Το 1905, η Ματωμένη Κυριακή της Αγίας Πετρούπολης

Περισσότεροι από 100.000 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν σε διάφορα σημεία της Αγίας Πετρούπολης για να κάνουν πορεία προς τα ανάκτορα και να παραδώσουν ψήφισμα με τα αιτήματα τους στον Τσάρο, στα Χειμερινά Ανάκτορα.

Στη διαδήλωση μετείχαν κυρίως μέλη του συνδικάτου «Συνέλευση», που είχε την έγκριση της τσαρικής αστυνομίας, το οποίο αποτελούνταν από θρησκευόμενους εργάτες. Οργανωτής ήταν ο ιερέας Γκεόργκι Γκαπόν.

Η πορεία εξελισσόταν ομαλά και υπήρχε αποτελεσματική περιφρούρηση

από τους αναρχικούς, που είχαν δυναμική παρουσία στην ρωσική παρουσία της εποχής. Στη διαδήλωση υπήρχαν πολλές γυναίκες και παιδιά εργατών. Τίποτα δεν προμήνυε όσα ακολούθησαν καθώς οι διαδηλωτές πίστευαν ότι θα εξέθεταν την κατάσταση στον Τσάρο και εκείνος θα έδινε λύση στα προβλήματα τους.

Φτάνοντας στα ανάκτορα, είδαν μπροστά τους πάνοπλους άνδρες της Αυτοκρατορικής Φρουράς. Ακολούθησε μια άνευ προηγουμένου αιματοχυσία με 96 νεκρούς και 333 τραυματίες, σύμφωνα με εκτιμήσεις της εποχής. Η τσαρική αντιπολίτευση ανέβασε τον αριθμό των νεκρών στους 4.000. νεκρούς. Ιστορικοί υπολόγισαν τους νεκρούς σε 200 και τους τραυματίες σε 800.

Ο Τσάρος Νικόλαος Β’ που απουσίαζε από τα ανάκτορα εξέφρασε την οδύνη του για το περιστατικό, ενώ φαίνεται ότι την απόφαση για τη χρήση πυρών εναντίον του πλήθους, έδωσε κάποιος αξιωματικός της φρουράς από υπερβάλλοντα ζήλο.

Το δραματικό περιστατικό χρεώθηκε όμως χρεώθηκε από την κοινή γνώμη στον Τσάρο και έβλαψε την εικόνα που είχε στις πλατιές μάζες της ρωσικής κοινωνίας.

Μετά την Ματωμένη Κυριακή σημειώθηκαν απεργίες στο στρατό και ανταρσίες στον στόλο, εναντίον της μοναρχίας. Ξέσπασαν επίσης μεγάλες ταραχές στην Αγία Πετρούπολη, με εκτεταμένες καταστροφές και λεηλασίες.

Οι εξελίξεις οδήγησαν στη λεγόμενη «Επανάσταση του 1905» και στο μανιφέστο της 17ης Οκτωβρίου, το οποίο επέτρεπε ελευθερία συνείδησης, λόγου, συνεδρίασης και ενώσεων. Επίσης δημιουργήθηκε η Βουλή, ένωση του Κρατικού Σοβιέτ και της Κρατικής Δούμας της Ρωσικής Αυτοκρατορίας.