Σαν σήμερα, πέθανε η κυρά της Ρω

Εγκαταστάθηκε μόνιμα στο νησί μαζί με τον άνδρα της Κώστα Αχλαδιώτη, το 1927, για να ασχοληθούν με την κτηνοτροφία.

Το 1940 αρρώστησε βαριά ο Κώστας Αχλαδιώτης. Η σύζυγος του άναψε φωτιά και με σινιάλα καπνού προσπάθησε να ειδοποιήσει τους κατοίκους του Καστελλόριζου. Όμως δεν έγινε έγκαιρα αντιληπτή. Ο σύζυγός της πέθανε μέσα σε μια ψαρόβαρκα που θα τον μετέφερε στο Καστελόριζο.

Η κυρά Δέσποινα έθαψε μόνη της το σύντροφο της και γύρισε πάλι στη Ρω, με τη γριά μητέρα της, όπου πέρασε την κατοχή.

Δεν έφυγε από το νησί

ούτε όταν το Καστελόριζο βομβαρδίστηκε από τους Γερμανούς μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας, το 1943.

Οι κάτοικοι αναγκάστηκαν να φύγουν με συμμαχικά πλοία είτε προς Κύπρο είτε προς τις μικρασιατικές ακτές. Ωστόσο, η Κυρά της Ρω παρέμεινε στο νησί να υψώνει κάθε πρωί την ελληνική σημαία, προσφέροντας τη βοήθεια της σε Ιερολοχίτες που βρήκαν καταφύγιο εκεί.

Ύστερα από το τέλος του Β’ Παγκόσμιου Πόλεμου, τα Δωδεκάνησα, σύμφωνα με τη Συνθήκη των Παρισίων της 10ης Φεβρουαρίου 1947, περιήλθαν στην Ελλάδα. Με τη λήξη του πολέμου, ορισμένοι κάτοικοι επέστρεψαν στο Καστελόριζο κατά ομάδες.

Οι περιπέτειες όμως της κυρά Δέσποινας συνεχίστηκαν. Τον Αύγουστο του 1975, ο Τούρκος δημοσιογράφος Ομάρ Κασάρ και δύο ακόμα άτομα, εκμεταλλευόμενοι την απουσία της Δέσποινας Αχλαδιώτου για λόγους υγείας, αποβιβάστηκαν στη Ρο και τοποθέτησαν πάνω σ’ ένα κοντάρι 4 μέτρων τη σημαία τους.

Η Κυρά της Ρω την κατέβασε αμέσως, όταν γύρισε. Στις 1 Σεπτεμβρίου 1975, κατάπλευσε στο Καστελόριζο το ανθυποβρυχιακό σκάφος «Γ. Πεζόπουλος» για συμπαράσταση στην κυρά της Ρω. Όμως δεύτερη τουρκική σημαία τοποθετήθηκε αυτή τη φορά στη νήσο Στρογγυλή στα νότια του Καστελόριζου.

Η Δέσποινα Αχλαδιώτη, βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών το 1975, το Πολεμικό Ναυτικό, τη Βουλή των Ελλήνων, το Δήμο Ρόδου, την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος και άλλους φορείς.

Το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας έστειλε ναυτικό άγημα και αντιπροσωπεία του ΓΕΝ στο Καστελόριζο όπου, στις 23 Νοεμβρίου 1975, της απένειμε το μετάλλιο για την πολεμική περίοδο 1941-1944 για τις «προσφερθείσες εθνικές υπηρεσίες της», όπως ανέφερε η απόφαση του Υπουργού Άμυνας.

Απεβίωσε σε ηλικία 92 ετών, σε νοσοκομείο της Ρόδου, στις 13 Μαΐου του 1982. Η κηδεία της έγινε δημοσία δαπάνη στο Καστελλόριζο, παρουσία του τότε υφυπουργού Άμυνας Αντώνη Δροσογιάννη και η σορός της μεταφέρθηκε στην Ρω και ετάφη κάτω από τον ιστό όπου ύψωνε τη σημαία κάθε μέρα.