Δημήτρης Μελισσανίδης: Ο τίγρης της Κοκκινιάς

«Τίποτε στη ζωή δεν είναι εύκολο όταν ξεκινάς, όχι από το μηδέν αλλά από το μείον». Με τη φράση αυτή απαντά ο 63χρονος επιχειρηματίας Δημήτρης Μελισσανίδης σε όσους τον ρωτούν πώς έφτασε ψηλά και πόσο μόχθησε γι’ αυτό. Όπως θυμούνται και σήμερα οι φίλοι του στον Κορυδαλλό, στην Κοκκινιά, όντως ξεκίνησε από το μείον.

Οπως ακριβώς και ο πατέρας του, ο Γιώργος ή Ζώρας Μελισσανίδης, ο οποίος το 1938 εγκατέλειψε την εστία του στον Καύκασο βρέθηκε ανέστιος στην Κοκκινιά. Όπως ακριβώς οι Πόντιοι που βρέθηκαν από τη μια στιγμή στην άλλη με έναν μπόγο στην πλάτη και την παράδοση,

τα ήθη και τα έθιμα, στην καρδιά. Όλα έχουν τον συμβολισμό τους και την αξία τους, όπως εξελίσσονται στον χώρο και τον χρόνο.

Για τον Δημήτρη Μελισσανίδη, ο χώρος ήταν ίσως αυτός που του ταίριαζε περισσότερο. Λαϊκές συνοικίες, ο Κορυδαλλός, η Κοκκινιά. Με αλάνες, παράγκες, σπιτάκια με μικρές αυλές γεμάτες λουλούδια και προσφυγιά. Η οικογένειά του, δε, βίωνε και τη μοναξιά, αφού εκεί δεν είχαν ούτε συγγενείς ούτε φίλους.

Από τα φτωχόσπιτα της Κοκκινιάς πέτυχε στην πορεία της ζωής του που κύλησε σαν παραμύθι με πρίγκιπες και δράκους, το απόλυτο: με ό,τι καταπιάστηκε πέτυχε και έχει φτάσει σήμερα οι επιχειρήσεις του να έχουν ετήσιο τζίρο κάπου κοντά στα 10 δισ. δολάρια.

Από την Κοκκινιά στη Wall Street δεν είναι μια απλή διαδρομή. Ισως ταιριάζει περισσότερο με σενάριο ταινίας: Τζαμάικα, Αραβικός Κόλπος, Σιγκαπούρη, Κίνα, πετρέλαια, ο ΟΠΑΠ, μάχες και πάλι μάχες έως την καταξίωση. Σε αυτήν τη διαδρομή κέρδισε χώρο και η μεγάλη του αγάπη, η ΑΕΚ: Καταξίωση, αποχώρηση, επανεκκίνηση και όλα υπό τη σκέπη της «Αγιάς Σοφιάς», του γηπέδου που έρχεται να ξυπνήσει θύμησες για τους πρόσφυγες που έστησαν τη ζωή τους στη Φιλαδέλφεια.

Ολα τυλιγμένα με μια κλωστή που άρχισε να ξετυλίγεται από τον Καύκασο για να φτάσει παντού με τα ματωμένα χρώματα του Πόντου. Γιατί ο Πόντος δεν είναι μόνο τραγούδια, κλάμα και φολκλόρ. Είναι και δημιουργία και πάθος και τσαμπουκάς. Και για τον Μελισσανίδη αυτός ο ιδιότυπος τσαμπουκάς είναι που τον έκανε γνωστό ως «τίγρη».

Ο ξεριζωμός

Το 1938 και όταν τα σύννεφα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου είχαν απλωθεί για τα καλά, ο Γιώργος Μελισσανίδης εγκατέλειψε την πατρίδα όπου γεννήθηκε, την Αργυρούπολη του Πόντου, και έφτασε στον Πειραιά. Μετά το πρώτο σοκ της εγκατάστασης βρέθηκε να εργάζεται ως οδηγός στα λεωφορεία του Πειραιά. Η γυναίκα του, Βέρα Ευσταθιάδη, απέκτησε τρία παιδιά: την Ολγα, τον Δημήτρη και τον Ιάκωβο. Οδηγούσε τα λεωφορεία και στη συνέχεια έμπαινε στη θέση του οδηγού για τους ξεριζωμένους του Πόντου. Ιδρυε συλλόγους και συχνά μιλούσε με πάθος για τις αρχές και τις αξίες των Ποντίων. Η αλληλεγγύη εκείνη την περίοδο ήταν κάτι παραπάνω από ανάγκη: ήταν χρέος τιμής για την πατρίδα που άφησαν πίσω.

