Που είναι η «παραγωγή»;

Η ανεργία συνεχίζει να σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο. Τα στοιχεία δείχνουν ότι ακόμη και μέσα στο κατακαλόκαιρο –περίοδο που σε άλλες εποχές «άνοιγαν» θέσεις εργασίας- εξακολουθούσε να «καλπάζει» ασυγκράτητη. Ακόμη και εάν δεχτούμε ότι πολλοί από εκείνους που συγκαταλέγονται σε αυτά τα απίστευτα ποσοστά ανεργίας, είναι ανασφάλιστοι εργαζόμενοι και πάλι ουσιαστικά μιλάμε για «ανέργους». Μισθοί της πείνας, χωρίς ένσημα, καμία αίσθηση ασφάλειας για την επόμενη ημέρα.

Τα επίσημα στοιχεία δείχνουν λοιπόν ότι η ανεργία στη χώρα τον Ιούλιο εφέτος, «χτύπησε κόκκινο» και ανέβηκε στο 27,6% έναντι

27,5% τον Ιούνιο, με τον αριθμό των ανέργων να ανέρχεται σε 1.374.054 άτομα. Χαρακτηριστικό είναι, εξάλλου, ότι το 55,1% των νέων 15- 24 ετών ήταν τον Ιούλιο άνεργοι, ενώ κατά τέσσερις και πλέον μονάδες αυξήθηκε μέσα σε έναν χρόνο το ποσοστό της ανεργίας στην πιο παραγωγική ηλικιακή ομάδα των 25- 34 ετών και ανήλθε σε 36,2%.

Και ενώ η ανεργία «μαστίζει» δεν έχεις πουθενά να πιαστείς. Το μνημόνιο πέρα από την αντικειμενικό του σκοπό να καταστήσει πλεονασματικό το Κράτος για να έχει να …πληρώνει τα χρέη του, επρόκειτο να «αναδιαρθρώσει» και την ίδια την οικονομία. Να την κάνει ανταγωνιστική, να βασιστεί στην παραγωγή της και με εξαγωγικό προσανατολισμό. Και εκεί τα πράγματα δεν δείχνουν ενθαρρυντικά. Η βιομηχανική παραγωγή κατέγραψε τον Αύγουστο περαιτέρω μείωση κατά 7,2%. Τον ίδιο μήνα περιορίστηκαν και οι εξαγωγές της χώρας, που διαμορφώθηκαν στα 2.085,2 εκατ. ευρώ μειωμένες κατά 5,7%.

Δηλαδή όπως όλα δείχνουν μόνον ο τουρισμός τράβηξε το κάρο φέτος. Αλλά ο τουρισμός πάντα ήταν και πάντα θα είναι η ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας. Χωρίς όμως να εμπλουτιστεί η παραγωγική δομή της χώρας… δεν θα «τσουλάει» πάντα έτσι το πράγμα.