ΤΕΠΕΝΔΡΗΔΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΙΦΙΓΕΝΕΙΕΣ ΟΙ ΕΠΙΚΡΙΤΕΣ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΣΤΟΥΡΝΑΡΑ

Το να προσπαθήσει κάποιος, τη σήμερον ημέρα, να υπερασπιστεί τον υπουργό Οικονομικών, τον κατ’ εξοχήν εκφραστή της κυβερνητικής πολιτικής, είναι κομμάτι δύσκολο. Ακόμη πιο δύσκολο είναι να υπερασπιστεί τον Γιάννη Στουρνάρα, ο οποίος εκτός των άλλων δεν έχει και κομματική στήριξη.

Το να προσπαθούν όμως κάποιοι -όπως κάνουν τις τελευταίες ημέρες αρκετοί βουλευτές, νυν και πρώην, της Ν.Δ.- να τα φορτώσουν όλα στον Στουρνάρα

είναι και άδικο και λάθος και κυρίως φαίνεται να υποκρύπτουν άλλες σκοπιμότητες. Υπάρχουν πολλά που θα μπορούσε να καταλογίσει κάποιος στον Στουρνάρα, όχι όμως αυτά για τα οποία, επ’ εσχάτης, τον μέμφονται. Τι είπε όμως ο υπουργός Οικονομικών και εξερέθισε τους «γαλάζιους»; Δύο πράγματα. Και τα δύο αφορούσαν την περίοδο διακυβέρνησης Καραμανλή.

Το πρώτον, ότι ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός της χώρας συνετελέσθη την διετία 2007-2009. Και το δεύτερον, ότι το έλλειμμα το 2009 ήταν στο 15%. Τα αμφισβητεί κανείς αυτά; Είναι λάθος; Δεν αποτελούν κοινή παραδοχή για όλους τους θεσμικούς οικονομικούς παράγοντες, εγχώριους και κοινοτικούς; Αυτό δεν δείχνουν τα επίσημα στοιχεία του κράτους;

Ανεξαρτήτως πολιτικών προτιμήσεων ή κομματικών ερμηνειών, πότε εκτιναχτήκανε τα ελλείμματα και το χρέος; Δεν είναι η διετία 2007-2009 αυτή στην οποίαν οι δημοσιονομικού δείκτες τραβάνε την ανηφόρα; Ερμηνείες γιατί αυτό συνέβη μπορεί να δοθούν. Σωστές ή λάθος δεν έχει σημασία. Το γεγονός όμως ότι τότε συνέβη ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός δεν μπορεί να αμφισβητηθεί.

Άρα, τι είπε ο Στουρνάρας; Ένα γεγονός. Να το αποκρύψει; Για ποιό λόγο; Επειδή στεναχωρεί τους Καραμανλικούς; Επειδή δεν βοηθά την επικοινωνιακή πολιτική της Ν.Δ. να αποποιηθεί ευθυνών και να ρίξει όλο το ανάθεμα στο ΠΑΣΟΚ; Και τι τον ενδιαφέρει τον Στουρνάρα; Τεχνοκράτης δεν είναι; Σαν τεχνοκράτης, με βάση τα στοιχεία και τους αριθμούς δεν πρέπει να απαντήσει; Έπρεπε να απαντήσει σαν πολιτικός;

Πότε επιτέλους θα μάθουν τα κόμματα και τα στελέχη τους να πολιτεύονται με βάση την αλήθεια; Αν δεν το πράξουν τώρα, που η πολιτική αξιοπιστία μαζί με τη χώρα έπιασαν πάτο, πότε θα το κάνουν; Αυτό είναι το νέο πολιτικό ήθος που θα πρέπει να αναδείξει η κρίση; Θα συνεχίσουμε να κρύβουμε τις βρωμιές κάτω από το χαλί; Αυτή η νοοτροπία δεν μας έφερε εδώ που μας έφερε;

Αντί να παραδεχθούν το λάθος και να επικεντρώσουν στο παρόν, στην προσπάθεια που κάνει το κόμμα τους να σώσει τη χώρα, επιμένουν να δικαιολογήσουν το παρελθόν; Δεν καταλαβαίνουν, οι ανόητοι, ότι το πεδίο που τους συμφέρει να διεξάγεται η πολιτική αντιπαράθεση είναι το παρόν και το μέλλον. Και τούτο επειδή έχουν να επιδείξουν πράγματα.

Φοβούνται ότι εάν το κάνουν αυτό θα «μουτζουρωθεί» ο προηγούμενος αρχηγός τους, ο Καραμανλής; Ε, και; Δεν έχουν νέο αρχηγό, ο οποίος μάλιστα συγκεντρώνει θετικά σχόλια και από πολίτες που δεν τον εψήφισαν; Τι φοβούνται; Μήπως αλλάξει σελίδα η Ν.Δ. και από καραμανλικό ή μητσοτακικό κόμμα γίνει σαμαρικό; Δεν αισθάνονται καλά, επειδή μπορεί να ξεπεραστεί η παράδοση που θέλει τη συντηρητική παράταξη να συνδέεται με τους Καραμανλήδες;

Είναι δυνατόν να πολιτεύονται με όρους του περασμένου αιώνα; Εκτός κι αν κάποιοι φοβούνται την αλλαγή σελίδας από ιδιοτέλεια; Είναι όμως τόσον μικρόνοες, που δεν μπορούν να σκεφτούν τα αυτονόητα; ´Ο,τι δηλαδή οι μεγάλες πολιτικές παρατάξεις οφείλουν να στηρίζονται σε αρχές και ιδέες και όχι σε πρόσωπα;