Ο αγαπημένος Ζώρας των Ποντίων, παράλληλα με τα λεωφορεία, άνοιξε και μια μικρή σχολή οδηγών με ένα mini cooper. Δάσκαλο είχε τον γιο του, Δημήτρη. Ο Δημήτρης και ο Ιάκωβος λειτουργούσαν σαν ένας άνθρωπος.

Πολύ αργότερα δήλωνε: «Το έχω πει αρκετές φορές και δεν θα πάψω να το λέω. Η οικογένεια είναι ο θεμέλιος λίθος της κοινωνίας και για μένα οι οικογένεια είναι το παν. Δεν μπορεί να θεωρείται κάποιος πετυχημένος επιστήμονας ή επιχειρηματίας, αν δεν είναι πετυχημένος οικογενειάρχης».

Οπως οικογενειάρχης απόλυτα πετυχημένος ήταν ο πατέρας του, τον οποίο αγαπούσαν όλοι στην περιοχή. Και όπως εξελίχθηκε η κατάσταση, η οικογένεια ήταν αυτή που συνέβαλε τα μέγιστα στην καταξίωση. Η σύζυγός του, Τζένη, είναι αυτή που τον στηρίζει. Και μετά ο γιος του, ο Γιώργος, που φέρει το όνομα του πατέρα του. Είναι ο διάδοχός του και, ήδη, έχει μάθει καλά τα μυστικά της επιχειρηματικότητας, όπως την αντιλαμβάνεται ο Δημήτρης Μελισσανίδης. Και έχει τη δική του φιλοσοφία, την οποία αναλύει… με τον δικό του τρόπο, «σπάζοντας» στα δύο το όνομά του: «Είμαι μέλι για τους φίλους και σανίδι με τους εχθρούς μου».

Με «κεντρί» ή όχι, ο «τίγρης» προχωρά βήμα-βήμα τις όποιες δραστηριότητές του και θεωρεί τον λόγο συμβόλαιο, μόνο που και τα χαρτιά, πλέον, είναι μέρος του παιχνιδιού. Από το «κουπεράκι» πέρασε στη θάλασσα. Η πρώτη του μεγάλη δουλειά ήταν να μεταφέρει ξύλα από τον Πειραιά στην Τεχεράνη. Τα ξύλα ήταν της γνωστής βιομηχανίας ΣΕΛΜΑΝ. Σήμερα έχει περισσότερα από 60 δεξαμενόπλοια που είναι η ραχοκοκαλιά της αυτοκρατορίας του.

Το 2006 ήταν η χρονιά σταθμός για τον Δημήτρη Μελισσανίδη. Με τη συνεργασία του Πήτερ Γεωργιόπουλου χτύπησε δυνατά… την πόρτα της Wall Street. Αποφάσισε να διαθέσει 12,5 εκατομμύρια μετοχές, με τη ζήτηση να ξεπερνά τα 80 εκατομμύρια. Η μεγάλη μάχη είχε κερδηθεί. Ο συνεργάτης του, Γεωργιόπουλος, την περίοδο της αμερικανικής κρίσης βρέθηκε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Ο Δημήτρης Μελισσανίδης τον στήριξε.

