«Η λιτότητα από μόνη της δεν αρκεί»

Συνέντευξη στον Κώστα Παπαδόπουλο

«Δημοσιονομική πειθαρχία σε μια εξαθλιωμένη κοινωνία δεν μπορεί να υπάρξει», τονίζει με νόημα ο Αντώνης Μπέζας, ένας από τους ανθρώπους που διαχειρίστηκαν τα οικονομικά της Ελλάδας κατά την περίοδο διακυβέρνησης της χώρας από τον Κώστα Καραμανλή.

Στη συνέντευξη του στο «Π», ο βουλευτής Θεσπρωτίας της Νέας Δημοκρατίας εκφράζει την αισιοδοξία του για την πορεία της χώρας, μην παραγνωρίζοντας ωστόσο ότι η πορεία προς την ανάκαμψη αφήνει βαθιές πληγές όπως τα εκρηκτικά ποσοστά

ανεργία των νέων. Την ίδια ώρα, κάνει λόγο για λάθος αντιμετώπιση της κρίσης από το Βερολίνο λέγοντας πως «η Γερμανία την αντιλαμβάνεται μόνο ως κρίση χρέους και αυτό πρέπει να αλλάξει».

Το κείμενο της συνέντευξης

1)Κύριε Μπέζα, πριν από μερικές ημέρες ολοκληρώθηκε μία ακόμη διαπραγμάτευση με την τρόικα. Τι περιθώρια ελιγμών υπάρχουν από την ελληνική κυβέρνηση προκειμένου το πρόγραμμα να «μαλακώσει»;

Από τη στιγμή κ. Παπαδόπουλε που θα μπεις στη διαδικασία εφαρμογής ενός προγράμματος οικονομικής προσαρμογής, τροποποιήσεις και βελτιώσεις έρχονται σταδιακά, ανάλογα με τα βήματα προόδου που παρατηρούνται. Έτσι και εμείς, ως χώρα και ως οικονομία, όταν επιτυγχάνουμε τους στόχους που βάζουμε, όταν πατάμε γερά στα πόδια μας σε κάθε βήμα που κάνουμε, δημιουργούμε εύφορο έδαφος για ευνοϊκές τροποποιήσεις του προγράμματος. Σας επισημαίνω ότι ήδη τα στοιχεία εκτέλεσης του προϋπολογισμού είναι θετικά για το 2013 και σας θυμίζω επίσης ότι το 2012 έκλεισε με καλύτερα αποτελέσματα από τις προβλέψεις. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να υπάρξει για πρώτη φορά μείωση φορολογικού συντελεστή – αναφέρομαι στο φόρο ακινήτων μέσω της ΔΕΗ που μειώθηκε στο νομοσχέδιο που ψηφίσθηκε πριν από λίγες ημέρες στη Βουλή κατά 15% – καθώς και ρυθμίσεις ληξιπρόθεσμων φορολογικών και ασφαλιστικών υποχρεώσεων Όσο η οικονομία, με τις θυσίες των πολιτών, σταθεροποιείται, τόσο θα αυξάνονται παράλληλα και τα περιθώρια βελτίωσης του προγράμματος.

2) Το οικονομικό επιτελείο διαμηνύει σε κάθε τόνο πως το 2013 θα είναι η τελευταία χρόνια της ύφεσης. Πόσο εφικτό είναι αυτό; Τι προβλέπετε για το β’ εξάμηνο του έτους;

Ήδη υπάρχουν απτές ενδείξεις, για αυτό και πιστεύω ότι εάν μείνουμε σταθεροί στον προγραμματισμό μας έως το τέλος του έτους, το 2014 θα είναι η χρονιά απόδρασης από την ύφεση. Η ρευστότητα που θα εισρεύσει μετά την ανακεφαλαίωση των τραπεζών, η αξιοποίηση των άλλων «εργαλείων ρευστότητας» που έχουμε ήδη εξασφαλίσει, η συνέχιση της αποπληρωμής των ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου, η επανέναρξη των αυτοκινητοδρόμων, η αξιοποίηση του ΕΣΠΑ (που κι αυτή προϋποθέτει κεφαλαιοποιημένες τράπεζες), οι προσδοκίες που έχουμε φέτος για μεγάλο τουριστικό ρεύμα, η ενίσχυση των εξαγωγών, η σταθεροποίηση της βιομηχανικής παραγωγής, αλλά και το πρωτογενές πλεόνασμα περίπου 500 εκατομμυρίων ευρώ στον προϋπολογισμό το πρώτο τρίμηνο του έτους, όλα αυτά δημιουργούν για πρώτη φορά αισιοδοξία ότι από το τέλος της χρονιάς θα φανούν τα πρώτα σημάδια αναστροφής.

