ΞΕΧΑΣΤΕ ΤΙΣ ΠΡΟΩΡΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ. ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΜΩΣ ΠΕΝΤΕ ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ

Την 1η Ιανουαρίου και για έξι μήνες η Ελλάδα θα ασκεί την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η προηγούμενη φορά που η χώρα μας είχε την Ευρωπαϊκή Προεδρία ήταν πριν έντεκα χρόνια το 2003, την επόμενη φορά που θα την ασκήσει -εφόσον υφίσταται η Ε.Ε και η Ελλάδα εξακολουθεί να είναι μέλος της- θα είναι μετά από 14 χρόνια το 2028.

Κι αυτό υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα

Αν σκεφθούμε ότι πριν το 2003 η Ελλάδα είχε την Προεδρία το 1994, πριν δηλαδή εννιά χρόνια, καταλαβαίνουμε πόσο σημαντικό είναι να τύχει η «προεδρική θητεία» της Ε.Ε. σε κάποιον πρωθυπουργό, αλλά και σε υπουργό Εξωτερικών, αφού αυτοί οι δύο είναι βασικά που βρίσκονται στο επίκεντρο του ευρωπαϊκού και διεθνούς ενδιαφέροντος όταν μια χώρα ασκεί την Προεδρία.

Για παράδειγμα μέχρι τώρα δύο Έλληνες πρωθυπουργοί ήταν τυχεροί: ο Κώστας Σημίτης (2003) και ο Ανδρέας Παπανδρέου.

Ο Ανδρέας ήταν ο πιο τυχερός από όλους αφού είχε την ευθύνη του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου τρεις φορές (1983, 1988, 1994) επειδή τότε η ΕΕ. είχε 10 μέλη.

Τρεις ήταν και οι τυχεροί υπουργοί Εξωτερικών: ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος, ο Κάρολος Παπούλιας και ο Γιώργος Παπανδρέου.

Ο Αντώνης Σαμαράς θα έχει την τύχη να είναι ο πρώτος δεξιός πρωθυπουργός που θα ασκήσει χρέη προεδρεύοντος της Ένωσης.

Την ίδια τύχη, ως υπουργός Εξωτερικών αυτός, θα έχει και ο Ευάγγελος Βενιζέλος.

Κύριος οίδε ποιοί και πότε θα είναι οι επόμενοι Έλληνες πολιτικοί που θα έχουν, αν έχουν, αυτή την τύχη.

Μου είναι λοιπόν πολύ δύσκολο να πιστέψω ότι θα θελήσουν να παίξουν στα ζάρια αυτή τους την τύχη άμα και τιμή.

Γι’ αυτό και ακούω βερεσέ όλα αυτά που λέγονται περί δήθεν κρυφών σχεδίων για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες το Φθινόπωρο.

Η πιθανότητα να κερδίσει ο Τσίπρας τις εκλογές είναι αυξημένη και οι Σαμαράς και Βενιζέλος δεν μου φαίνονται πολιτικοί που θα έκαναν ένα τέτοιο δώρο στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Δεν είναι λοιπόν αποτρεπτικός παράγοντας των πρόωρων εκλογών μόνον η εκτέλεση του μνημονίου που έχουν υπογράψει είναι και η προσωπική φιλοδοξία, που στην πολιτική δεν θα πρέπει να υποτιμάται.

Ταυτόχρονα θα ήταν και ανεύθυνο εκ μέρους της χώρας να αφήσει ανεκμετάλλευτη, για τα συμφέροντά της, την ευκαιρία της Προεδρίας.

Και φυσικά είναι σχεδόν απαγορευτικό να σκέφτεται κάποιος ότι μπορεί να γίνουν εκλογές διαρκούσης της ελληνικής Προεδρίας. Θα γινόμασταν περίγελος σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Γι’ αυτό ακούω επίσης βερεσέ, και γελάω με όσους «αναλυτές» υποστηρίζουν, και μάλιστα με στοιχεία δήθεν ρεπορτάζ, ότι η κυβέρνηση μαζί με τις ευρωεκλογές και τις αυτοδιοικητικές εκλογές τον Μάιο θα κάνει και εθνικές εκλογές.

Αντί δηλαδή ο Σαμαράς να ετοιμάζεται να υποδεχθεί τη Μέρκελ, τον Ολάντ, τον Κάμερον και τους άλλους Ευρωπαίους ηγέτες στη Σύνοδο Κορυφής στο Costa Navarino, θα τρέχει στ’ Αρφαρά να μαζεύει ψήφους!

Ξεχάστε λοιπόν τις πρόωρες εκλογές τουλάχιστον μέχρι του χρόνου τον Ιούνιο.

Βεβαίως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να γίνουν εκλογές μέχρι την 30η Ιουνίου. Και τούτο επειδή υπάρχει και το απρόοπτο.

Αν η κυβέρνηση καταψηφιστεί και χάσει τη δεδηλωμένη τότε ναι, θα πάμε σε εκλογές.

Αν υπάρξει κοινωνική εξέγερση και η κυβέρνηση δεν μπορεί να την αντιμετωπίσει τότε ναι, θα πάμε σε εκλογές.

Αν υπάρξει κάποια δραματική εξέλιξη σε κάποιο μείζον εθνικό θέμα (ελληνοτουρκικά, σκοπιανό κυπριακό) που χρειάζεται και τη λαϊκή ετυμηγορία για να αντιμετωπιστεί τότε ναι, θα πάμε σε εκλογές.

Αν η χώρα οδηγηθεί απότομα σε άτακτη οικονομική χρεοκοπία τότε ναι, θα πάμε σε εκλογές.

Αν για οποιονδήποτε λόγο παραιτηθεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και δεν σχηματίζεται προεδρική πλειοψηφία τότε ναι, θα πάμε σε εκλογές.

Όλα αυτά όμως είναι απρόοπτα και δεν εξαρτώνται από τη βούληση του πρωθυπουργού. Η βούληση του Σαμαρά και ο σχεδιασμός του δεν είναι οι εκλογές.

Και δεν είναι επειδή ξέρει ότι ακόμη κι αν η Ν.Δ. έβγαινε πρώτο κόμμα θα ήταν δύσκολο να εξασφαλίσει τη δεδηλωμένη. Το αύριο θα ήταν χειρότερο από το σήμερα…