Το αμερικανικό χρέος και ο συμβιβασμός των χαμένων

Είτε πρόκειται για τον Μπαράκ Ομπάμα, είτε για το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, είτε για τους ίδιους του Αμερικανούς, κανείς δεν βγήκε πραγματικά νικητής από τη μάχη που έληξε εδώ και λίγες ώρες στην Ουάσινγκτον με την έγκριση από το αμερικανικό Κογκρέσο της συμβιβαστικής συμφωνίας για την αύξηση του ορίου του χρέους των ΗΠΑ, όμως μέχρι τις 7 Φεβρουαρίου, και τη χρηματοδότηση του ομοσπονδιακού κράτους, όμως μέχρι τις 15 Ιανουαρίου.

Ο συμβιβασμός είναι προσωρινός και δεν εγκαινιάζει παρά μία ολιγόμηνη ανάπαυλα για τα δύο στρατόπεδα. Μία

δικομματική επιτροπή θα επιφορτισθεί με την επεξεργασία μέχρι τις 13 Δεκεμβρίου ενός σχεδίου προϋπολογισμού για το υπόλοιπο του 2014, το οποίο θα πρέπει να είναι πάλι προϊόν συμβιβασμού. Όμως το αμερικανικό Κογκρέσο έχει επιδείξει κατά την διάρκεια της προεδρίας Ομπάμα εντυπωσιακή ανικανότητα σε τέτοιου είδους ασκήσεις.

Από κρίση σε κρίση

Μετά το τέλος της μεγαλύτερης πολιτικής κρίσης της δεύτερης προεδρικής θητείας του, ο Μπαράκ Ομπάμα δήλωσε το βράδυ από τον Λευκό Οίκο ότι «τώρα τα μέλη του Κογκρέσου οφείλουν να ξανακερδίσουν την εμπιστοσύνη των Αμερικανών», έπειτα από δύο εβδομάδες πολιτικών συγκρούσεων και εκβιασμών και εξέφρασε την δυσφορία του για το ότι έχει αναγκασθεί να κυβερνά περνώντας «από τη μία κρίση στην άλλη». Αντιμέτωπος με τους δύσκολους μήνες που έρχονται είπε ότι είναι έτοιμος να συνεργαστεί «με τους πάντες, επί οποιασδήποτε ιδέας θα δημιουργήσει ανάπτυξη της οικονομίας , θέσεις απασχόλησης, θα ενισχύσει τη μεσαία τάξη και θα βάλει μακροπρόθεσμα τάξη στον προϋπολογισμό».

Ανησυχώντας για τον προσωρινό χαρακτήρα της συμφωνίας, η γενική διευθύντρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Κριστίν Λαγκάρντ εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία δηλώνει ότι «είναι σημαντική η άρση της αβεβαιότητας που περιβάλλει τη διαχείριση της δημοσιονομικής πολιτικής με την αύξηση του ανώτατου ορίου του δημοσίου χρέους κατά τρόπο διαρκή».

Το Tea Party παρασύρει σε πτώση τους ρεμπουπλικάνους

Το στρατόπεδο των Ρεπουμπλικανών βγαίνει τραυματισμένο από τη μάχη αυτή. «Αγωνιστήκαμε για μία σωστή υπόθεση, αλλά δεν νικήσαμε», αναγκάσθηκε να παραδεχθεί ο πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων Τζον Μπέινερ, ο οποίος, υπό την πίεση του Tea Party, απαίτησε υποχωρήσεις επί του συστήματος ασφάλισης υγείας (Obamacare) ως αντάλλαγμα για την έγκριση του προϋπολογισμού της ομοσπονδιακής κυβέρνησης και της αύξησης του ορίου του δημοσίου χρέους. Η στρατηγική αποδείχθηκε καταστροφική για το κόμμα του. Ωστόσο, ο Τζον Μπέινερ υποσχέθηκε ότι θα συνεχίσει τον αγώνα «κατά της καταστροφής που αντιπροσωπεύει ο νόμος για την υγεία», ο οποίος άρχισε να τίθεται σε εφαρμογή από την 1η Οκτωβρίου.

Μετά τη συμβιβαστική συμφωνία, η μεταρρύθμιση Ομπάμα στον τομέα της ασφάλισης υγείας παραμένει σχεδόν ανέπαφη, όμως το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα έχει υποστεί μεγάλο πλήγμα στην κοινή γνώμη, σε σημείο που σύμφωνα με πρόσφατες δημοσκοπήσεις, αφήνει στους Δημοκρατικούς το περιθώριο να ελπίζουν ότι θα ανακτήσουν τον έλεγχο της Βουλής των Αντιπροσώπων στις βουλευτικές εκλογές του Νοεμβρίου 2014. «Το είχα πει από την αρχή ότι γνώριζα πώς θα τελειώσει», δήλωνε χθες οργισμένος ο γερουσιαστής Τζον ΜακΚέιν, που τήρησε εξαιρετικά επικριτική στάση απέναντι στην αδιαλλαξία που επέδειξε το κόμμα του σε αυτήν την μάχη.

Το Tea Party κατέγραψε απώλεια κύρους σε εθνικό επίπεδο, αλλά σύμφωνα με τον καθηγητή Πολιτικών Eπιστημών του American University της Ουάσινγκτον Πάτρικ Γκρίφιν, «αύξησαν κατά πολύ τους πόρους τους και η δημοφιλία τους δεν μειώθηκε στις εκλογικές τους περιφέρειες». Σύμφωνα με δημοσκόπηση του ινστιτούτου Pew, to 49% των Αμερικανών έχουν αρνητική γνώμη για το Tea Party, έναντι 43% το 2011 κατά τη διάρκεια της προηγούμενης αναμέτρησης για το πλαφόν του χρέους.

Ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου Τζέι Κάρνεϊ δήλωσε ότι «σε αυτήν την υπόθεση δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι. Το είπαμε από την αρχή, γιατί έτσι είναι». Πρόκειται για τη μεγαλοθυμία του νικητή; Το βέβαιο είναι ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ είχε δεσμευθεί ότι δεν θα υποχωρήσει στον εκβιασμό και δεν θα καταβάλει λύτρα στους πολιτικούς του αντιπάλους για τη χρηματοδότηση της κυβέρνησης και την αύξηση του ορίου του δημοσίου χρέους. Και το τήρησε…