Θέλει αλήθεια η τρόικα να ρίξει την κυβέρνηση;

Ολοένα και περισσότεροι χαρακτηρίζουν «ακατανόητη» τη στάση της τρόικας, καθώς ως τώρα τουλάχιστον, οι εκπρόσωποι των δανειστών εμφανίζονται αμετακίνητοι, παίζουν παιχνίδια διαρροών και εξουσίας, έχουν «κολλήσει» στα λογιστικά νούμερα και αρνούνται να δουν πέρα από αυτά.

Μάλιστα, ακόμη και κυβερνητικοί παράγοντες διερωτώνται «αν η τρόικα θέλει να ρίξει την κυβέρνηση», ενώ κάποιοι άλλοι, περισσότερο «μαχητικοί», διαμηνύουν σε συζητήσεις τους με δημοσιογράφους ότι «αν πιέσουν για μέτρα, να τα πάρουν με

τον Τσίπρα» -προεξοφλώντας την ήττα της ΝΔ αν γίνουν τώρα εκλογές.

Πρόκληση

Όντως, η στάση της τρόικας είναι προκλητική. Παρά τη βελτιωμένη εικόνα των εσόδων τους τελευταίους 3 μήνες, οι «τροϊκανοί» αρνούνται να δουν τη βελτιωμένη δημοσιονομική εικόνα, κάνουν «τσιγγουνιές» ακόμη και στο ύψος του εκτιμώμενου πρωτογενούς πλεονάσματος και επιμένουν στη λήψη μέτρων «εδώ και τώρα» για την κάλυψη του δημοσιονομικού κενού.

Ελληνικά επιχειρήματα

Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση ευλόγως διστάζει να πάρει τώρα νέα μέτρα και επιχειρεί να κερδίσει χρόνο -με ή χωρίς σχέδιο, αυτό θα αποδειχθεί στην πορεία. Πράγματι, τα έσοδα σπάνε κάθε ρεκόρ (μόνο τον Οκτώβριο ξεπέρασαν κατά 25% τους στόχους και παραλίγο να φτάσουν τα 5 δισ. ευρώ…), οι πολίτες κόβουν από αλλού για να είναι συνεπείς στις φορολογικές τους υποχρεώσεις με τιτάνια προσπάθεια, το πλεόνασμα φαίνεται διασφαλισμένο -καίτοι «μαγειρεμένο»- και σχεδόν όλα τα «μνημονιακά προαπαιτούμενα» έχουν υλοποιηθεί, εκτός εκείνων που απαιτούν πολιτικές αποφάσεις, όπως οι επιπλέον 2.000 «διαθεσιμότητες» και η αναδιάρθρωση της αμυντικής βιομηχανίας.

Συν τοις άλλοις, η κυβέρνηση έναν πρόσθετο -πολιτικό- λόγο να μην δεχθεί τώρα νέα μέτρα. Οι πολιτικές αντοχές των συμπολιτευόμενων βουλευτών μοιάζουν εξαντληθείσες και, αν ο πρωθυπουργός ρισκάρει να φέρει σκληρά μέτρα στη Βουλή χωρίς τη συναίνεση των βουλευτών, τότε ο κίνδυνος του «ατυχήματος» θα ελλοχεύει ανά πάσα στιγμή.

Το κόστος των επιλογών

Τούτων δοθέντων, το ερώτημα παραμένει. Και είναι βασανιστικό: θέλει, στ’ αλήθεια, η τρόικα να ρίξει την κυβέρνηση; Όχι, αλλά δεν σκοπεύει να υποχωρήσει για να την διατηρήσει στην εξουσία.

Γράφεται πολύ συχνά ότι τώρα φτάνει η «ώρα της αλήθειας» για την κυβέρνηση. Όμως, αυτή η «ώρα της αλήθειας» δεν αφορά τα νέα μέτρα γενικώς και αορίστως, αλλά το αν η κυβέρνηση θα αποφασίσει επιτέλους να κάνει μία πραγματική δημοσιονομική μεταρρύθμιση.

Κοντολογίς: οι «τροϊκανοί» έχουν πια υπερβεί τα 3,5 χρόνια επιθεωρήσεων της ελληνικής οικονομίας και φαίνεται πως έχουν φτάσει, επιτέλους σε ορισμένα συμπεράσματα. Τα λάθη τους δεν ήταν μόνο η περιοριστική πολιτική που επέβαλαν στην Ελλάδα συλλήβδην, αλλά ότι ποτέ δεν έθεσαν ως «προαπαιτούμενο» μία πραγματική μεταρρύθμιση: τη σύλληψη και τη φορολόγηση του «μαύρου χρήματος». Εδώ και 3,5 χρόνια, θέτουν ως προϋποθέσεις για την εκταμίευση των διάφορων δόσεων απολύσεις, λουκέτα, περικοπές μισθών και συντάξεων, υπερφορολόγηση. Πλέον, αλλάζουν τροπάρι.