3) Είστε ικανοποιημένος από τις προσπάθειες που γίνονται για την επιστροφή στην ανάπτυξη και την αντιμετώπιση της ανεργίας;

Κανείς δεν μπορεί να είναι ικανοποιημένος με τα σημερινά ποσοστά ανεργίας και ιδιαίτερα με το 60% στις νέες ηλικίες. Το εργασιακό περιβάλλον είναι στη χειρότερη στιγμή του. Όμως αυτές οι διαπιστώσεις είναι το μισό άδειο ποτήρι. Το άλλο μισό είναι αυτό που πρέπει να βλέπουμε για να μην εγκαταλείψουμε την εθνική προσπάθεια, είναι ότι κάτι έχει αρχίσει να αλλάζει. Φαίνεται στους δείκτες, στην πορεία εκτέλεσης του προϋπολογισμού όπως σας είπα, στη βελτίωση της εικόνας της ανταγωνιστικότητας, στην εξέλιξη του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων. Ακόμα έχουμε τεράστιες δυσκολίες, ναι. Αλλά κάτι αλλάζει. Πιστεύω ότι τώρα, με τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας, στήριξης των οικογενειών χωρίς κανέναν εργαζόμενο κλπ, θα περάσουμε σε μια φάση σταθεροποίησης των ποσοστών ανεργίας και από τη νέα χρονιά θα φανούν δειλά -δειλά τα πρώτα σημάδια περιορισμού της.

5) Πόσο σύμφωνο σας βρίσκει η ιδέα για μία συμμαχία των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου; Μπορεί η Ευρωπαϊκή Ένωση να συνεχίσει να πορεύετε με μόνο γνώμονα τις απόψεις του Βερολίνου;

Όπως σας είπα και πριν κ. Παπαδόπουλε, η λιτότητα από μόνη της δεν αρκεί. Η Γερμανία φαίνεται να αντιλαμβάνεται την οικονομική κρίση, μόνο σαν κρίση χρέους. Αυτό πρέπει να αλλάξει. Αλλά πως και με ποιες προϋποθέσεις; Για να μπορέσει ο λεγόμενος πολιτικός ευρωπαϊκός νότος να δημιουργήσει μια ισχυρή συμμαχία, θα πρέπει πρώτα απ’ όλα οι χώρες που τον αποτελούν να μπορούν να σταθούν στα πόδια τους. Αν δεν συμβεί αυτό, τότε η εμπειρία μας έχει δείξει ότι σε περιόδους κρίσης, δεν υπάρχει αλληλεγγύη. Ο καθένας τραβάει τον δρόμο του. Επομένως, καλό είναι να δημιουργούνται συμμαχίες, αλλά από χώρες που να μπορούν να ανταποκριθούν….

6) Πως κρίνεται την παρουσία των άλλων δύο κυβερνητικών εταίρων στην τρικομματική κυβέρνηση συνεργασίας; Το ΠΑΣΟΚ ζητάει επίμονα ανασχηματισμό και η ΔΗΜΑΡ δίνει την εντύπωση ότι στηρίζει… a la cart.

Εγώ δεν θέλω και δεν μπορώ να παραστήσω τον κριτή. Το κάθε κόμμα έχει τις θέσεις του και ενδεχομένως τα εσωκομματικά του ζητήματα. Η συνεργασία στην τρικομματική κυβέρνηση αξιολογείται από τους πολιτικούς αρχηγούς. Γενικά θα έλεγα πάντως ότι η σημερινή κυβέρνηση θα διαψεύσει αρκετούς από αυτούς που έλεγαν τον Ιούνιο του 2012, ότι οι αστικές πολιτικές δυνάμεις του ευρωπαϊκού τόξου δεν είναι ώριμες για συνεργασία. Αυτό που γίνεται σήμερα είναι ένα πολύ δύσκολο εγχείρημα κάτω από εξόχως αντίξοες συνθήκες. Και όμως «περπατάει».. Δεν υπάρχει a la cart στήριξη από τη ΔΗΜΑΡ, ούτε από κανέναν άλλο. Υπάρχει κοινή δέσμευση όλων μας, για έναν κοινό στόχο και στις προτεραιότητες που υπάρχουν, όλοι συμπίπτουμε.

7) Εδώ και εβδομάδες οργιάζουν οι φήμες για ανασχηματισμό. Βλέπετε άμεσα αλλαγές στο κυβερνητικό σχήμα; Τι πιστεύετε ότι θα αλλάξει μέσα από μία τέτοια κίνηση;

Αυτά, είναι στις προνομίες του πρωθυπουργού και προφανώς μετά από συνεννόηση και με τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς. Ο κ. Σαμαράς έχει την ευθύνη, έχει την γενική εικόνα του κυβερνητικού σχήματος, γνωρίζει τις επιμέρους πτυχές της κυβερνητικής πολιτικής και είναι αυτός που θα πάρει τις όποιες αποφάσεις, όταν και εφόσον ασφαλώς, το κρίνει σκόπιμο. Εκείνο που κατά τη γνώμη μου είναι προτεραιότητα στην παρούσα φάση, είναι να πιάσουμε τους φετινούς στόχους και να ξεκινήσει η ανάκαμψη…