Εγκαίνια έκθεσης «The End» στην γκαλερί Qbox την Παρασκευή 6 Σεπτεμβρίου

The End
Curtis Anderson, Walt Disney, Max Frintrop, Martin Galle, Tobias Hoffknecht,
David Ostrowski, Michail Pirgelis, Stephanie Stein, Rosemarie Trockel
Εγκαίνια: Παρασκευή, 7 Σεπτεμβρίου, 19:00 – 22:00
Διάρκεια: 6 Σεπτεμβρίου – 25 Οκτωβρίου, 2013
Ώρες λειτουργίας: Τρίτη – Παρασκευή 12:00-18:00, Σάββατο 12:00-16:00

Η γκαλερί Qbox με χαρά παρουσιάζει την ομαδική έκθεση με τίτλο The End. Με έναυσμα την ταινία κινουμένων σχεδίων The Skeleton Dance (1929) του Walt Disney, η έκθεση πραγματεύεται τη συμβολική έννοια του σκελετού και του «Τέλους» με αισθητικά και κοινωνικοπολιτικά κριτήρια.

Πέρα από την παραδοσιακή προσωποποίηση του θανάτου και τις πολλαπλές ερμηνείες που έχουν δοθεί από πρωτόγονους λαούς μέχρι και σύγχρονους πολιτισμούς, ο σκελετός υποδηλώνει την αμετάβλητη αλήθεια και το ενωτικό στοιχείο που κρύβεται πίσω από κάθε έμψυχη και άψυχη ύπαρξη.

Ο σκελετός είναι η βάση, η ουσία της φθαρτής ύλης και αποτελεί την αρχική και την τελική μορφή των πραγμάτων. Το βίντεο του Walt Disney, το οποίο θα προβάλλεται συνεχόμενα στο χώρο, δείχνει τον ανέμελο χορό των σκελετών, κάτω από το φως της πανσέληνου, αναδεικνύοντας την αρχή ενός «τέλους» που δεν οριοθετείται.

Υπάρχει τέλος στην καλλιτεχνική δημιουργία; Aν υπάρχει, πώς ορίζεται και τι μορφή παίρνει το τελικό έργο; Mπορεί η σκιά και το περίγραμμα του πίνακα ή του γλυπτού να είναι αυτoτελή; Εμπνευσμένοι από την ταινία του Walt Disney, οι καλλιτέχνες διατηρούν την ασπρόμαυρη αισθητική και τον “σκελετικό” σχεδιασμό ως κοινό σημείο καθώς διερευνούν τα παραπάνω ερωτήματα.

Ο Curtis Anderson (γεν. 1956, Η.Π.Α) διαιωνίζει τη μνημιακή τέχνη αφού φωτογραφίζει από τρεις διαφορετικές όψεις ένα αρχαίο Ινδικό γλυπτό από πέτρα, με αποτέλεσμα να διαμορφώσει ένα σουρεαλιστικό φόντο αποτελούμενο από αιωρούμενες μορφές που περιβάλλουν ένα κυκλικό σχήμα το οποίο θυμίζει το ολόγιομο φεγγάρι.

Αρμοδίου 10, 1ος όροφος, Βαρβάκειος πλατεία, Αθήνα | τ: 211.1199.991, e: [email protected]

Οι αφαιρετικές άσπρες πινελιές του Max Frintrop (γεν. 1982, Oberhausen, Γερμανία,) επαναπροσδιορίζουν τη σχέση μορφής και περιεχομένου ενώ παράλληλα ταλαντεύονται ανάμεσα στη ψευδαίσθηση του τρισδιάστατου χώρου και τη δισδιάσταση επιφάνεια του καμβά. Οι ανοιχτοί κύκλοι του Martin Galle (γεν. 1981, Leipzig, Γερμανία) παραπέμπουν σε οφθαλμιατρικά τεστ με σκοπό να παίξουν με το οπτικό πεδίο και την αντίθεση θετικού και αρνητικού χώρου, εντείνοντας τον διάλογο μεταξύ θεατή και έργου τέχνης.

Στη συνέχεια, ο Tobias Hoffknecht (γεν. 1987, Bochum, Γερμανία) απογυμνώνει τα έπιπλα του Τhonet και τοποθετεί το σκελετό τους στο χώρο της γκαλερί με τρόπο που να υποδηλώνει την προϋπάρχουσα ανθρώπινη παρουσία. Η «μηδενική» ζωγραφική του David Ostrowski (γεν. 1981, Κολωνία, Γερμανία) ανασύρει και εξαλείφει συγχρόνως τις μνήμες του μοντερνισμού, καθώς αφήνει το τυχαίο να ενταχθεί μέσα στη σύνθεση. Το κρεμασμένο γλυπτό του Michail Pirgelis (γεν. 1976, Essen, Γερμανία) σαν σώμα χωρίς όργανα, καθιστά την απουσία μιας κατάστασης αφορμή για ανανέωση. Η μινιμαλιστική γλυπτική εγκατάσταση της Stephanie Stein (γεν. 1972, Kiel, Γερμανία) μορφοποιεί το κενό, δίνοντας έμφαση στον αρνητικό χώρο και την άυλη υπόσταση της σκιάς.

Τέλος, η Rosemarie Trockel (γεν. 1952, Schwerte, Γερμανία) μέσα από την πολύχρωμη σειρά πλεκτών, επιλέγει να παρουσιάσει ένα λιτό ασπρόμαυρο έργο με επαναλαμβανόμενες λωρίδες που σκιαγραφούν την επιφάνεια του καμβά. Το El Greco (2013) της Trockel, σαν να επρόκειτο για τη σχεδιαστική βάση ενός πίνακα που δεν καλείται να ολοκληρωθεί, εκτός από τα οπτικά παιχνίδια που προκαλεί, παράλληλα οξύνει την αίσθηση της αφής μέσω του όγκου που δημιουργεί η έντονη αντίθεση φωτός
και σκιάς.

Σε αντίθεση με τον ουδέτερο χαρακτήρα του “white cube”, η έκθεση The End διαμορφώνει τη γκαλερί σε ένα οικείο σπιτικό περιβάλλον, όπου καλεί το θεατή να περιπλανηθεί στο χώρο και να γίνει ο ιδιοκτήτης του.

Το τέλος ενέχει την αρχή, η απουσία την παρουσία, το φως το σκοτάδι. Η συμπληρωματική σχέση των αντιθέτων συγκροτεί τη φυσική εξέλιξη της ζωής και η τέχνη ανοίγει δρόμους προς το άγνωστο.