Πριν φτάσει όμως στην Αμερική, η αυτοκρατορία Μελισσανίδη είχε καταφέρει να δημιουργήσει περισσότερους από 50 σταθμούς ανεφοδιασμού πλοίων και του αμερικανικού στόλου, στα πλέον κομβικά σημεία του πλανήτη. Επίσης, περισσότερες από 50 θυγατρικές, με την Aegean Oil να έχει στη χώρα μας ένα δίκτυο με 600 πρατήρια και να κατέχει περίπου το 11% της εσωτερικής αγοράς της Ελλάδας. Ο ίδιος δηλώνει με ικανοποίηση ότι «μπήκε στην εσωτερική αγορά αποκτώντας σε πλειστηριασμό τις εγκαταστάσεις και μερικά πρατήρια της ΕΒΡΟΙΛ στον Εβρο, που δεν ξεπερνούσαν τα δάχτυλα των δύο χεριών. Αυτή η εξέλιξη δεν άργησε να τον καταστήσει έναν από τους πλέον πλούσιους ανθρώπους στον κόσμο. Το 2011 συμπεριλήφθηκε στη λίστα του περιοδικού «Forbes», με τους πιο πλούσιους ανθρώπους σε ολόκληρο τον κόσμο, στη 211η θέση.

Παρά την οικονομική άνεση ο Δημήτρης Μελισσανίδης δεν ενεπλάκη με τα ΜΜΕ, όπως συνήθιζαν όλοι όσοι είχαν χρήματα. Αν και πολλές ήταν οι φορές που κάποιοι τον πλησίασαν, δεν ενέδωσε. Ηθελε πάντα να προλαμβάνει τους κινδύνους και για τον λόγο αυτόν, πριν από δύο χρόνια, διέθεσε το ποσό των 100 εκατομμυρίων ευρώ, χωρίς τραπεζικό δανεισμό για την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της Aegean Oil.

Η ΑΕΚ, το μεγάλο πάθος του

Το ποδόσφαιρό ήταν ένας άλλος χώρος στον οποίο δραστηριοποιήθηκε με πάθος. Μαζί με τον συνεργάτη του, Γιάννη Καρά, έγινε ιδιοκτήτης της ΑΕΚ το 1992 και το 1995 αποχώρησε για να αναλάβει και πάλι την περίοδο 1998-1999 τη θέση του προέδρου, αφού η ιδιοκτησία της ομάδας ανήκε στην ENIK Group.

Το καλοκαίρι του 2013, ενώ η ΑΕΚ υποβιβάστηκε αρχικά στη Β’ και στη συνέχεια στη Γ’ κατηγορία, λόγω πτώχευσης της ΠΑΕ, ο Δημήτρης Μελισσανίδης επέστρεψε στα κοινά του ερασιτεχνικού, πλέον, συλλόγου. Ονειρό του ήταν η ΑΕΚ να αποκτήσει το δικό της γήπεδο (Διαβάστε σχετικό ρεπορτάζ στη σελίδα 58).

Η κόντρα με τον Μαρινάκη

Ο ηγέτης της ΑΕΚ και ο αντίστοιχος του Ολυμπιακού «έβγαλαν τα μαχαίρια» με φόντο τον ΟΠΑΠ, τις χορηγίες και το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ο Δημήτρης Μελισσανίδης, τον Σεπτέμβριο του 2013, στο περιθώριο της παρουσίασης της νέας φανέλας της Ενωσης ερωτήθηκε (ως εμπλεκόμενος και στον ΟΠΑΠ) για τη δυσαρέσκεια του Βαγγέλη Μαρινάκη και της απόσυρσης του Ολυμπιακού από τη χορηγία του ΟΠΑΠ. «Αυτά που ήξεραν να τα ξεχάσουν. Αυτά που έκαναν τα τελευταία 15 χρόνια να τα ξεχάσουν. Εχουν καταστρέψει το ποδόσφαιρο. Αυτοί φοράνε φουρό. Εμείς δεν ασχολούμαστε με κανέναν, οι άλλοι ασχολούνται με εμάς. Είναι δυνατόν να ασχολούνται με την ΑΕΚ στη Γ’ Εθνική; Με τον Μανδραϊκό θα παίζουμε», είπε στην αρχή στους δημοσιογράφους ο Δημήτρης Μελισσανίδης και συνέχισε: «Αυτοί τελειώσανε. Εγώ ανοίγω βεντέτες μόνο με άντρες και όχι με κάποιους που φοράνε φουρό και δεν έχουν πάει στρατό. Κρύβονταν για να μην πάνε. Δεν ασχολούμαι. Αλβανικές κου…. ες είναι αυτές».

