Τα τρένα ξανασφυρίζουν σε… γραμματείς και Φαρισαίους!


Γράφει η ΑΡΤΖΗ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ

«Καλό κουράγιο σε όλους!» Η φράση απεικονίζει τα όσα συμβαίνουν στις συγκοινωνίες τις τελευταίες ημέρες και όχι μόνο.

Την πρώτη μεγάλη μάχη φαινόταν έως το Σάββατο να κερδίζει η κυβέρνηση.

Δυστυχώς, όμως, όχι με πειθώ και επιχειρήματα αποδεκτά, αλλά με την ουσιαστική επιστράτευση με την οποία απάντησε στη «δυναμική κινητοποίηση» των εργαζομένων του μετρό.

«Όχι

Γίνεται ακόμα πιο σημαντική, γιατί τα εκτός Ελλάδας ΜΜΕ μιλούν με πιο δραματικούς τόνους για τις αντοχές των Ελλήνων εργαζομένων σε σχέση με ορισμένα καθεστωτικά (διαπλεκόμενα) ΜΜΕ στην Ελλάδα.

Κανείς δεν θέλει προκλητικές εξαιρέσεις και μισθούς καθηγητών Πανεπιστημίου σε «μαρμαράδες που διορίστηκαν ρουσφετολογικά στα 50 σε δημόσια υπηρεσία», αλλά προκλητικά ισοπεδωτικές είναι και οι περικοπές μισθών καθηγητών, δικαστών και άλλων.

Το όλοι ίσοι σε αξιοπρεπή επίπεδα είναι το επιθυμητό και όχι το όλοι ίσοι στο χώμα.

Όσοι λεηλάτησαν τον δημόσιο πλούτο δεν έχουν νιώσει ακόμα τον οδοστρωτήρα της ισότητας προς τα κάτω που επιβάλλουν με χαλκευμένα μάλιστα στοιχεία οι τροϊκανοί…

«Ας έρθουν να μας πάρουν νεκρούς» είπαν στο μετρό, αλλά με την επιστράτευση τα τρένα σφύριξαν.

«Ούτε η κυβέρνηση, ούτε η κοινωνία μπορεί να είναι όμηροι συντεχνιακών αντιλήψεων» απάντησε η κυβέρνηση, αλλά οι περικοπές σε όλους οριζοντίως έχουν εκμηδενίσει το επιχείρημα.
Η κυβέρνηση δημοσίευσε έναν πίνακα που –σύμφωνα με τα στατιστικά του υπουργείου Μεταφορών– μεγάλο ποσοστό των απεργών δεν δήλωναν ότι απεργούν, αλλά ότι είναι σε άδεια ή ρεπό.

Η απάντηση των εργαζομένων ήταν άμεση και φυσικά αρνήθηκαν και αμφισβήτησαν τα όσα κατήγγειλε το αρμόδιο υπουργείο.

«Η συμμετοχή των εργαζομένων είναι σχεδόν καθολική, γιατί έχουν αντιληφθεί το μέγεθος του προβλήματος από την κατάργηση του θεσμού των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και την επικείμενη καρατόμηση για πέμπτη φορά τα δυόμισι τελευταία χρόνια των μισθών μας» ανέφερε η Ένωση Εργαζομένων ΗΣΑΠ.
Από την πλευρά των εργαζομένων του μετρό, ο πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων Λειτουργίας Μετρό Αθηνών (ΣΕΛΜΑ), Αντ. Σταματόπουλος, ανέφερε ότι «οι μαϊμουδιές, για τις οποίες μίλησε ο κ. Χατζηδάκης, δεν αφορούν τους εργαζομένους» και πρόσθεσε: «Οι απεργοί δεν πληρώνονται και μπορούμε ανά πάσα στιγμή να δείξουμε τα εκκαθαριστικά μας σε όποιον τα ζητήσει».

