Οι αυτουργοί του εγκλήματος με χρέος και έλλειμμα

Του Δ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Ο Βίλχελμ Ράιχ, αυτή η ρηξικέλευθη μορφή της ψυχαναλυτικής που αρεσκόταν στις συγκρούσεις, δομώντας τον επιστημονικό του λόγο με πολιτικές θεωρίες, υποστήριζε ανέκαθεν ότι η ανάλυση αποτελείται από δύο στοιχεία: πρώτον, ο ασθενής πρέπει να αποκτήσει επίγνωση του νοήματος του συμπτώματος και, δεύτερον, η κρυφή σύγκρουση με τις ορμικές κινήσεις, που βρίσκεται πίσω από το σύμπτωμα, θα πρέπει να φανερωθεί».
Τηρουμένων των αναλογιών, μισό αιώνα μετά τις διαπιστώσεις του ιδιότροπου

Αυστριακού, στην αριθμο-δομημένη ελληνική κοινωνία που αναζητεί απαντήσεις χωρίς να εγκαταλείπει την ασφάλεια της τηλεκριτικής και της κατευθυνόμενης ενημέρωσης, ορισμένα πράγματα θα πρέπει να αποτυπώνονται διασταυρωμένα ως προς το περιεχόμενό τους και τις συνέπειές τους.
Για παράδειγμα, εδώ και τρεις εβδομάδες γράφουμε ότι οι οικονομικοί εισαγγελείς Γρηγόρης Πεπόνης και Σπύρος Μουζακίτης δεν θα έπρεπε να εξαναγκαστούν να διαβιβάσουν στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου τις δικογραφίες για το τελεσθέν έγκλημα του μνημονίου και του πλαστού ελλείμματος. Οι μάρτυρες (από τον Π. Ρουμελιώτη μέχρι τον Μ. Αρσένη) κατέθεσαν επιτηδευμένα σε βάρος πολιτικών προσώπων, ώστε οι εισαγγελείς να αναγκαστούν να διακόψουν την έρευνα και να την αναπέμψουν στη Βουλή για τη σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής.
Από τα νεότερα στοιχεία και την ενδελεχή έρευνα του «Π», το οποίο αντιπαρέβαλε τους επίσημους αριθμούς του Πρ. Παυλόπουλου από την Τράπεζα της Ελλάδας και παράλληλα τις ενέργειες του πρώην πρωθυπουργού, Γ. Παπανδρέου, και του πρώην υπουργού Οικονομικών, Γ. Παπακωνσταντίνου, τις οποίες είχε φέρει στο φως της δημοσιότητας ο Γιάννης Παπαθανασίου, προκύπτει αβίαστα, βάσιμα και απερίφραστα ότι οι Παπανδρέου, Παπακωνσταντίνου και, φυσικά, ο διοικητής της ΤτΕ, Γ. Προβόπουλος, δεν θα μπορούσαν ποτέ πια όχι να διαβούν τα σύνορα της χώρας, αλλά ούτε και τα πρώτα διόδια στα Κιούρκα που οδηγούν στη Λαμία!

Τα στοιχεία της B.I.S
Από τους πίνακες της B.I.S. (Bank of International Settlements) προκύπτει ότι πριν από την κρίση δανεισμού της Ελλάδας οι αλλοδαπές τράπεζες κατείχαν στα χαρτοφυλάκιά τους ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου αξίας 143 δισ. ευρώ. Κατά το «κούρεμα» των ομολόγων αυτών οι ως άνω τράπεζες κατείχαν πια μόλις 23 δισ. ευρώ! Δηλαδή, «πρόλαβαν» και «ξεφορτώθηκαν» ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου ύψους 120 δισ. ευρώ, ώστε το κούρεμά τους να γίνει όχι φυσικά σε βάρος τους, αλλά σε βάρος των Ευρωπαίων –και κυρίως Ελλήνων– φορολογουμένων.
Επίσης, την ίδια περίοδο, τέλη του 2009 – τέλη του 2011, η τότε κυβέρνηση Παπανδρέου και, πρωτίστως, ο Γ. Παπακωνσταντίνου εξόρκιζαν κάθε έννοια αναδιάρθρωσης του χρέους, οι αλλοδαπές τράπεζες «ξεφόρτωναν» τα ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου, τα οποία όμως αγόραζαν οι ελληνικές τράπεζες και ιδίως τα ασφαλιστικά ταμεία και οι ιδιώτες αποταμιευτές που, όπως αποδεικνύεται σήμερα, υπήρξαν τα κυριότερα θύματα από τις απώλειες του PSI. Και οι απώλειες αυτές ανήλθαν στο διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 40 δισ. ευρώ ελληνικών ομολό