Το καλάθι του θείου Σαμ

O πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται. Μόνο που στην ελληνική περίπτωσης κρεμιέται από τη περούκα. Κάπως έτσι νομίζω ότι αντιμετώπισαν τα εγχώρια ΜΜΕ την επίσκεψη του έλληνα πρωθυπουργού στην Ουάσιγκτον. Αρπάχτηκαν από μερικές δηλώσεις του Αμερικανού προέδρου και, ανάλογα με το ιδεολογικοπολιτικό τους πρόσημο, εξυπηρέτησαν τις πεποιθήσεις τους. Άλλοι, για παράδειγμα, ανακάλυψαν στήριξη στην Ελλάδα από τον Ομπάμα, άλλοι διέγνωσαν καταστροφικό εναγκαλισμό με τις ΗΠΑ.

Η

αλήθεια , όπως κάθε φορά δεν βρίσκεται στη μέση. Γιατί από διαφορετικό πρίσμα ερμηνεύεται η επίσκεψη Σαμαρά από πλευράς κυβέρνησης και από εντελώς άλλο ανιχνεύεται από πλευράς Αμερικανών . Οπωσδήποτε, όμως σχετίζεται με την ικανότητα της κυβέρνησης να βγάλει το χειμώνα. Καλοί οι αγωγοί, τα κοιτάσματα, τα πετρέλαια και τα φυσικά αέρια , καλή και η επερχόμενη ελληνική προεδρία της ΕΕ, αλλά το μείζον πρόβλημα για την κυβέρνηση είναι να μη πάνε στράφι οι προσδοκίες που τρέφει για μετά τις γερμανικές εκλογές.

Και κάπου εδώ, στη προοπτική να πάνε όλα κατά διαβόλου από Μέρκελ και Σόιμπλε πλασάρεται σαν αντίδοτο για τη χώρα ο δήθεν αλληλέγγυος παράγων ΗΠΑ, γαρνιρισμένος με δόσεις αντιγερμανισμού που ενισχύει προς το συμπαθέστερο το παρών κυβερνητικό προφίλ . Μόνο που τα ευνοϊκά διακείμενα προς την κυβέρνηση ΜΜΕ ποντάρουν σε λάθος άλογο . Κυρίως επειδή υπονοούν ότι οι ΗΠΑ μπορούν να επιβάλλουν την όποια άποψή τους στην Ε.Ε και την ηγεμονεύουσα σε αυτήν Γερμανία.

Δυστυχώς, για όσους ονειρεύονται, οι Αμερικανοί δεν μπορούν να επιβάλουν την θέλησή τους πουθενά αν δεν τα κάνουν προηγουμένως όλα λαμπόγυαλο. Και παίζει αν είναι ικανοί να καθυποτάξουν στη δική τους οπτική οποιονδήποτε, ακόμα κι αν έχουν ξεθεμελιώσει στρατιωτικά τη χώρα του από το παγκόσμιο χάρτη. Αλλά αυτό είναι δικό τους πρόβλημα και ευτυχώς δεν μας αφορά ή, τουλάχιστον, ας προσευχόμαστε να μην μας αφορά.

Εκείνο που γίνεται σαφές είναι ότι Αμερικανική εξωτερική πολιτική ενδιαφέρεται να διατηρείται στη περιοχή της κοχλάζουσας Ανατολικής Μεσογείου ένας ακόμα ενεργά σταθερός σύμμαχος . Γεγονός , ωστόσο, που δεν σημαίνει αυτόματη αναβάθμιση του ρόλου της χώρας έναντι της Τουρκίας και της Αιγύπτου. Αντίθετα, χάρη στα τεράστια ενεργειακά αποθέματα που ανακαλύφθηκαν στην ευρύτερη περιοχή , οι Αμερικανοί επισημαίνουν ότι μαζί με τη Κύπρο και το Ισραήλ,η Ελλάδα δεσμεύεται για την ολοκλήρωση του Νότιου διάδρομου τροφοδοσίας της ΕΕ με φυσικό αέριο, χωρίς φυσικά τη συμμετοχή της Ρωσίας.

Για τη ταμπακιέρα, όμως, μόκο. Παρότι σύσσωμος ο ντόπιος Τύπος έσπευσε να θριαμβολογήσει ότι και καλά ο Ομπάμα αξιοποίησε την επίσκεψη Σαμαρά στο Λευκό Οίκο, για να παρέμβει ακόμα μια φορά στη διαχείριση της κρίσης στην Ευρωζώνη, ανταγωνιστικά προς τη Γερμανία. Επί της ουσίας διατύπωσε την πάγια αντίθεση της Ουάσιγκτον με τη Γερμανική πολιτική της λιτότητας. Και βέβαια, συμπλήρωσε πως θεωρεί ότι η Ελλάδα πρέπει να ολοκληρώσει όλο τον κύκλο των αλλαγών για τις οποίες έχει δεσμευθεί. Τι παραπάνω δηλαδή είπε από όσα είχε δηλώσει ο υπουργός Οικονομικών Τζακ Λιου πριν ένα μήνα στην Αθήνα;

Γι’ αυτό και μόνο πιστεύω ότι παρά τις επικοινωνιακές τυμπανοκρουσίες από το ταξίδι του Σαμαρά στην Αμερική καλό θα ήταν να κρατάμε μικρό καλάθι . Επειδή ακριβώς και ο θείος Σαμ την πάρτη του κοιτάει, ενώ τα καλούδια του είναι πλέον λιγοστά . Και βέβαια αντιμετωπίζει τη κρίση στο σπίτι του με λογικότερο τρόπο από τον αυτοκτονικό που έχει επιβάλλει η Γερμανία στην Ευρώπη για να αντιμετωπίσει την ύφεση. Είναι ξεκάθαρο ότι η Γερμανική διαχείριση του κάνει ζημιά ώστε να καταφέρει να ισορροπήσει και μετά να ανορθωθεί , αλλά ας μη περιμένει κανείς να αποβιβασθεί και στη Νορμανδία για να λύσει το ζήτημα.