Ο διχασμός

Η επίταξη έγινε και φύλλα πορείας δόθηκαν στους εργαζομένους και φαίνεται ότι η κόντρα έχει πορεία. Η ταλαιπωρία, όμως, του επιβατικού κοινού δεν περιγράφεται ιδιαίτερα για εκείνους που χρησιμοποιούν τα μέσα για πρόσβαση στην εργασία τους.

Η στάση τους απέναντι στους απεργούς για πρώτη φορά είναι διχασμένη.

Πολλοί, αν και οι ίδιοι έχουν ταλαιπωρηθεί, δείχνουν να συμπαρίστανται στις κινητοποιήσεις περισσότερο επηρεασμένοι και από τη δική τους περίπτωση.

Δηλαδή, θεωρούν ότι όπως και οι ίδιοι έχουν πληγεί από τη μνημονιακή πoλιτική με τις περικοπές και την παράλληλη φοροεπιδρομή, το ίδιο παθαίνουν και οι εργαζόμενοι στα μέσα μεταφοράς.

Δείχνουν πρόθυμοι να πληρώσουν και οι ίδιοι το τίμημα των κινητοποιήσεων, καθώς οι εργαζόμενοι στα μέσα μεταφοράς έχουν ισχυρό χαρτί στο χέρι τους για να αντισταθούν, κάτι που λείπει από πολλούς άλλους κλάδους που έχουν πληγεί.

Βέβαια, υπάρχουν και εκείνοι που θεωρούν απαράδεκτη την ταλαιπωρία που έχουν υποστεί για εργαζόμενους οι οποίοι είναι προνομιούχοι.

Οι θέσεις τους καθρεφτίζονται σε κείμενο σε εφημερίδα με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Γιατί ανεχόμαστε την πιο παράλογη απεργία της Αθήνας;», όπου τα πυρά στοχεύουν τους συνδικαλιστές κυρίως του χώρου.

«Σε ποια χώρα ζουν οι συνδικαλιστές του μετρό και περιμένουν κατανόηση από τους πολίτες, δηλαδή από συμπολίτες τους στον στενό ή στον ευρύτερο δημόσιο τομέα που έχουν υποστεί διαδοχικές μειώσεις και κατάργηση δώρων ή από ανθρώπους στον ιδιωτικό τομέα, οι οποίοι είτε έμειναν άνεργοι (κατά χιλιάδες) είτε προσπαθούν να κρατήσουν τις δουλειές τους με νύχια και με δόντια, υπομένοντας μειώσεις και ατομικές συμβάσεις» αναφέρεται χαρακτηριστικά στο κείμενο που γίνεται ακόμα πιο σκληρό, γράφοντας «γιατί δεν αντέδρασαν οι συνδικαλιστές, όταν το “κυριλέ” μετρό έγινε “μπάτε σκύλοι, αλέστε” με ρουσφετολογικές προσλήψεις απ’ το παράθυρο;».

Παρακάτω αναφέρεται:

«Σύμφωνα με το πόρισμα του κ. Ρακιντζή (σ.σ. γενικός επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης) οι εν λόγω προσλήψεις επιβάρυναν σημαντικά τις λειτουργικές δαπάνες του μετρό της Αθήνας και είχαν ως αποτέλεσμα για πρώτη φορά η εταιρεία να εμφανίσει το 2009 έλλειμμα πάνω από 22 εκατομμύρια ευρώ, καθώς η αναλογία του κόστους μισθοδοσίας προς τα συνολικά έσοδα αυξήθηκε από 48% το 2007 σε 74% το 2009.

Τότε σας θέλαμε αγαπητοί συνδικαλιστές να υψώστε τη φωνή σας, όταν ο παλαιοκομματισμός έβαζε τα θεμέλια για μια ακόμη ελλειμματική εταιρεία.

