνε η προπαγάνδα τους περί κοινωνικής αποδοχής.

Η δεύτερη περίπτωση είναι να συμφωνήσουν όλα τα κόμματα να κατεβάσουν έναν κοινό υποψήφιο απέναντι στον υποψήφιο της Χρυσής Αυγής. Στην περίπτωση αυτή, τα δημοκρατικά – αντιφασιστικά ψηφοδέλτια θα σάρωναν και στις 17 εκλογικές περιφέρειες. Η Χρυσή Αυγή δεν θα εξέλεγε κανέναν βουλευτή. Θα έπεφταν οι ίδιοι στο λάκκο που θα είχαν σκάψει. Και ουσιαστικά θα τελείωνε.

Ενδεχομένως, τη δεύτερη περίπτωση τα κόμματα θα έπρεπε να την αξιοποιήσουν τοποθετώντας στα ψηφοδέλτια πρόσωπα εγνωσμένου κύρους, ικανοτήτων και διεθνών διασυνδέσεων. Αντί να μοιράσουν τις έδρες ανάλογα με την υφιστάμενη κοινοβουλευτική τους δύναμη, να διαλέξουν υπερκομματικές προσωπικότητες του ελληνισμού απανταχού της Γης που θα μπορούσαν να προωθήσουν στα διεθνή φόρα τις ελληνικές θέσεις.

Μάλιστα και για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις μεταξύ των κομμάτων θα μπορούσε να συμφωνηθεί οι «δημοκράτες –αντιφασίστες» βουλευτές να παραμείνουν ανεξάρτητοι μέχρι να λήξει η θητεία της παρούσας Βουλής. Θα ήταν ένα θαυμάσιο και υψηλής ποιότητας μήνυμα δημοκρατίας σε όλο τον κόσμο από τη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία. Και η χώρα που σήμερα υβρίζεται και λοιδορείται, θα εξυμνείτο.

Αν λοιπόν, ο Μιχαλολιάκος και η κομπανία του, διαθέτουν έστω και ίχνος πατριωτισμού, όπως κάλπικα διατυμπανίζουν, ειλικρινά θα προσέφεραν ύψιστη υπηρεσία στην πατρίδα εάν παραιτούνταν. Αντί να θύουν σπονδές στο όνομα του ελληνικού έθνους, θα θυσιάζονταν πραγματικά γι’ αυτό. Αν τολμούν κι αν είναι πατριώτες, ας το κάνουν. Όμως δεν θα το κάνουν γιατί είναι «συνδικάτο εγκλήματος» και τέτοιο θα προσπαθήσει με νύχια και με δόντια να παραμείνει…