Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος

16:50 3/7/2013 - Πηγή: Matrix24

«Επιστρέφοντας για δεύτερη φορά – ήμουν και χτες εκεί- από την Εφορία της Κηφισιάς, θέλω να περιγράψω όσα περνά ο κάθε πολίτης, που διαβαίνει το κατώφλι των γραφείων της τοπικής του εφορίας:

Τώρα για ποιο λόγο μπήκα στον κόπο να πάω στην εφορία. Όπως κάθε μήνα η σύζυγός μου είχε πάει την προηγούμενη Παρασκευή, για να πληρώσει τη δόση για τα χρωστούμενα της προηγούμενης χρονιάς. Εκεί όμως πληροφορήθηκε πως «το χρέος έχει σταλεί στην Τράπεζα»…

Έκπληκτη ρώτησε «σε ποια Τράπεζα;», για να πάρει την αποστομωτική απάντηση:

«Δεν γνωρίζουμε».

Ο υπάλληλος πάντως της έδωσε ένα χαρτί με «πέντε βήματα» για την έκδοση “ταυτότητας οφειλής”. Και της υπενθύμισε πως «πρόσφατα ο άλλος για 1.600 ευρώ έχασε το σπίτι του»…

2 Ιουλίου ώρα 10.00 πμ

Το πρώτο πράγμα που συναντάς δεξιά από την είσοδο, το τυπωμένο χαρτί που ειδοποιεί πως «ΓΙΑ ΚΛΕΙΔΑΡΙΘΜΟ γραφείο 12».

Μετά, πέφτεις πάνω στην ουρά. Ήταν περίπου 30 άτομα. Τους εξυπηρετούσαν δύο γυάλινα «γκισέ». Δίπλα τους άλλα δύο γκισέ, με δύο υπαλλήλους που …χτυπούσαν μύγες. Εξυπηρετούσαν –λέει- εκείνους που είχαν ζητήσει ηλεκτρονικά κλειδάριθμό. Έφερναν ένα χαρτί, το έδειχναν στον υπάλληλο, εκείνος τους έδειχνε κάτι, το σφράγιζε κι έφευγαν. Υπόθεση δευτερολέπτων. Εκεί, όμως έφτανε ένας κάθε πέντε-έξι λεπτά. Κι η ουρά δίπλα περίμενε, υπομονετικά.

Επειδή η διαδικασία εκεί ήταν «πολύπλοκη»… απ΄όσο φάνηκε. Το ένα γκισέ επί μισή ώρα προσπαθούσε να επιλύσει ένα οικογενειακό πρόβλημα με μία οικογένεια, που είχε ανάπηρο τέκνο κι ο πατέρας με τον αδελφό της προσπαθούσαν να δείξουν όλα τα χαρτιά των γιατρών που την καθιστούσαν ανήμπορη να προσέλθει αυτοπροσώπως. Ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων…

Η άλλη υπάλληλος είχε διακόψει τη συνεργασία με το κοινό, επειδή κάποιο λάθος είχε γίνει και «τώρα τι να κάνω;» ζητούσε τη λύση από μια άλλη υπάλληλο και η σύσκεψη συνεχιζόταν.

«Με δεν μπορούν οι δύο υπάλληλοι δίπλα να εξυπηρετήσουν την κατάσταση;», φώναξα αλλά σε ώτα μη ακουόντων. Είχαν αρμοδιότητα οδοντογιατρού κάτω γνώθου, Κι εμείς είμαστε για την άνω…

10.45

Έφτασε επιτέλους η σειρά μου. Μου ζήτησε την ταυτότητα. Είναι καινούργια. «Φωτοτυπία;» Την κοίταξα αμήχανα

Το κατάστημα-μπαράκι έξω από την εφορία που λειτουργούσε κι ως φωτοτυπικό κλπ. Έχει κλείσει –λόγω της κρίσης προφανώς, ή δεν ξέρω ΄γω γιατί…

«Για φωτοτυπίες απέναντι στο περίπτερο της άλλης γωνίας, δίπλα στο βενζινάδικο».

11.04

Επιστρέφω με την φωτοτυπία.

11.06

Έχω πλέον στα χέρια μου το πολυπόθητο χαρτί με τον κλειδάριθμο, αλλά και «βεβαίωση μεταβολής ατομικών στοιχείων φυσικού προσώπου».

Τα ανεμίζω στον αέρα και κραυγάζω: «Επιτέλους τα πήρα». «Σε καλή μεριά», μου απαντάει κάποιος από την ουρά…

Το απόγευμα –ω τι έκπληξη- πήρα ηλεκτρονικό μήνυμα (e-mail) το [email protected]:” Kαλώς ήρθατε στοTAXISnet”

Ένοιωσα Ευρωπαίος πολίτης. Πήγα να ξεχάσω την ουρά τύπου Σοβιετικής Ένωσης, τη σύνταξή μου που τείνει να γίνει κομμουνιστικής Βουλγαρίας κλπ.

Κάθισα λοιπόν στον υπολογιστή να ακολουθήσω τα πέντε βήματα…

Αμ δε!

Όνομα χρήστη;

Σημείωσα αυτό που μου είχε στείλει το ΤΑΧΙS.

«Κωδικός;» Με ρωτούσε επίμονα η οθόνη…

Έβαλα πεντέξι κωδικούς που συνήθως χρησιμοποιώ, αλλά τίποτα.

Τετάρτη 9 πρωί

Στη γνωστή Εφορία. Βλέπω τη γνωστή ουρά δεξιά στα γκισέ του γραφείου 12 και κρυφογελώ. Σήμερα διαθέτω την ηλεκτρονική πιστοποίηση και πηγαίνω στα γνωστά δύο γκισέ –που δεν έχουν ουρά…

Διαλέγω την κυρία, επειδή στον άλλο υπάλληλο του είχα πεί αρκετά χτες, όταν τον έβλεπε άπραγο χωρίς να δίνει σημασία στις φωνές μου,χτες.

Ο διάλογος που ακολούθησε υπήρξε σύντομος:

-Έχω κλειδάριθμο.

-Και τι θέλετε;

-Κωδικό να μπω στο σύστημα.

-Δεν μπορώ να σας τον δώσω εγώ.

-Και ποιος μπορεί;

-Κάποιος που να ξέρει.

-Και ποιος γνωρίζει εδώ γύρω, στην εφορία;

-Κανένας!

Μετακόμισα από το περιβόητο γραφείο 12, έξω από την πόρτα του διευθυντή.

Μιλούσε στο τηλέφωνο. Περίμενα υπομονετικά μερικά λεπτά. Μια υπάλληλος ήρθε και μου έκλεισε την πόρτα στα μούτρα.