ΘΟΔΩΡΗΣ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗΣ

Κι από Δευτέρα, κόλαση!

Από το αποτέλεσμα των εκλογών εξαρτώνται πολλά, αλλά όχι όλα. Κάποια πράγματα, πολύ σημαντικά, έχουν ήδη κριθεί και μάλιστα με τρόπο αρνητικό. Την ώρα που η αδρεναλίνη των εκλογών έχει συνεπάρει τους περισσότερους και ο πολιτικός ανταγωνισμός – με τα βαρετά αλλά και τα σκαμπρόζικα – μονοπωλεί το δημόσιο λόγο και ενδιαφέρον, δυστυχώς τα πράγματα δεν μένουν στάσιμα. Κινούνται. Και πηγαίνουν προς το γκρεμό…

Την Δευτέρα το πρωί δεν θα έρθει το πολιτικό προσωπικό για να πιάσει το νήμα από εκεί που το άφησε η κυβέρνηση Παπαδήμου.

Η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε τραγική υστέρηση σε όλα τα επίπεδα. Το πρόβλημα με τα φάρμακα, που εμφανίστηκε με οξύ τρόπο ως θέμα που ακουμπάει κάθε οικογένεια, είναι ένα από τα σημάδια που δείχνουν το τι γίνεται «από κάτω». Αντίστοιχα προβλήματα, αλλού μεγαλύτερα αλλού μικρότερα, παροξύνονται σε όλο το φάσμα της οικονομικής δραστηριότητας, με κοινή αιτία την απόλυτη έλλειψη ρευστότητας. Πάρτε τα ασφαλιστικά ταμεία: έχουν κυριολεκτικά καταρρεύσει και τα –πάρα πολλά – χρήματα που χρειάζονται για να δίνουν κανονικά τις συντάξεις, απλώς δεν υπάρχουν. Πάρτε την ενέργεια: Αν δεν βρεθεί τρόπος να «μπούν» άμεσα στο σύστημα καμιά 400ριά εκατ. ευρώ, θα μείνουμε το καλοκαίρι χωρίς ρεύμα και αέριο. Πάρτε τις εισαγωγές και όλη τη βιοτεχνική δραστηριότητα: Χωρίς την ασφάλιση των συναλλαγών και χωρίς πίστωση θα σταματήσουν τα πάντα. Πάρτε τις εξαγωγές: Αν δεν δώσει το κράτος τις επιστροφές ΦΠΑ που χρωστάει στις επιχειρήσεις, θα καταρρεύσουν όλες. Πάρτε την ακτοπλοϊα: Χωρίς τα κονδύλια των επιδοτήσεων που οφείλονται στους εφοπλιστές, τα πλοία δεν θα έχουν πετρέλαιο για να κινηθούν το καλοκαίρι.

Να μη μιλήσουμε για τις τράπεζες… Μόνο και μόνο τα δεκάδες δισ. ευρώ που «πέταξαν» το διάστημα αυτό από τα ταμεία τους, έχουν πριονίσει, όχι μόνον τη δυνατότητά τους να παίξουν το ρόλο για τον οποίο υφίστανται, αλλά και κάθε δυνατότητα αναθέρμανσης της ελληνικής οικονομίας.

Την ίδια στιγμή τα δημόσια οικονομικά αντί να βελτιώνονται πάνε από το κακό στο χειρότερο. Τα έσοδα του προϋπολογισμού βουλιάζουν λόγω της ύφεσης αλλά και της διάλυσης του κρατικού μηχανισμού. Στο τέλος του χρόνου κανέναν από τους στόχους του προγράμματος δεν θα έχουμε επιτύχει, ενώ η ύφεση θα έχει βαθύνει και η ανεργία θα έχει εκτοξευθεί.

Διαχείριση στην κόλαση

Όποια κυβέρνηση και αν προκύψει λοιπόν από τις εκλογές (αν θεωρήσουμε ότι οι πολιτικοί μας θα αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και τουλάχιστον θα σχηματίσουν κυβέρνηση) έχει να αντιμετωπίσει μια κόλαση. Με τα κοινά, αλλά και κάθε μία με τα δικά της αδιέξοδα.

Μια συντηρητική κυβέρνηση, ψηφισμένη «με βαριά καρδιά» υπό την επιρροή του φόβου για το άγνωστο, αφερέγγυα καθώς τα στελέχη της βαρύνονται με προσωπική ευθύνη για τη θέση της χώρας, και ευάλωτη στην καχυποψία των πολιτών, θα έχει να αντιμετωπίσει μια ισχυρή πολιτική και κοινωνική αντιπολίτευση. Ακόμα και τα