ΟΙ ΓΚΡΙΖΕΣ ΖΩΝΕΣ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΤΟΥ EUROGROUP ΓΙΑ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ ΤΑΜΕΙΑ

Ελπίζω σήμερα, άντε το πολύ αύριο, να τελειώσουν οι συζητήσεις, οι αμφισβητήσεις και οι έριδες για το τι έγινε στο Eurogroup, και να αρχίσει κάποια πιο παραγωγική συζήτηση, όπως για παράδειγμα τι θα γίνει από αύριο στη χώρα. Η απόφαση ήταν καλή για την Ελλάδα, δεν ήταν η άριστη. Λύθηκε, προσώρας, και ικανοποιητικά το ταμειακό πρόβλημα, δεν δόθηκε η τελική λύση. Παίρνουμε μία μεγάλη ανάσα, αλλά συνεχίζουμε να είμαστε διασωληνωμένοι. Παραμένουμε στην

ευρωζώνη, όμως η εποπτεία, στα του οίκου μας, από την τρόικα μεγαλώνει. Το πρόγραμμα δανειοδότησης συνεχίζεται, εφεξής όμως θα υπάρχουν και ρήτρες αναιρεσιμότητας.

Μέχρι να ληφθεί η απόφαση η ευθύνη ήταν στους  εταίρους-δανειστές μας, αφού εμείς είχαμε κάνει ότι μας ζήτησαν. Από σήμερα το πρόβλημα το έχουμε εμείς. Αυτοί έκαναν αυτά(;) που τους ζητούσαμε, τώρα πρέπει να κάνουμε εμείς αυτά στα οποία, και με την ψήφο της Βουλής, έχουμε δεσμευθεί. Ας μην πανηγυρίζουμε λοιπόν, αλλά ούτε και να μεμψιμοιρούμε.

Κατ´ αρχήν έχουμε να λύσουμε ένα σοβαρό πρόβλημα: Το κενό χρηματοδότησης για το 2015-2016, λόγω επιμήκυνσης. Ελήφθη απόφαση; Τι προβλέπει; Και ένα δεύτερο, πιο σημαντικό. Θα πρέπει σε δέκα ημέρες, με 10 δις. ευρώ, να επαναγοράσουμε ομόλογα αξίας 30 δις. ώστε να κερδίσουμε από το “κούρεμα” 20 δις. Υπάρχει τεχνική και νομική προετοιμασία; Ποιός θα κάνει την επαναγορά; Η Ελλάδα ή η ΕΚΤ; Θα είναι προαιρετική ή υποχρεωτική; Να λάβουμε υπόψη μας ότι τώρα, λόγω αγγλικού δικαίου, δεν υπάρχουν CACs, όπως στο προηγούμενο PSI. Θα πληρώσουν τη νύφη οι εγχώριες τράπεζες και τα Ταμεία; Το αντέχουν; Αν δεν τα καταφέρουμε, τι γίνεται; Φεύγει το ΔΝΤ; Συνεχίζει να ισχύει η συμφωνία ή ξαναρχίζει παραμονές Χριστουγέννων νέο θρίλερ; Μήπως αυτή η γκρίζα ζώνη είναι που δίνει απάντηση στο ερώτημα «γιατί αίφνης υποχώρησε η Λαγκάρντ;»

Θέλω να πιστεύω ότι υπάρχουν απαντήσεις. Πειστικές και προπάντων θετικές για τη χώρα τις τράπεζες και τα Ταμεία. Ελπίζω να υπάρχουν Hedge Funds πρόθυμα να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα, αφού ήδη έβγαλαν ικανοποιητικά κέρδη, αγοράζοντας ομόλογα στο 15-20% της αξίας τους και πουλώντας τα στο 30-35%.

Αν ξεφύγουμε από αυτά και αφήσουμε στην άκρη τις πολιτικές προϋποθέσεις (κυβερνητική συνοχή, πολιτική ηγεμονία, κυβερνητικό έργο, κοινωνικοπολιτικές συμφωνίες και συμπτώσεις), επανερχόμαστε στον θεμελιακό προβληματισμό, που είναι και ο πυρήνας της απόφασης του Eurogroup, αλλά και του ελληνικού προβλήματος. Θα εφαρμοστούν αυτά στα οποία συμφωνήσαμε και τα οποία ψήφισε και η Βουλή; Από την απάντηση που θα δοθεί, στην πράξη όμως, θα κριθεί και η σημαντικότητα της απόφασης του Eurogroup.

Και η απάντηση δεν είναι, έστω και με το βούρδουλα, θα εφαρμοστούν. Αν από την εφαρμογή τους ξαναζεσταθεί η αγορά, αυξηθεί η ρευστότητα, υπάρξουν επενδύσεις, ξεκινήσουν δημόσια έργα, δημιουργηθούν θέσεις εργασίας τότε ναι, δημιουργούνται προϋποθέσεις επιτυχίας. Το να υπάρξουν πρωτογενή πλεονάσματα, να μειωθούν το χρέος και το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου δεν λένε τίποτε. Να προκύψουν από μεγέ