Τα μαύρα κουστούμια

Με τον Γρηγόρη Αρναούτογλου

ΚΑΠΟΙΟ ΠΟΥΛΑΚΙ μου είπε ότι, τελικά, αυτοί που θα βγουν από το ευρώ δεν θα είναι ούτε οι Ελληνες, ούτε οι Ιταλοί, ούτε οι Ισπανοί, ούτε οι Πορτογάλοι, ούτε οι Ιρλανδοί. Θα είναι οι Γερμανοί. Και τότε, πραγματικά, θα μιλάμε για το τέλεια στημένο κόλπο, που όμοιό του δεν θα έχει γίνει στην παγκόσμια ιστορία. Διότι, πίσω της η Γερμανία θ’ αφήσει πραγματικά αποκαΐδια, έχοντας εξασφαλίσει τα καλύτερα για την ίδια. Τώρα βέβαια, θα μου πείτε, πόσα πουλάκια δεν ακούμε τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα; Πουλάκια που σε αγχώνουν, σου χαλάνε την ημέρα, την εβδομάδα,

ΤΗΝ ΠΕΡΑΣΜΕΝΗ ΤΕΤΑΡΤΗ ήμουν στα Ανώγεια της Κρήτης και πήγαινα να συναντήσω την παλιά καλή μου φίλη, τη Ζουμπουλιά, την αδελφή του Νίκου του Ξυλούρη, του «αηδονιού» της Κρήτης. Κάτσαμε ώρα, μου έβγαλε ρακή, πιταράκι, ντομάτα και ζυμωτό ψωμί. Είπαμε πολλά για τα παλιά και τα νέα. Κάποια στιγμή, το μάτι μου έπεσε σε μια φωτογραφία του Αντώνη του Σαμαρά που είχε έρθει εδώ στον ίδιο χώρο που ήμουν κι εγώ, για να δει το σπίτι του Ξυλούρη. Ρώτησα, λοιπόν, τη Ζουμπουλιά τι είχε γίνει εκείνη την ημέρα που ήρθε ο πρωθυπουργός και μου απάντησε ως εξής: «Ηρθε ο Αντώνης ο Σαμαράς, μπήκε μέσα, κοιτάει το σπίτι και μου λέει: ‘‘Σ’ αυτόν τον μικρό χώρο γεννήθηκε ο Νίκος;’’ και του απαντάω ‘’κύριε Αντώνη, οι μικροί χώροι βγάνουν τους μεγάλους ανθρώπους’’». Και η Ζουμπουλιά με ρωτάει: «Καλά δεν του είπα;». «Καλά του τα ‘πες», της λέω. Γιατί αυτή είναι η μεγάλη αλήθεια. Ξεχάσαμε τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα τους μικρούς χώρους και κοιτούσαμε τα μεγάλα σαλόνια. Κι αυτά τα μεγάλα πολιτικά σαλόνια και τα μεγάλα πολιτικά τζάκια μάς έφεραν εδώ, σ’ αυτή την κατάντια. Πόσο δίκιο έχεις, Ζουμπουλιά μου… Πόσο σοφά λόγια βγάλανε τα χείλη σου… Αν περάσετε ποτέ από τ’ Ανώγεια, μην ξεχάσετε να περάσετε να τη δείτε και να πιείτε μια ρακή. Η πόρτα της είναι πάντα ανοιχτή.

ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ πέρασαν από τότε που ο Γιώργος Παπανδρέου τέτοιες μέρες είχε πάει στο Καστελόριζο και είχε ανακοινώσει ότι θα μπούμε στον μηχανισμό στήριξης της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Πέρυσι που πήγα στο Καστελόριζο για την τηλεοπτική εκπομπή που παρουσιάζω στο Mega «Ομορφος Κόσμος 2», το είχα ψάξει το θέμα όσο μπορούσα. Και ανακάλυψα ότι μετά το τηλεοπτικό μήνυμα του Γιώργου Παπανδρέου για τις «δύσκολες ώρες» που θα έρχονταν, ο ίδιος και όλη η παρέα που τον ακολουθούσε, από υπουργούς, βουλευτές κ.λπ., πήγαν σε ένα ταβερνάκι πάνω στο λιμάνι για να φάνε. Μίλησα με τον ταβερνιάρη και έξαλλος αυτός θυμόταν: «Ο Γιώργος Παπανδρέου μου ζήτησε ψάρια. Δεν άντεξα και του είπα: ‘‘Καλά, πριν από λίγο, πρόεδρε, ανακοινώσατε ότι έρχονται δύσκολες μέρες και δεν θα υπάρχουν λεφτά και τώρα ζητάτε ψάρια; Εσείς πρέπει να δώσετε το καλό παράδειγμα και να ζητήσετε καλαμαράκια’’». Και έτσι κι έγινε. Ο ταβερνιάρης δεν πήγε ψάρια στον τότε πρωθυπουργό. Τρία χρόνια μετά, ο Παπανδρέου είναι στη Βοστώνη και διδάσκει, ο ταβερνιάρης βρίσκεται στη θέση του να φτιάχνει καλαμαράκια και τα μεγάλα και ακριβά ψάρια βρίσκονται σ’ εκείνα τα μεγάλα πολιτικά τραπέζια που μπορούν ακόμα να τα παραγγέλνουν.

