«Δημοτικό τέλος!»

Από τη ΝΟΡΑ ΡΑΛΛΗ

Υπάρχουν κι αν υπάρχουν δημοτικά τέλη: για την καθαριότητα, για τον φωτισμό των δρόμων, για τη δημόσια υγιεινή, για την ιδιωτική ανθυγιεινή. Πάσης φύσεως τέλος, δημοτικό τέλος εστί… και άντε να βγάλεις άκρη. Ή, μάλλον, άντε να βάλεις άκρη ή… άκρες: Χωρίς χρήματα στην άκρη, δημοτικά τέλη γιοκ. Χωρίς άκρες και με δημοτικά τέλη γιοκ, άντε να βρεις άκρη. Κόβεται το ρεύμα, δεν έχεις δημόσια τηλεόραση. Δεν έχεις δημόσια τηλεόραση και κλαις για τη χαμένη στιγμή της Μπίλιως Τσουκαλά, που άργησε μια

μέρα και μια αιωνιότητα! Και πώς θα ζήσεις και πώς θα κλάψεις, κι άμα κλάψεις τι θ’ απογίνεις χωρίς Μπίλιω, ζωή μισή δε θέλω πια να ζω!

Ευτυχώς, όμως, υπάρχουν και άλλα δημοτικά «τέλη». Βασικά ένα είναι και ακόμα το κλαίμε κι αυτό, όπως και τη ζωή μας χωρίς Μπίλιω. Είναι το τέλος του Δημοτικού. Του σχολείου – όχι του τέλους. Του «μαθαίνω γράμματα, γράμματα σπουδάγματα»… Ποιου θεού; Ποια πράγματα; Ουδείς γνωρίζει. Και αν τα γνωρίζει και κατά τύχη τα έμαθε από κάποιον δάσκαλο, που ακόμη πίστευε πως η δουλειά του είναι λειτούργημα και όχι ο ελεύθερος χρόνος μέχρι να πάμε στη λαϊκή μετά τη μία, για φτηνά λάχανα, ακόμη και τότε οι πάντες κάνουν τα πάντα από εκεί και πέρα για να τα ξεχάσει. «Κι αυτά που έμαθες να τα ξεχάσεις» σου φωνάζει η κοινωνία, η ριμάδα, η ξεφτίλα, αλλά κι εσύ πολύ μεγάλη σου σκασίλα! Σιγά που θα… ξανά την ίδια τη βιτρίνα, σιγά τα μούτρα που θα πάρεις χαβαλέ! Φτου! (που λέει με την υπέροχη φωνή της η Τσανακλίδου και ευφραίνονται τα μέσα μας).

Είπα ευφραίνονται και θυμήθηκα τον Εφραίμ. Τι παιδί να ήταν κι αυτή η ψυχή στο Δημοτικό; Τι να έγραφε, άραγε, στις εκθέσεις που δίνουν τα παιδιά στην Έκτη με θέμα «Τι θα μου λείψει στο δημοτικό σχολείο»; (Ό,τι και να έγραφε πάντως, θα έπειθε, καθώς αθωώθηκε τελικά από τον Άρειο Πάγο για το σκάνδαλο Βατοπεδίου. Αιωνία του η μνήμη! Του σκανδάλου. Όχι του Εφραίμ.)

«Τι θα μου λείψει στο Δημοτικό» – πραγματική έκθεση μαθητή Έκτης τάξης:

«Γιώργο, θα μου λείψεις, αν και σε γνώριζα λίγο
Παναγιώτη, θα μου λείψεις, καθώς σε ήξερα καλά
Μάριε, θα μου λείψεις, αν και δεν πρόλαβα να σε γνωρίσω
Αντιγόνη, θα μου λείψεις, αν και θα ήθελα να σε γνωρίσω καλύτερα.»

Δημοτικό τέλος. Πάμε τώρα για εκλογές!