Τώρα είναι πολύ αργά για δάκρυα. Και έχουμε και τα δικά μας βάσανα».
Σε αυτή την άποψη συγκλίνουν και αρκετοί που θεωρούν ότι σκόπιμα οδηγήθηκε σε αυτή την ελλειμματική κατάσταση η εταιρεία, όπως και άλλες δημόσιες, προκειμένου να είναι πιο εύκολο το ξεπούλημα ή να θεωρηθεί ως μονόδρομος για την εξυγίανση των συγκοινωνιών η ιδιωτικοποίηση.

Από τα πυρά του αρθρογράφου δεν ξεφεύγει και η κυβέρνηση με την οποία και κλείνει το άρθρο: «[...] Δεν θα τη λυπηθούμε.

Αλήθεια, την περίοδο για την οποία μιλάει στο πόρισμά του ο κ. Ρακιντζής, ποιο κόμμα ήταν στην εξουσία;».

Με τα διόδια τι γίνεται;
«Ο ελληνικός λαός έχει κάνει τεράστιες θυσίες και εξαιρέσεις δεν μπορώ να επιτρέψω.

Άλλωστε, τα ΜΜΜ δεν ανήκουν στις συντεχνίες, στον λαό ανήκουν, που έχει το δικαίωμα να τα χρησιμοποιεί και όχι να τον ταλαιπωρούν από το πρωί μέχρι το βράδυ.

Γι’ αυτό ας το καταλάβουν όλοι.

Τα λάθη του παρελθόντος δεν θα ξαναγίνουν.

Καθαρές κουβέντες».

Αυτά ήταν τα λόγια που είπε αυστηρά την προηγούμενη Πέμπτη ο πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς και στο μυαλό μας ήρθαν και οι άλλοι τρόποι που μετακινούνται οι πολίτες.

Με τα αυτοκίνητά τους στις εθνικές οδούς που διατρέχουν τη χώρα που κι αυτές ανήκουν στον λαό.

Πώς, όμως, είναι δυνατόν ενώ του ανήκουν, να μην μπορούν να τις χρησιμοποιήσουν γιατί τα διόδια είναι πανάκριβα;
Για παράδειγμα, για τη διαδρομή Αθήνα-Θεσσαλονίκη με επιστροφή χρειάζονταν 50 ευρώ για τα διόδια μέχρι πρόσφατα.

Και λέμε μέχρι πρόσφατα γιατί ξεκίνησαν να λειτουργούν νέα διόδια, αυτά του Αιγινίου στην Πιερία.

«Θέτουμε στη διάθεσή σας τις παραιτήσεις μας, αναμένοντας και προσδοκώντας να δοθεί οριστική λύση με την κατάργηση του σταθμού διοδίων Αιγινίου» αναφέρουν στην επιστολή τους στον υπουργό Εσωτερικών, Ευριπίδη Στυλιανίδη, ο δήμαρχος και τα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου Πύδνας-Κολινδρού, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη λειτουργία του σταθμού διοδίων Αιγινίου.

Μεγάλο είναι και το κόστος για τη «σκοτώστρα», όπως αποκαλούν την Εθνική Αθηνών – Πατρών.

Και ενώ αυτά αυξάνονται, δεν γίνεται τίποτα για την ασφάλεια των οδηγών που πραγματικά κινδυνεύουν. Αυτό είναι και το παράλογο και εξοργιστικό.

Γιατί εφόσον οι δρόμοι αυτοί παρείχαν την ασφάλεια που επιβάλλεται, τότε ίσως και να μπορούσε να δικαιολογηθεί το υπέρογκο κόστος των διοδίων, ιδιαίτερα αυτήν τη δύσκολη για την πλειονότητα των Ελλήνων οικονομικά εποχή.

