Στην «τύχη τους» τα μείζονα εθνικά προβλήματα

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΚΑΠΟΥΤΣΗ

Η οικονομική και πολιτική κρίση που μαστίζει τη χώρα μας εξελίσσεται ραγδαία και σε γεωστρατηγική κρίση. Οι Έλληνες πολιτικοί «κατόρθωσαν» να θέσουν την Ελλάδα υπό επιτροπεία, να εκχωρηθεί μέρος της εθνικής μας ανεξαρτησίας, να αποδυναμωθούν οι Ένοπλες Δυνάμεις και να αναβάλλεται προσωρινά η πλήρης κατάρρευση της χώρας μέχρι την εκταμίευση και της επόμενης «υποχρεωτικής» δόσης του δανείου. Αν σε αυτήν τη θλιβερή πολιτικο-οικονομική ελληνική πραγματικότητα προσθέσουμε και την αδυναμία των Ελλήνων

πολιτικών να αντιληφθούν και να αξιολογήσουν τις κυοφορούμενες κοσμογονικές αλλαγές στο διεθνές περιβάλλον, και ειδικά στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή μας (Βαλκάνια, Ανατολική Μεσόγειο και Μέση Ανατολή), τότε, είναι ευεξήγητο γιατί η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα στο ναδίρ της διεθνούς ανυποληψίας. Στο σημερινό έντονα συγκρουσιακό διεθνές περιβάλλον, το διεθνές κύρος μιας χώρας, η οικονομική της ευρωστία και οι ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις αποτελούν ασπίδα στην προστασία των εθνικών συμφερόντων και των κυριαρχικών της δικαιωμάτων.
Οι Έλληνες πολιτικοί ασχολούνται, σχεδόν αποκλειστικά, με οικονομικά, οργανωτικά και κομματικά θέματα και έχουν εγκαταλείψει στην τύχη τους τα μείζονα εθνικά προβλήματα. Η έλλειψη διπλωματικών πρωτοβουλιών των ελληνικών κυβερνήσεων αφήνει κενά, τα οποία αξιοποιούν τρίτες χώρες.
Τα αποτελέσματα είναι οφθαλμοφανή. Και οι τρεις μνημονιακές κυβερνήσεις (Παπανδρέου, Παπαδήμου και Σαμαρά) δέχονται «σιωπηρά» τις ιταμές προκλήσεις της Τουρκίας (Θράκη, Αιγαίο, Καστελόριζο) και αντιδρούν υποτονικά στις δηλώσεις των εθνικιστών πρωθυπουργών, Μπερίσα και Γκρούεφσκι, που υποκρύπτουν ακόμη και εδαφικές αξιώσεις σε βάρος της Ελλάδας!
Τα κόμματα εξουσίας (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ) επέλεξαν, διαχρονικά, να προσαρμόσουν την ελληνική εξωτερική πολιτική στις στρατηγικές επιδιώξεις των ΗΠΑ στην περιοχή μας. Όμως, σε αρκετά κρίσιμα και ζωτικής σημασίας για τον ελληνισμό θέματα, τα εθνικά μας συμφέροντα δεν ταυτίζονται με τα αμερικανικά.
Όμως, και ο ανερχόμενος ΣΥΡΙΖΑ στον τομέα της εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής δεν έχει να παρουσιάσει κάποιο στοιχειωδώς αξιόλογο κυβερνητικό πρόγραμμα. Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ πελαγοδρομούν μεταξύ φιλειρηνικών και αυτονομιστικών κινημάτων και ουτοπικών διεθνιστικών οραμάτων και προτάσσουν τη δραστική μείωση των αμυντικών δαπανών (ουσιαστικά τη διάλυση του στρατού), ως πανάκεια για την οικονομική κρίση!
Επιτέλους, ας αντιληφτούν οι πολιτικοί ότι κάποτε είναι δυνατόν να ξεπεράσουμε την οικονομική κρίση, όμως, ενδεχόμενη απώλεια εδαφικής κυριαρχίας δεν θα είναι επανορθώσιμη!