Επειδή πολιτικά μπορεί να φέρονται ανόητα, όμως ανόητοι δεν είναι καταφεύγουν στη γνωστή μέθοδο της συνομωσιολογίας. Το κάνει αυτό λένε ο Στουρνάρας επειδή θέλει, μαζί με τον Σημίτη και δεν ξέρω ποιούς άλλους εκσυγχρονιστές, να φτιάξει νέο κόμμα. Μεγαλύτερη μπαρούφα δεν έχω ακούσει. Ο μεν Σημίτης, έχει ο άνθρωπος οριστικά συνταξιοδοτηθεί και ούτε σκέφτεται να επανέλθει στην ενεργό δράση. Από καιρού εις καιρόν μπορεί να παρεμβαίνει λέγοντας τις απόψεις του, αλλά αυτό κανείς δεν μπορεί να του το απαγορεύσει. Πρώην πρωθυπουργός είναι, υποχρεούται να το κάνει, και μακάρι να μιλούσε και ο Καραμανλής. Όσοι λένε τέτοιες βλακείες τις λένε επειδή έχουν μάθει να ζουν με φοβικά σύνδρομα και να βλέπουν παντού καταχθόνια σχέδια.

Ο δε Στουρνάρας, ακόμη κι αν ονειρεύεται καρβέλια, που δεν το πιστεύω, πρέπει πρώτα να πετύχει στο ρόλο του που είναι ένας και μοναδικός: να βγει η χώρα από την κρίση και να επιστρέψει στην ανάπτυξη και την ευημερία. Μέχρι τότε όμως θα δούμε πολλούς Στουρνάρες στο πόστο του υπουργού Οικονομικών. Το πιθανότερο είναι να έχει την ίδια πολιτική μοίρα με τους προκατόχους του, ενώ μεγαλύτερες πιθανότητες συγκεντρώνει να ηγηθεί Αγροτικού κόμματος ο Τσαυτσάρης παρά Μεταρρυθμιστικού ο Στουρνάρας.

Υπάρχει βέβαια και ένας ακόμη λόγος που μπορεί να εξηγήσει τις επιθέσεις στον Στουρνάρα. Αν αφήσουμε στην άκρη την εξυπηρέτηση τυχόν συμφερόντων, που δεν μπορεί να αποκλειστεί, αφού αυτή τη στιγμή λαμβάνονται κρίσιμες αποφάσεις που εκτός από το πολιτικό και κοινωνικό μέλλον της χώρας θα ορίσουν και τον αυριανό επιχειρηματικό χάρτη της χώρας, και ο υπουργός Οικονομικών έχει κεντρικό ρόλο στη δρομολόγηση αυτών των εξελίξεων.

Αν αφήσουμε λοιπόν στην άκρη αυτή την παράμετρο, υπάρχει και η νομή της πίτας της κυβερνητικής εξουσίας. Προφανώς κάποιοι δεν βολεύονται με το μερίδιο που τους έλαχε ή ευελπιστούν σε κάτι περισσότερο. Στην περίπτωση αυτή, χτυπάνε το …σαμάρι, επειδή δεν μπορούν να χτυπήσουν τον Σαμαρά. Επιτίθενται στον υπουργό Οικονομικών, αλλά στην ουσία θέλουν να στείλουν μήνυμα στον πρωθυπουργό ότι υπάρχουν και αυτοί και πρέπει να τους δοθεί ρόλος και εξουσία.

Αυτό το τελευταίο το καταλαβαίνω. Είναι στα πλαίσιο του παιχνιδιού εξουσίας. Είναι θεμιτό, αλλά δεν είναι αποτελεσματικό, αντίθετα μπορεί να αποβεί καταστροφικό για μια κυβέρνηση εκτάκτων συνθηκών, όπως η σημερινή. Επίσης καταλαβαίνω, και μάλιστα τους δίνω δίκαιο, όσους ασκούν κριτική, και μάλιστα έντονη, σε πράξεις ή παραλείψεις του Στουρνάρα που αφορούν σοβαρά θέματα, όπως για παράδειγμα το φορολογικό. Έχουν δίκαιο να εξεγείρονται, αφού εάν ισχύσουν αυτά που λέγονται για την ακίνητη περιουσία, τότε η κοινωνική αδικία που θα συντελεστεί θα είναι μεγάλη, όπως μεγάλη θα είναι και η πολιτική ζημία που θα υποστεί το κόμμα τους, αλλά και το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ, εφόσον συμφωνήσουν.

Έχω την εντύπωση όμως ότι οι περισσότεροι επιτίθενται στον Στουρνάρα επειδή τον θεωρούν “ξένο σώμα”. Είναι ένας τεχνοκράτης που προσπαθεί να ακολουθήσει όσο μπορεί πιό πιστά το πρόγραμμα που συμφωνήθηκε με τους εταίρους-δανειστές μας. Ενα πρόγραμμα που το ψήφισαν, αλλά βλέπουν τις δυσκολίες που υπάρχουν στην εφαρμογή του και οι οποίες διαγενομένου του χρόνου θα γίνονται μεγαλύτερες. Στα λόγια έχουν αποδεχθεί ότι είναι μονόδρομος η ασκούμενη πολιτική, αλλά στην πράξη θέλουν να κρατήσουν αποστάσεις.

Ο λόγος είναι ότι τους τρομάζει το πολιτικό κόστος, και το κυριότερο κατά βάθος έχουν αμφιβολίες αν θα τα καταφέρουν. Φροντίζουν λοιπόν να κρατούν πισινή και ετοιμάζουν τον αποδιοπομπαίο τράγο για να του τα φορτώσουν. Με απλά λόγια φέρονται πολιτικάντικα, όπως οι πολιτικοί πριν την κρίση. Δηλώνουν Ιφιγένειες για το καλό του τόπου, αλλά κατά βάθος παραμένουν …Τεπενδρήδες.