Όταν οι δρόμοι οδηγούν κυριολεκτικά στον θάνατο και τα διόδια αυξάνονται προς όφελος ιδιωτών, για ποιες λαϊκές «ιδιοκτησίες» μπορεί να γίνει λόγος;

Εφόσον, επίσης, οι δρόμοι (πρέπει να) ανήκουν στους πολίτες προς τι οι διαφημίσεις (του ιδιώτη-ιδιοκτήτη), για παράδειγμα, της Αττικής Οδού που πληρώνει χρόνια τώρα πανάκριβα ο ελληνικός λαός;
Αν δεν υπήρχε καταγγελία και επέμβαση εισαγγελέα, θα είχε η κυβέρνηση την ίδια ευαισθησία και αποφασιστικότητα και στα σκάνδαλα των εθνικών οδών;

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η πρόσφατη ποινική δίωξη για απιστία σε βαθμό κακουργήματος που ασκήθηκε για το έργο της διάνοιξης της σήραγγας Λιανοκλάδι-Δομοκός στον Νομό Φθιώτιδας.

Μετά την ολοκλήρωση της προκαταρκτικής εξέτασης που διενεργήθηκε για το θέμα, οι υπεύθυνοι των δύο εταιρειών (ΕΡΓΟΣΕ και ΑΚΤΩΡ) κατηγορούνται ότι διόγκωσαν το κόστος του έργου και εισέπραξαν ένα μεγάλο τίμημα του κόστους κατασκευής χωρίς να έχουν παραδώσει ολοκληρωμένο το έργο της διάνοιξης της σήραγγας.

Ακόμη και η περίφημη και πολυδάπανη γέφυρα του Ρίου Αντιρρίου, που κατασκευάστηκε για την καλύτερη εξυπηρέτηση στη μετακίνηση των πολιτών αποδείχθηκε ότι δεν επιτελεί το έργο της, καθώς το απαγορευτικό κόστος των διοδίων αναγκάζει τους ταξιδιώτες επαγγελματίες και εκδρομείς να προτιμούν τον παλιό δρόμο, το καράβι, για να περάσουν απέναντι.

Χαμένη αξιοπιστία

Μεγάλη ευαισθησία εκφράστηκε και από τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, κ. Βενιζέλο, για την ταλαιπωρία των πολιτών λόγω των απεργιών στα ΜΜΜ, αλλά και οργή για τους ασυνείδητους απεργούς, καθώς έκανε λόγο για «απαράδεκτη κοινωνικά απεργία στα μέσα μαζικής μεταφοράς».
Επιτιθέμενος στα συνδικάτα, δήλωσε: «Δεν μπορείς στις κοινωφελείς υπηρεσίες, όταν έχεις απέναντί σου την κοινωνία, να εφαρμόζεις τέτοιες συνδικαλιστικές πρακτικές.

Δεν κατεβάζεις διακόπτες, δεν ακυρώνεις το αγαθό της δημόσιας συγκοινωνίας ή της δημόσιας υγείας… Εδώ φτάσαμε στο σημείο να μη γίνονται σεβαστές οι δικαστικές αποφάσεις».
Τα λόγια αυτά μπορεί να ακούγονται λογικά, όμως, χάνουν την αξιοπιστία τους, όταν το ίδιο πρόσωπο ως υπουργός Οικονομικών θέσπισε τη διακοπή παροχής ρεύματος, ενός δημόσιου αγαθού δηλαδή, σε περίπτωση μη καταβολής του χαρατσιού.

Του φόρου που αποφασίστηκε να εισπράττεται από τους πολίτες προκειμένου να βελτιωθούν τα οικονομικά της χώρας, που εδώ και χρόνια κακοδιαχειρίζονται από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, που εδώ και χρόνια λεηλατούνται από πολιτικούς και φίλους τους παραμένοντας όμως οι ίδιοι στο απυρόβλητο.

Για να έχουν αξία τα όσα λέγονται και γίνονται από τους ιθύνοντες οφείλουν να δείχνουν σε όλες τις περιπτώσεις την ίδια αυστηρότητα σε όσους καταπατούν και ακυρώνουν τα δημόσια αγαθά.

Μόνο τότε θα έχουν και την υποστήριξη του κόσμου.

Διαφορετικά, θυμίζουν απλώς τους βιβλικούς γραμματείς και τους Φαρισαίους.