Ρατσισμός και ακραίος κοινοτισμός

Του Παναγιώτη Αλιμήση

Το ότι υπάρχει ακόμα ρατσισμός στις ΗΠΑ είναι μια θλιβερή πραγματικότητα. Ομως, δεν πρέπει να παραληφθεί το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια και πρόεδρος μαύρος βγήκε και αρχηγός του στρατού μαύρος, επίσης, βγήκε. Τα όποια προβλήματα κοινωνικών ανισοτήτων που υπάρχουν είναι τα τυπικά που, δυστυχώς, ευδοκιμούν σε κάθε χώρα. Μπορεί ο Ζίμμερμαν να είναι μέρος αυτών των προβλημάτων, ωστόσο, η απόφαση της -πολυφυλετικής με βάση τη σύνθεση του δικαστηρίου- Δικαιοσύνης ήταν καθαρή.
Οι πρόσφατες

φασαρίες στις αμερικανικές πόλεις έδειξαν ότι ενίοτε τα συναισθήματα επικρατούν της λογικής. Δεν είναι δίκαιο να αποδοκιμάζεται η ηθική των δικαστών, όταν στο παρελθόν πολλοί λευκοί αστυνομικοί και πολίτες έχουν καταδικαστεί για ρατσιστικές επιθέσεις και, μάλιστα, κάποιοι από αυτούς με αμφιλεγόμενες κατηγορίες. Με αυτήν τη λογική, η αμερικανική κοινωνία και γενικότερα οι δυτικές πολιτείες κινδυνεύουν να περάσουν στο άλλο άκρο που είναι η μεταβολή των θυμάτων σε θύτες. Δηλαδή, κάποιος να δείχνει με το δάχτυλο κάποιον άλλον φωνάζοντας «ρατσιστής» και να του καταστρέφει τη ζωή.
Ηδη, βλέπουμε σε ανάλογες περιπτώσεις παρανοϊκές συμπεριφορές. Τη στιγμή που οι κοινότητες των Αφροαμερικανών ζητούν -έως ένα βαθμό δικαίως- περισσότερη δικαιοσύνη και ισότητα, ταυτόχρονα κλείνονται ερμητικά στις κοινότητές τους και δεν επιτρέπουν σε λευκούς να περνούν από μια γειτονιά του Χάρλεμ χωρίς να τους προπηλακίσουν.
Ενα ακόμα παράδειγμα ακραίου κοινοτισμού είναι οι τελευταίες εκλογές. Το 92%(!) των μαύρων ψήφισαν Ομπάμα άσχετα αν διαφωνούσαν με τις οικονομικές του ή άλλες θέσεις. Αυτό είναι ένα είδος φυλετικής περιχαράκωσης και σε καμία περίπτωση δεν δείχνει διάθεση προσέγγισης προς τις άλλες κοινότητες. Πολλοί αναλυτές στις ΗΠΑ διαπίστωσαν ότι οι Αφροαμερικανοί ψήφισαν κατά κύριο λόγο με φυλετικά κριτήρια, όταν ο λευκός πληθυσμός κατά το ήμισυ ψήφισε Ομπάμα…
Σε ό,τι, λοιπόν, αφορά την πρόσφατη τραγική υπόθεση, η οικογένεια του νεκρού έχει δικαίωμα έφεσης. Ομως, οι φωνές των ακτιβιστών και των ορισμένων αφροαμερικανικών κοινοτήτων, χωρίς τη στήριξη επαρκών αποδεικτικών στοιχείων για την ενοχή του Ζίμμερμαν, είναι άδικες. Το ζητούμενο είναι να αποδίδεται δικαιοσύνη σε εκείνους που είναι πραγματικά ένοχοι. Απλή λογική.