Ο Δημήτρης Μελισσανίδης δεν ανέφερε ονόματα, αλλά όλοι κατάλαβαν για ποιον τα έλεγε… Οταν ήλθε η ώρα να μιλήσει για τη χορηγία του ΟΠΑΠ στον Ολυμπιακό, η αντίδρασή του ήταν άμεση. Οπως το λένε οι Αγγλοσάξονες: Take it or leave it. «Η χορηγία είναι πολύ καλή», είπε, ξεκαθαρίζοντας αμέσως μετά: «Αν τη θέλουν, έχει καλώς, να την πάρουν, αλλιώς φιλάκια. Ας μου στείλουν γραπτώς ότι δεν θέλουν τη χορηγία. Οχι με πόλεμο από τις εφημερίδες. Με τσίου-τσίου και νεροπίστολα νομίζουν ότι θα έρθουν;». Στη συνέχεια, βέβαια, διευκρίνισε: «Με τον σύλλογο και τον κόσμο δεν έχω κανένα πρόβλημα. Εμείς δεν έχουμε τίποτα με καμία ομάδα. Τον σέβομαι, όπως σέβομαι όλες τις ομάδες. Ο ΑΕΚτσής μπορεί να χάσει τα πάντα, αλλά δεν θα χάσει ποτέ την περηφάνια του».

Η απάντηση του Ολυμπιακού δεν άργησε να έλθει στο ίδιο αιχμηρό ύφος και ανέφερε, μεταξύ άλλων: «Ο κ. Μελισσανίδης δεν δικαιούται διά να ομιλεί. Αλλωστε, και όταν το κάνει, τα ελληνικά του, που είναι επιπέδου νηπιαγωγείου, ούτε καν δημοτικού, δεν τον βοηθούν να γίνει κατανοητός. Προφανώς και δεν θα πέσουμε στο επίπεδο ενός ανθρώπου, του οποίου η ποδοσφαιρική διαδρομή είναι γεμάτη με βρομιά, απειλές, τραμπουκισμούς, ξυλοδαρμούς και νυχτερινές εισβολές σε σπίτια ποδοσφαιριστών, παραγόντων και διαιτητών».

Πάντως, παρά την κόντρα τους για το ποδόσφαιρο και τις χορηγίες, οι δύο άνδρες φιγουράρουν στη λίστα του Lloyd’s ως κορυφαίοι εφοπλιστές.

Η στήριξή του στους Ποντίους και το Οικουμενικό Πατριαρχείο

Η σχέση του με τους Ποντίους ήταν πάντοτε άριστες και πάντοτε στήριζε τις εκδηλώσεις τους. Και δεν είναι λίγες οι φορές που τα ποντιακά σωματεία έσπευδαν σε αυτόν να τα βοηθήσει. Και δεν αρνήθηκε ποτέ, όπως δεν αρνήθηκε να συμπαρασταθεί στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Μάλιστα, για τη στήριξή του στο Φανάρι στις 7 Ιανουαρίου του 2014, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος απένειμε την τιμή του οφφικίου του Αρχοντα Κουροπαλάτου της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας στον Δημήτρη Μελισσανίδη. Ο ιδιοκτήτης της ΑΕΚ βρέθηκε στην Κωνσταντινούπολη για τον εορτασμό των Θεοφανίων, αλλά και για την τιμή που του είχε ετοιμάσει το Πατριαρχείο, η οποία του αποδόθηκε, όπως αναφέρθηκε για «την ειλικρινή αφοσίωσή του στην Μητέρα Εκκλησία, για την προθυμία του στη διακονία και την προσφορά του στα ευσεβή και ευγενή τέκνα του μαρτυρικού Πόντου, καθώς και για τις ευρύτερες κοινωφελείς πρωτοβουλίες του». Στην ανακοίνωση του Πατριαρχείου, μεταξύ άλλων, αναφέρεται: «Μετά την Ἀπόλυσιν, ἡ Α. Θ. Παναγιότης, ὁ Πατριάρχης ἐχειροθέτησε τόν Ἐντιμ. κ. Δημήτριον Μελισσανίδην, Ἐπιχειρηματίαν, ἐξ Ἀθηνῶν, εἰς τό ὀφφίκιον τοῦ Ἄρχοντος Κουροπαλάτου τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μ. Ἐκκλησίας, ἀνταλλαγεισῶν σχετικῶν ὁμιλιῶν».

