Ο Σίμος Κεδίκογλου από το μπαλκόνι του Αιγαίου

Της ΚΛΕΛΙΑΣ ΧΑΡΙΣΗ

«Δεν χρειάζεται να ζούμε στα άκρα, χρειάζεται να ζούμε σε κίνηση. Η ζωή είναι ένα ποτάμι που ρέει ακολουθώντας τη μορφολογία του εδάφους και καμία φορά το διαμορφώνει» λέει ο Σίμος Κεδίκογλου. Ως πολίτης του κόσμου των μίντια και της πολιτικής, μας βοηθάει να παρακολουθήσουμε τις παλαιότερες και πρόσφατες εξελίξεις βρισκόμενοι «στο μάτι του κυκλώνα» μεν, βλέποντάς τες όμως με «ένα τρίτο μάτι», αυτό που ακολουθεί τη μορφολογία του νέου πλαισίου που πρόκειται να διαμορφωθεί στον τόπο των ΜΜΕ

και της κοινωνίας. Ο ρόλος του «επόπτη» των ΜΜΕ είναι περισσότερο ρόλος υπεύθυνου παίκτη στην εποπτεία, αφού δεν είναι λίγοι αυτοί που θέλουν να του βάλουν γκολ, μιλώντας με ορολογία ποδοσφαίρου! Μέχρι στιγμής πολλά είναι αυτά τα οποία έχει χτίσει, μιας και η μαθητεία του στο Βαρβάκειο, οι σπουδές του ως χημικός μηχανικός, η συνέχειά τους στη Ρωσία και στη Γαλλία και η άμεση τριβή με την έμφυτη δημοσιογραφική του πένα και ταυτότητα τον κατέστησαν ως «τον πολύ καλό δημοσιογράφο που έγινε πολιτικός»!
Το γούρι του, που τον συνδέει με τις μεγάλες του επιτυχίες, είναι η Ακρόπολη και η γύρω περιοχή της, αλλά και η Χαλκιδική της Αθήνας όπως την ονομάζει, η πανέμορφη Εύβοια που τον ανέδειξε βουλευτή. Εμμέσως ή αμέσως, μιλάει βιωματικά γα την ομογένεια και τον σημαντικό της ρόλο, τόσο μέσα από τις επιρροές των παππούδων του, όσο και μέσα από τη δημοσιογραφική του εμπειρία στον Εμφύλιο της Γεωργίας, ο οποίος του έδωσε τα εφόδια να αντιληφθεί τη σημασία των 150.000 Ελλήνων που υπήρξαν εκεί από την εποχή του χρυσόμαλλου δέρατος… των Ελληνοποντίων, εκείνων που μαρτύρησαν για την ελληνική τους ταυτότητα! Τι συμβαίνει, όμως, με τους νέους Έλληνες δημοσιογράφους και όχι μόνο, με τη νέα γενιά «ομηρίας» που μαρτυρούν για να διατηρήσουν την ελπίδα τους για ένα καλύτερο αύριο; Με απόλυτη ειλικρίνεια, αίσθημα ευθύνης αλλά και αισιοδοξίας, μας τονίζει πως από τη μια πλευρά το 50% ανεργία είναι ένας «ψυχικός ευνουχισμός». Από την άλλη, όμως, είναι «χρυσή ευκαιρία» η μεταφορά στη μετάδοση της ψηφιακής τεχνολογίας και η ενίσχυση των τοπικών και περιφερειακών μέσων ως βάση της τοπικής οικονομίας, καθώς είναι δύο όπλα που πρέπει να τα λάβουμε σοβαρά υπόψη! «Ενισχύοντας την εξωστρέφειά μας, αυξάνοντας τις εξαγωγές και προσελκύοντας επενδύσεις, κάνουμε το εθνικά συμφέρον». Πέρα από το ποτάμι, λοιπόν, που ρέει και το ονομάζουμε ζωή, σύμφωνα με τον Σίμο Κεδίκογλου, τόσο η Ελλάδα, όσο και η Εύβοια με το «μπαλκόνι του Αιγαίου», την Κύμη να πρωτοστατεί, μπορούν να γίνουν οι «γέφυρες» μεταξύ Ελλάδας-Ρωσίας-Ευρώπης, διαμορφώνοντας θετικά τη μορφολογία των τηλεοπτικών και ενεργειακών συμπαραγωγών! Μπορεί ο χρόνος να είναι ο μεγαλύτερος αντίπαλος, μιας και χτίζοντας πάντα έχουμε περισσότερα να χάσουμε, η απονομή της δικαιοσύνης, όμως, δεν θα μπορούσε να επαφίεται μόνο στις προσωπικές σχέσεις. «Μπορεί κανείς να φανταστεί μια χώρα δίχως κυβέρνηση;». Πολιτικά μιλώντας, ακόμη και σ’ αυτό έχοντας την αλήθεια ποτάμι που ρέει, απαντάει υποστηρίζοντας ότι: «Είναι τέχνη να γνωρίζεις πότε πρέπει να την αποκαλύψεις»! Για όλα αυτά που μας είπε, αλλά και για όλα αυτά που θα έχει στο μέλλον να μας πει, ας αφήσουμε τον «πανικόβλητο χρόνο» να μας αποδείξει αν το να χτίζεις, πέρα από το να χάνεις ίσως πολλά, είναι το σωστό βάδισμα προς το εθνικά συμφέρον, με μόνο ποτάμι που ρέει «την κίνηση που χαράζει η ίδια η ζωή»…