Ολα ξεκινούν με μία σφαίρα…

«Η Ιφιγένεια, σύμβολο κάθε θυσίας, είναι το εξιλαστήριο θύμα των πολιτικών σκοπιμοτήτων κάθε εποχής.
Η Ιφιγένεια δεν θυσιάζει μόνο τη ζωή της, αλλά, κυρίως, θυσιάζει την αθωότητά της, καθώς καλείται σχεδόν ακαριαία να συνειδητοποιήσει το ανελέητο του κόσμου αυτού», τονίζει ο Θέμης Μουμουλίδης.
Ο τελευταίος σκηνοθετεί την «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» του Ευριπίδη, παραγωγή της «5ης Εποχής Τέχνης» σε συνεργασία με το ΔΗΠΕΘΕ Βέροιας, η οποία περιοδεύει σε θέατρα της Αττικής και της περιφέρειας, πλαισιωμένη από έναν εξαιρετικό

θίασο. Επόμενοι σταθμοί της περιοδείας το θέατρο Παπάγου (απόψε), το Βεάκειο (αύριο), το Θέατρο Ρεματιάς (Πέμπτη και Παρασκευή). Από τα κορυφαία κείμενα της αρχαίας ελληνικής πραγματείας, η «Ιφιγένεια εν Αυλίδι», το προτελευταίο έργο του Ευριπίδη, πραγματεύεται τη θεϊκή βούληση της Αρτέμιδος να θυσιαστεί η Ιφιγένεια, κόρη του βασιλιά των Μυκηνών, Αγαμέμνονα, προκειμένου να φυσήξουν ούριοι άνεμοι και να κινήσει ο στόλος των Ελλήνων για την Τροία. Είναι κείμενο «βαθύτατα πολιτικό, ένα ειρωνικό και ταυτόχρονα τραγικό σχόλιο πάνω στο θέμα της πολιτικής σκοπιμότητας».
Ο ρεαλισμός του Ευριπίδη σφραγίζει την ιδιοσυγκρασία της Ιφιγένειας, όπως και των περισσότερων προσώπων στην τραγωδία, αναλύοντας την ανθρώπινη φύση, τα ένστικτά της, τα πάθη της, τα κίνητρά της.
Αμφιβάλλει, ανησυχεί, θέτει ερωτήματα, χωρίς να ξεχνά το αλάνθαστο των θεών και των παλαιών ηθικών αρχών. Ο τραγικός ποιητής πραγματεύεται το θέμα της θυσίας της Ιφιγένειας από τη σκοπιά που του επιβάλλουν οι κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες της εποχής του, ενώ το ερώτημα που τίθεται, αν τελικά αυτό που ενδιαφέρει περισσότερο είναι η επίτευξη ενός πολιτικού στόχου ή το δικαίωμα του ανθρώπου στη ζωή, παραμένει αναπάντητο.
Η παράσταση επιχειρεί μια σύγχρονη σκηνική ανάγνωση του κειμένου, μέσα σε ένα ποιητικό, εικαστικό περιβάλλον, με τη σύγχρονη μουσική επεξεργασία του Κ. Βήτα. Ενας πυροβολισμός. Σκοτάδι. Μια γυναίκα νεκρή. Κάπου κοντά σε μια παραλία. Ενα σύνολο γυναικών μάρτυρες του θανάτου, ανακρίνονται. Αυτοκτονία ή δολοφονία; Ο χορός αποκτά πρόσωπο, κάθε γυναίκα εκφράζεται διαφορετικά. Τα χορικά γίνονται το σημείο συνάντησης και αντιπαράθεσης με την ιστορία.
Η Ιφιγένεια, καλείται σε μια στιγμή να συνειδητοποιήσει την αμετάκλητη αλλαγή στη ζωή της. Αδύναμη και αηδιασμένη απέναντι στη βία του στρατεύματος, ανυπεράσπιστη και αθώα αποφασίζει, με έναν λόγο ειρωνικό που φτάνει στα όρια του σαρκασμού, να θυσιαστεί οικειοθελώς. Η θυσία αποφασίζεται. Η εκστρατεία θα ξεκινήσει. Η ιστορία συνεχίζεται.
Το ερώτημα παραμένει: Θυσία ή φόνος; «Οι ήρωες αναζητούν καθένας τη δική του αλήθεια εκφράζοντας καθένας έναν διαφορετικό κόσμο, που αρνείται πεισματικά να συνυπάρξει με το αυτονόητο. Η έννοια της θυσίας αποκτά πολλαπλές διαστάσεις. Συγγενεύει με τη δολοφονία».
Οι σταθμοί της περιοδείας
Η περιοδεία της «Ιφιγένειας εν Αυλίδι»: Ιεράπετρα (29/7), Ηράκλειο (30, 31/7), Ρέθυμνο (1, 2/8), Χανιά (3/8), Λαύριο (5/8), Αργος (6/8), Τρίπολη (7/8), Σπάρτη (8/8), Τήνος