Έπειτα από 3,5 χρόνια, δηλαδή, και οι εκπρόσωποι των δανειστών γνωρίζουν αυτό που λέμε μεταξύ μας όλοι. Ότι, δηλαδή, την πληρώνουν πάντα τα «συνήθη υποζύγια» και η «μαύρη οικονομία» ζει και βασιλεύει. Με τις ευλογίες και τις αντίστοιχες πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης:

Ζούμε σε μία χώρα, στην οποία συμφέρει περισσότερο φορολογικά να έχει κανείς ένα σκάφος 8 ή 10 μέτρων από ένα αυτοκίνητο 2.000 κυβικών. Για το πρώτο θα πληρώσει τέλος «παραμονής και πλόων» (που θεσπίζεται μόλις τώρα, με ισχύ από 1ης Ιανουαρίου 2014…) από 200 έως 600 ευρώ, ενώ για το αυτοκίνητο θα πληρώσει τέλη κυκλοφορίας 660 ευρώ και φόρο πολυτελείας περί τα 500 ευρώ.Ζούμε σε μία χώρα που, από φορολογικής πλευράς, συμφέρει κάποιον να μένει σε ένα «καμπινάτο» 15μετρο σκάφος απ’ ό,τι σε ένα «τεσσάρι» διαμέρισμα 100 τ.μ. στο Χαλάνδρι ή στη Νέα Σμύρνη. Για το πρώτο θα πληρώσει τέλος πλόων 700 ευρώ, ενώ για το διαμέρισμα θα πληρώσει «χαράτσι» περί τα 800.Ζούμε σε μία χώρα η οποία περνά τη βαθύτερη δημοσιονομική και κοινωνική κρίση τα τελευταία 50 χρόνια της Ιστορίας της, αλλά εδώ και δύο χρόνια, από τις διαπιστωμένες 6.575 off shore εταιρείες που λειτουργούν στην Ελλάδα, έχουν ελεγχθεί μόλις 34 και έχουν βεβαιωθεί πρόστιμα 40.068.785,61 ευρώ. Με την απλή μέθοδο των τριών, αν πάρουμε τα ως άνω ως μέσο όρο (δηλαδή ότι για κάθε 34 off shore θα βεβαιώνονται φόροι 40 εκατ. ευρώ), αν μόλις 34 έλεγχοι απέδωσαν 40 εκατ., πόσο μπορούν να αποδώσουν οι έλεγχοι σε όλες; Ο πολλαπλασιασμός και η συνακόλουθη διαίρεση μας δίνουν περισσότερα από 7,5 δισ. ευρώ -7.735.294.118 ευρώ, για την ακρίβεια. Όταν, στις χειρότερες απαιτήσεις της, η τρόικα «ανεβάζει» το δημοσιονομικό κενό στα 2,9 δισ…Ζούμε σε μία χώρα όπου οι πραγματικές, παραγωγικές επιχειρήσεις φεύγουν και οι «φύλαρχοι» της εγχώριας διαπλοκής ζουν και βασιλεύουν. Κι ας μην είναι οι πραγματικοί επιχειρηματίες, αλλά οι λάθρα βιώσαντες τα τελευταία 30 χρόνια.Ζούμε σε μία χώρα στην οποία, ενώ πέρυσι πολλοί πάγωσαν από το κρύο (μην ξεχνάμε και τους τρεις θανάτους φοιτητών από το μαγκάλι…), η κυβέρνηση όχι μόνο δεν ρίχνει τον φόρο στο πετρέλαιο θέρμανσης, αλλά… ετοιμάζεται να απαγορεύσει και τα τζάκια! Όταν το ναυτιλιακό πετρέλαιο (που αποτελεί τη βασική πηγή λαθρεμπορίου καυσίμων) παραμένει αφορολόγητο και, κυρίως, ανεξέλεγκτο.

Αυτά είναι μερικά μόνο από τα πάμπολλα παραδείγματα, τα οποία φαίνεται ότι η τρόικα έχει αρχίσει να καταλαβαίνει. Η κυβέρνηση έχει προειδοποιηθεί εδώ και καιρό, με πλείστους τρόπους. Όποιος διαβάζει προσεκτικά τις εκθέσεις του ΔΝΤ και της Κομισιόν τον τελευταίο καιρό, βλέπει ότι από τη μία έκθεση στην άλλη, οι διατυπώσεις για την ανάγκη αντιμετώπισης της φοροδιαφυγής σκληραίνουν ολοένα και περισσότερο. Όμως, η κυβέρνηση σκέφτηκε να φορολογήσει τα μαντριά -εκεί τη βρήκε τη φοροδιαφυγή, φαίνεται…

Συμπερασματικά, αν κυβέρνηση σήμερα υφίσταται την σκληρή και άτεγκτη στάση των εταίρων και των «τροϊκανών», φταίει και η ίδια και όχι μόνο οι ιδεοληψίες των δανειστών. Οι πολιτικές της επιλογές (πολλές εκ των οποίων φαίνονται στα παραπάνω παραδείγματα) όχι μόνο έχουν φέρει τους δανειστές στα όριά τους, αλλά έχουν ακυρώσει και το «ηθικό πλεονέκτημα» του πρωτογενούς πλεονάσματος, που -δικαίως- επικαλείται η Ελλάδα.

Γι’ αυτό και, διαγενομένου του χρόνου, οι δανειστές βλέπουν ότι η παρούσα κυβέρνηση δεν σκοπεύει να αγγίξει τα σκοτεινά πεδία της οικονομίας. Και αρχίζουν να τής συμπεριφέρονται όπως σε μία «αναλώσιμη» κυβέρνηση.

Αυτό, βεβαίως, δε σημαίνει ότι οι δανειστές είναι σίγουροι ότι μεταξύ των ιδίων και μιας ενδεχόμενης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ θα βρεθεί κοινός τόπος. Είναι όμως βέβαιοι ότι η παρούσα κυβέρνηση δεν έχει καμία διάθεση -ή βούληση- να κάνει πραγματικές «μεταρρυθμίσεις» και να προσθέσει στη φορολογητέα ύλη το «μαύρο χρήμα». Αυτό που συνεχίζει να κυκλοφορεί γύρω μας, προκλητικά και απρόσκοπτα.