Έγκλημα και ΕΛ.ΑΣ.

Του ΓΙΑΝΝΗ ΝΤΑΣΚΑ

«Ο 72χρονος ‘‘εγκέφαλος’’ της απαγωγής είναι πατέρας δύο αστυνομικών που δεν εμπλέκονται, βέβαια, στην απαγωγή…». Τη φράση αυτή διατύπωσε δημοσιογράφος της κρατικής τηλεόρασης στο κεντρικό της δελτίο παρουσιάζοντας τη νέα υπόθεση απαγωγής.
Κοντολογίς, ένας 26χρονος αγνοείται από τις 9 Αυγούστου. Τον απήγαγε σπείρα, με επικεφαλής τον 72χρονο πατέρα δύο αστυνομικών, στην οποία μετέχουν και γνωστοί του νεαρού. Η μητέρα φαρμακοποιός φέρεται να κατέβαλε 300.000 ευρώ, τα μισά από αυτά που είχαν ζητήσει

οι δράστες, οι οποίοι τη γνώριζαν και ήξεραν είτε ότι μπορεί να μαζέψει το τεράστιο αυτό ποσό είτε ότι το είχε.
Επιλέγουμε την υπόθεση ως έχουσα έντονα μηνυματικό χαρακτήρα. Και αυτός είναι η ατιμωρησία και εξαιτίας αυτής ο πολλαπλασιασμός εγκλημάτων που είναι εξαιρετικά επικίνδυνα για την ελληνική κοινωνία. Η προηγούμενη και μεγαλύτερη όλων απαγωγή είχε τέτοιο άθλιο τέλος, ώστε άναψε πράσινο φως και για άλλες. Η απαγωγή Παναγόπουλου ποτέ δεν ξεδιαλύθηκε τελείως και λέγονται πολλά για το ποιοι ήταν, τελικά, οι αποδέκτες των χρημάτων που ήταν πολλά.
Στην απαγωγή αυτή είναι εντυπωσιακός ο «εγκέφαλος», αλλά και ο τρόπος με τον οποίο προσπέρασε η κρατική τηλεόραση το γεγονός ότι ο «εγκέφαλος» έχει δύο παιδιά στην Αστυνομία.
Στην υπόθεση ακούστηκε και πιθανή συναλλαγή με ναρκωτικά. Έχει τεράστια σημασία η υπόθεση και η εξέλιξή της για την Αστυνομία που πρέπει να αποδείξει ότι είναι τόσο ισχυρή και προσανατολισμένη στην ασφάλεια του πολίτη, ώστε να υπάρχει απόλυτο στεγανό μεταξύ πατέρα και παιδιών-αστυνομικών.
Τα δυο παιδιά του «εγκεφάλου» της απαγωγής ήταν και αυτά γνωστά με το θύμα ή την οικογένειά του προφανώς. Πρέπει, λοιπόν, να γίνει ενδελεχής έλεγχος, ώστε να διασαφηνιστεί τι ακριβώς συμβαίνει:
Ο πατέρας-εγκέφαλος είναι τόσο αετός που είχε στεγανό με τα παιδιά αστυνομικούς.
Τα παιδιά-αστυνομικοί έμαθαν για την απαγωγή του γνωστού τους ή η ΕΛ.ΑΣ. και η μητέρα του παιδιού που ήξεραν την ιδιότητά τους τα κράτησαν μακριά.
Αλίμονο, αν προκύψει γνώση των παιδιών για την απαγωγή ΠΡΙΝ από τη σύλληψη του πατέρα τους. Τότε πρέπει να ερευνηθεί εξονυχιστικά η τύχη του παιδιού, τα ναρκωτικά, αν υπάρχουν κ.λπ. Αλίμονο, αν στην εξαιρετικά σοβαρή κατηγορία εγκλήματος προκύπτει συνεργασία με αστυνομικούς.
Ας φέρουν όλοι στο μυαλό τους τη μεξικάνικη πόλη Χουάρεζ. Είναι η πόλη με τη μεγαλύτερη εγκληματικότητα στον κόσμο και τη συμμετοχή αστυνομικών στο έγκλημα. Έτσι κάπως είχαν αρχίσει εκεί…
Αλίμονο, αν η μέχρι σήμερα καλή Αστυνομία μας πολλαπλασιάσει τα ήδη πολλά κρούσματα συμμετοχής αστυνομικών στο έγκλημα. Γι’ αυτό η αντίδραση πρέπει να είναι ακαριαία με ποινές που να φτάνουν είτε στα ισόβια-ισόβια, είτε στη θανατική. Να την επαναφέρουν…