Tο (δήθεν) ξεπούλημα των αεροδρομίων

Αυτό το γλυκό καλοκαίρι, με τα εκατομμύρια ενθουσιασμένους ξένους τουρίστες και τις χιλιάδες -οικονομικά εγκρατείς- έλληνες επισκέπτες, έδωσε την ευκαιρία στις περιβόητες «τοπικές κοινωνίες» να ξεσπαθώσουν πάλι για να «μην ξεπουληθούν οι υποδομές της χώρας» στους ξένους.

«Να μην πουληθούν τα περιφερειακά αεροδρόμια της χώρας» έλεγαν και ξανάλεγαν οι ινστρούχτορες της συμφοράς. Περίπτωση να πωληθούν αεροδρόμια δεν υπάρχει ούτε φυσικά υπήρξε ποτέ. Σχέδιο παραχώρησης της διαχείρισης των αεροδρομίων σε ιδιωτικούς φορείς για κάποια χρόνια φυσικά υπάρχει αλλά το ερώτημα είναι παραμένει: Γιατί να έρθει ένας ιδιώτης να μπλέξει με τους διαβόητους «τοπικούς παράγοντες» που έχουν ως επάγγελμα τον λαϊκισμό; Περίπτωση να αυξηθούν τα τέλη προσγείωσης, απογείωσης και στάθμευσης δεν υπάρχει. Το νομικό πλαίσιο θέτει περιορισμούς όχι μόνο για να διατηρηθεί το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα σε σχέση με αεροδρόμια γειτονικών χωρών αλλά και γιατί αντιδρούν οι ντόπιοι «τουριστικοί» παράγοντες οι οποίοι αντί να αναβαθμίσουν το προϊόν που προσφέρουν, προτιμούν να κρατούν χαμηλά τις αμοιβές (των άλλων όχι τις δικές τους). Μήπως ο επενδυτής μπορεί να προσδοκά σε αύξηση της τουριστικής κίνησης; Ενδεχομένως. Αλλά για να συμβεί αυτό θα πρέπει οι τουριστικές υποδομές των περιφερειών να έχουν τη δυνατότητα υποδοχής και φιλοξενίας περισσότερων τουριστών. Αυτό όμως απαιτεί επενδύσεις από τους τοπικούς «τουριστικούς άρχοντες» και δυστυχώς η εποχή δεν είναι «γόνιμη» για επιπλέον δαπάνες… Μήπως ο επενδυτής μπορεί να προσδοκά σε αυξημένα έσοδα από τα Καταστήματα Αφορολογήτων Ειδών; Όχι γιατί με τη συμφωνία που υπογράφηκε το 1998 κι έχει διάρκεια μέχρι το 2048, το Κράτος εισπράττει μόνο το 5% των εσόδων των ΚΑΕ (άρα αυτό μπορεί να εισπράττει και ο νέος διαχειριστής των περιφερειακών αεροδρομίων). Στις υπόλοιπες χώρες του πολιτισμένου κόσμου το αντίστοιχο ποσοστό υπέρ του Δημοσίου φτάνει το 35%.Μήπως ο επενδυτής θα μπορούσε ωστόσο να αξιοποιήσει κάποια οικόπεδα, γύρω ή κοντά στα αεροδρόμια ώστε αυτός να προσδώσει αξία στην επένδυσή του; Ούτε κατά διάνοια.Οι τοπικοί, αυστηροί, θεματοφύλακες της «περιβαλλοντικής και οικιστικής νομιμότητας» –χωρίς γρηγορόσημο- δεν είναι πρόθυμοι να επιτρέψουν απαλλοτριώσεις εκτάσεων ή ακόμη και χρήση οικοπέδων για βασικές ανάγκες υποστήριξης των αεροδρομίων που είναι απαραίτητες για τη λειτουργία των αεροδρομίων, σύμφωνα με τις σύγχρονες προδιαγραφές.Για όλους τους ανωτέρω λόγους η προσέλκυση σοβαρών επενδυτικών φορέων ικανών να διαχειριστούν τα περιφερειακά αεροδρόμια της χώρας είναι δύσκολη έως αδύνατη.«Καλύτερα! Να παραμείνουν στο Κράτος!» αναφωνούν όλοι μαζί οι ινστρούχτορες της συμφοράς.Αν όμως ο επαγγελματίας, ο ιδιωτικός οργανισμός που διαθέτει τεχνογνωσία και μπορεί να αντλήσει εύκολα χρηματοδοτικά κεφάλαια, δεν μπορεί να κερδίσει από την αξιοποίηση των περιφερειακών αεροδρομίων, πως είναι δυνατόν να κερδίσει το Κράτος;Η απάντηση είναι εύκολη: Το Κράτος δεν πρέπει να κερδίσει.Ας χάνει λεφτά το Κράτος. Δικά μας είναι;