Το 2011 ήταν ιστορική χρονιά για την ιερά Μονή Παναγία Σουμελά στο Βέρμιο. Συμπληρώθηκαν 60 χρόνια από τα εγκαίνια της θεμελίωσης τού ιστορικού ναού τον Δεκαπενταύγουστο του 1951 από τον γιατρό Φίλωνα Κτενίδη. Πριν από τρία χρόνια, ύστερα από 60 έτη, έγιναν τα εγκαίνια λειτουργίας τού πολυώροφου κτηρίου «Το Αρχοντάρι» από τους αγίους Αρχιερείς Βέροιας, Ναούσης και Καμπανίας Παντελεήμονος, Καισαριανής-Βύρωνος και Υμηττού Δανιήλ, Προικονήσου Ιωσήφ και Ζιχνών και Νευροκοπίου Ιρεοθέου. Ολόκληρη η οικοδομή πολυτελούς κατασκευής με πλήρη εξοπλισμό έγινε με δαπάνη των αδελφών Δημητρίου και Ιακώβου Μελισσανίδη στη μνήμη τού αείμνηστου πατέρα τους, Ζώρα (Γεωργίου) Μελισσανίδη. Με απόφαση του διοικητικού Συμβουλίου τού Προσκυνήματος ανακηρύχθηκαν σε ευεργέτες και τους απενεμήθη ο χρυσός σταυρός της Σουμελιώτισσας, για τη μεγάλη τους προσφορά στην Παναγία Σουμελά και στον Ελληνισμό ευρύτερα.

Ο άνθρωπος της παρέας

Η καλή παρέα, ένα καλό πούρο, ένα ουίσκι, είτε στο σαλέ του στην Αράχοβα, είτε στις θαλαμηγούς του το καλοκαίρι, του προσφέρουν στιγμές ξεκούρασης. Αυτές τις στιγμές δεν θέλει «επισημότητες». Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση του δημάρχου Καλύμνου, όταν αυτός εξέφρασε την επιθυμία να τον ευχαριστήσει, γιατί επισκέφθηκε το νησί. «Δεν θέλω ευχαριστίες. Οποτε θέλει ο δήμαρχος, να έρθει να πιούμε έναν καφέ και να κουτσομπολέψουμε».

Ο ΟΠΑΠ

Tους τελευταίους μήνες γράφτηκαν και ακούστηκαν πολλά για τον ΟΠΑΠ, το 33% του οποίου τον περασμένο Οκτώβριο πέρασε και επίσημα στα χέρια της τσέχικης εταιρείας Emma Delta. Για να μην υπάρχουν σκιές εκδόθηκε το παρακάτω δελτίο Τύπου με τα μέλη του ΔΣ, στο οποίο δεν συμμετέχει ο Δημήτρης Μελισσανίδης.

Kamil Ziegler – πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος, 2. Σπύρος Φωκάς – αντιπρόεδρος α’, μη εκτελεστικό μέλος, 3. Pavel Horak – αντιπρόεδρος β’, μη εκτελεστικό μέλος, 4. Michal Houst – εκτελεστικό μέλος, 5. Γεώργιος Μελισσανίδης – μη εκτελεστικό μέλος, 6. Xρήστος Κοπελούζος – μη εκτελεστικό μέλος, 7. Pavel Saroch – μη εκτελεστικό μέλος, 8. Konstantin Yanakov – μη Εκτελεστικό μέλος, 9. Marco Sala – μη εκτελεστικό μέλος, 10. Igor Rusek – ανεξάρτητο μη εκτελεστικό μέλος, 11. Rudolf Jurcik – ανεξάρτητο μη εκτελεστικό μέλος.

Από την εφημερίδα Παρασκήνιο του Σαββάτου 15/2/2014.

The post Δημήτρης Μελισσανίδης: Ο τίγρης της Κοκκινιάς appeared first on Paraskhnio.gr.