Είδα το εξώφυλλο του γερμανικού περιοδικού «Der Spiegel», για το οποίο έγινε τόση συζήτηση. Είχε στο εξώφυλλο έναν παππού που ήταν πάνω σε γάιδαρο. Ο γάιδαρος ήταν φορτωμένος με ευρώ και ο παππούς κρατούσε μια ομπρέλα με τα χρώματα της Ευρωπαϊκής Ενωσης και είχε τίτλο «Το ψέμα της φτώχειας». Και μέσα γράφει για τους χαραμοφάηδες, τους τεμπέληδες του Νότου. Και ότι οι «νότιοι» είναι πιο πλούσιοι από τους «βόρειους». Ακουσα πολλές αναλύσεις πάνω σ’ αυτό το θέμα. Εγώ το μόνο που έχω να πω είναι το εξής: Ντροπή τους γι’ αυτό που κάνουν αυτήν τη χρονική στιγμή. Και θα καλούσα τον δημοσιογράφο που έγραψε το θέμα να κάνει μια βόλτα στην Ελλάδα, να δει τι συμβαίνει. Ομως, να θυμούνται πάντα όλοι αυτοί οι κακοπροαίρετοι και εριστικοί τύποι ότι ο γάιδαρος έχει ένα τεράστιο «κρυφό σημείο». Και αν αποφασίσει να το εμφανίσει, θα τρέχουν και δεν θα φτάνουν. Ντέι, γαϊδαράκο, ντέι.

OΤΑΝ ΕΓΙΝΑΝ οι γάμοι του πρίγκιπα Γουίλιαμ και της Κέιτ Μίντλετον, οι πιο πολλοί ασχολήθηκαν με την αδερφή της Κέιτ, την Πίπα. Πριν από λίγες ημέρες, στην κηδεία τής Θάτσερ όλοι ασχολήθηκαν με την εγγονή της, την εικοσάχρονη Αμάντα. Δεν είναι να κάνεις τελετή στην Αγγλία και να ’χεις όμορφο σόι… Ρε, με τι ψάχνουν οι άνθρωποι ν’ ασχοληθούν…

ΝΤΟΡΤΙΑ η Ντόρτμουντ, ασπιρίνη η Μπάγερν. Ποιος την περίμενε τέτοια εξέλιξη στους αγώνες του Champions League; Και, ελάτε τώρα, μη μου πείτε, ο τελικός φαίνεται ποιος θα είναι. Δεν θα θέλατε, όμως, τώρα να υπάρχει στο Champions League και μικρός τελικός για την τρίτη και την τέταρτη θέση, όπως γίνεται στο μπάσκετ; Να βλέπαμε έναν El Clasico; Και ας κέρδιζε ο νικητής μια κούπα… καφέ! Ή μήπως όχι; Μήπως ξεχνάμε εύκολα και ψάχνουμε για καινούργιους ήρωες;

ΡΩΤΗΣΑ έναν φίλο μου πού θα πάει το Πάσχα. Και μου απάντησε: «Λόγω της οικονομικής κρίσης, μάλλον θα πάμε στο σαλόνι. Γιορτινή μέρα βλέπεις, μην τρώμε στην κουζίνα!».

Σ΄ ΑΥΤΗΝ τη χώρα συμβαίνει κάτι μαγικό… Ολοι παρακολουθούν εκπομπές μαγειρικής και το βράδυ τα μηχανάκια από τα delivery τρακάρουν μεταξύ τους από την πολλή δουλειά!

ΛΕΕΙ ΕΝΑΣ εβδομηντάχρονος σε έναν δεκαπεντάχρονο: «Εγώ στην ηλικία σου δούλευα». Και του απαντάει ο δεκαπεντάχρονος: «Κι εγώ στην ηλικία σου θα δουλεύω!!».

ΑΥΤΟΣ Ο 91χρονος δικηγόρος (να ’ναι καλά ο άνθρωπος και να τα χιλιάσει!), που είναι 64 χρόνια διορισμένος στο Δημόσιο, ας τον παρακαλέσει κάποιος να κάνει μια δήλωση που να λέει ότι είναι υπεράνθρωπος ή ότι έχει συγγένεια με τον Σούπερμαν, γιατί όσο βλέπουν αυτοί εκεί ψηλά ότι σ’ αυτή την ηλικία δουλεύει μες στη χαρά και μες στο κέφι, όχι στα 67, αλλά στα 85 θα την πάνε τη σύνταξη, δείχνοντάς τον ως παράδειγμα!