Όταν ο Μπίστης «πονάει» το ΚΚΕ…

Μάλιστα, στην περίπτωση του στελέχους της ΔΗΜΑΡ, Νίκου Μπίστη, η εν λόγω ανακοίνωση του προκάλεσε πολλές αναμνήσεις, από τότε που ήταν ΚΝίτης, αλλά και μία νέα συμπάθεια στο παρελθόν και την ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος.
Έτσι, με σχόλιό του, ουσιαστικά κατηγορεί τον Περισσό ότι είναι στον κόσμο του («Το σημερινό ΚΚΕ

νομίζει ότι η ελληνική κοινωνία χωρίζεται σε αστούς και εργάτες, στην εργατική λαϊκή οικογένεια και στην αστική οικογένεια, σε λίγο θα μας ζητήσει να βγούμε στο βουνό») και, παραφράζοντας Καβάφη, καλεί τους «συντρόφους» «αν δεν μπορούν να δουν κριτικά το παρελθόν του κομμουνιστικού κινήματος, τουλάχιστον να μην το εξευτελίζουν».

Το σχόλιο του Νίκου Μπίστη έχει ως εξής:
«Οι αστοί τρομάξανε…
Θα έχετε παρατηρήσει ότι μετά την εκλογή Κουτσούμπα οι ανακοινώσεις του ΚΚΕ έχουν επιστρέψει ακόμα πιο πίσω από την εποχή της Αλέκας, κάπου στις αρχές της δεκαετίας του 1920 . Τότε που το νεαρό εργατικό κίνημα στρεφόταν με πάθος κατα των αστών και ο Μπεζεντάκος τους “τρόμαζε και καταργούσε τα κάστρα τους”. Ναι, το τραγούδησα και εγώ μαζί με χιλιάδες Κνίτες και Ρηγάδες στο Λιμέρι και το Ταμπούρι, όπως και το “Βροντάει ο Όλυμπος” η το “ΕΑΜ φωνή λαού, που φτάνει ως τα άστρα του ουρανού “. Ακόμα και τότε, όμως, την εποχή της αθωότητας, είχαμε συνείδηση ότι αποτελούν κομμάτι ενός παρελθόντος, που όσο προχωρούσαμε, συνειδητοποιούσαμε ότι ήταν πιο σύνθετο και αντιφατικό από όσο νομίζαμε , πιστεύαμε και τραγουδούσαμε. Δεν τα προβάλαμε στο παρόν και το μέλλον ως οδηγούς δράσης. Το σημερινό ΚΚΕ νομίζει ότι η ελληνική κοινωνία χωρίζεται σε αστούς και εργάτες, στην εργατική λαϊκή οικογένεια και στην αστική οικογένεια. Σε λίγο θα μας ζητήσει να ετοιμαζόμαστε για το βουνό. Δεν χρειάζεται να έχεις διαβάσει Πουλαντζά , αρκεί να κοιτάξεις γύρω σου, για να δεις την συνθέτη πραγματικότητα στην οποία ζούμε. Αυτές τις αναλύσεις τις είχε εγκαταλείψει ακόμα και η Ακαδημία Επιστημών της ΕΣΣΔ. ( για αυτό και κατέρρευσε , θα μας που οι ζηλωτές του κομμουνισμού). Και μετά ήρθε η γελοιότητα. Αναπόφευκτα, όταν ζεις στον προηγούμενο αιώνα. Ο καρκίνος των εργατριών και ο καρκίνος των αστών. Η λαϊκή μαστεκτομή και η αστική, των πλούσιων. Το κακό για τους ζηλωτές του σημερινού ΚΚΕ είναι ότι κανείς δεν τρομάζει μαζί τους. Το χειρότερο είναι ότι τους παίρνουν στην πλάκα. Αν δεν μπορούν να δουν κριτικά το παρελθόν του κομμουνιστικού κινήματος, τουλάχιστον ας μην το εξευτελίζουν».