ΣΠΥΡΟΣ Χ. ΤΑΓΚΑΣ

«Στο ακίνητο σημείο που γυρίζει»…

Αναμφίβολα, η επιστροφή της «τρόικα», καθώς, και η ανάγνωση των «προγραμματικών δηλώσεων» της κυβέρνησης, αποτελούν τα δυο γεγονότα που σηματοδοτούν και το τέλος της τρίμηνης (και), προεκλογικής ραστώνης μας που, παραλίγο, μαζί με τα «μπάνια του Λαού» που θα διαρκέσουν άλλο ένα δίμηνο, θα μπορούσαν να συνθέσουν ένα παράταιρο «ελληνικό Καλοκαίρι». Τα δυο γεγονότα, όμως, σε συνδυασμό με τις μείζονες, πράγματι, διεργασίες και εξελίξεις στο «ευρωπαϊκό μέτωπο», ανοίγουν μια νέα δύσκολη περίοδο

για την Ελλάδα. Και τούτο, διότι, μάλλον, «γίνηκεν η ώρα» των επώδυνων αποφάσεων που, εν πολλοίς, θα κρίνουν το παρόν, και, – φευ, το μέλλον της χώρας.

Όσα δεν έγιναν, λοιπόν, καθ’ όλην αυτή – τούτη την περίοδο των δυο αναμετρήσεων και η «τρόικα» δεν περιμένει παρά να τα βρει «καθισμένα» στο ίδιο ακίνητο σημείο (!), θα πρέπει, τρόπον τινά, να συντεθούν και σαν χειρονομία «καλής θελήσεως» να επαναδιατυπωθούν και να αναγνωσθούν, τουλάχιστον, εκ του βήματος της Βουλής. Ήγουν: τώρα είναι η στιγμή και ίσως τώρα …ανεβρεθεί και το «κλειδί» που αναζητούνταν μετ’ αγωνίας, βεβαίως, από την ελληνική πλευρά. Αν η «κυβερνητική συμμαχία» δεν κάνει ένα «βήμα μπροστά» και δεν προτάξει τώρα μια ισχυρή δέσμη γύρω από τις βαλτωμένες, όντως, αποκρατικοποιήσεις και τον «φορολογικό λαβύρινθο» που ασθμαίνει και παραγάγει συνεχείς «μαύρες τρύπες» στα έσοδα, δεν θα μπορέσει να αρχίσει την «επαναδιαπραγμάτευση» που, σθεναρώς, ευαγγελίζεται. Και το μόνο που θα της μένει τότε, είναι να «διαπραγματεύεται» -νυν και αεί- μεταξύ της (!), ώστε, κάποια στιγμή, επιτέλους, να γεφυρωθούν οι προγραμματικές διαφορές των κομμάτων που την απαρτίζουν.

Όθεν: «κάθε κατεργάρης πιάνει τον πάγκο του». Ίσως, μάλιστα, καταδειχτεί αναγκαίο, όλα όσα ακούστηκαν κατά την προεκλογική περίοδο να γίνουν «αέρας» και να εξανεμιστούν, – όπως και τόσα άλλα άλλωστε, προκειμένου, να προσαρμοστεί το «ελληνικό πρόβλημα» στη νέα Ευρωπαϊκή συγκυρία. Και σωστά εκτιμάται από πολλούς -ειδήμονες και μη- ότι αυτή – τούτη η ώρα είναι η κατάλληλα ευκαιρία να επαναπροσδιορίσουμε την στάση μας, να επανα – οριοθετήσουμε την στρατηγική μας και, έτσι, να αποφύγουμε τα χειρότερα. Είτε έτσι, είτε αλλιώς, όμως, τα χειρότερα έρχονται. Με μια διαφορά: Αν η κυβέρνηση και ο ίδιος ο πρωθυπουργός προσωπικά δεν σταθούν με αποφασιστικότητα στο ύψος που οι νέες περιστάσεις καλούν, τα χειρότερα έρχονται για να μείνουν (!), και όχι για να φύγουν. Και, είναι σαφές, αυτά τα χειρότερα δεν θα έχουν καμία σχέση με αυτά που προηγήθηκαν: είναι κατά πολύ δυσμενέστερα για όλους μας.