Το «βέτο» Σαμαρά σε Κουβέλη – ΔΗΜΑΡ: Στηρίξτε, διαφορετικά πάμε σε… εκλογές!

Του Πάρι Κουρτζίδη

Μπορεί οι φήμες τις τελευταίες εβδομάδες να οργιάζουν ότι ο πρωθυπουργός σκέφτεται να προχωρήσει σε ανασχηματισμό, εν τούτοις, όπως εξελίσσεται η κατάσταση μετά την λανθασμένη απόφαση του Eurogroup και το ηχηρό «ΟΧΙ» της Κύπρου για «κούρεμα» των τραπεζικών καταθέσεων, δείχνουν ότι οι σχέσεις των τριών κυβερνητικών εταίρων δεν επιτρέπουν ένα τέτοιο εύθραυστο πολιτικά εγχείρημα, τουλάχιστον στην παρούσα φάση, καθώς η κάθε μία πλευρά “διαβάζει” με διαφορετικό τρόπο τις εξελίξεις στην Μεγαλόνησο και

Το πρωθυπουργικό γραφείο, όπως και ο κ. Σαμαράς, εκλαμβάνουν με αγωνία το “ΟΧΙ” της Κύπρου και φοβούνται ότι αυτό θα επηρεάσει τις σχέσεις της Ελλάδας με την Γερμανία και το Eurogroup, καθώς προβλέπουν να έχει αρνητικό αντίκτυπο συνδυαστικά με την ολιγωρία της ελληνικής κυβέρνησης να δρομολογήσει την αναδιάρθρωση του δημοσίου και να “κλείσει” την “μαύρη τρύπα” στα έσοδα. Υπ’ αυτό τον φόβο μάλιστα ο ίδιος ο πρωθυπουργός είχε ζητήσει απ’ τους δύο κυβερνητικούς εταίρους του εξερχόμενοι από το Μέγαρο Μαξίμου, μετά τη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών, αμφότεροι να κρατήσουν χαμηλούς τόνους και όσον αφορά στις δηλώσεις τους για το “ΟΧΙ” της Κύπρου, αλλά και σ’ αυτές που έχουν να κάνουν με τα τρέχοντα ακανθώδη ζητήματα της εσωτερικής πολιτικής σκηνής.

Η πλευρά του κ. Βενιζέλου όμως διαπιστώνει ότι η κατάσταση είναι ρευστή και ότι ο ίδιος και το κόμμα του βρίσκονται μπροστά σε “γκρεμό”, αλλά και πως πίσω τους έχουν ρέμα… Γι’ αυτό αν και τα “ρίχνει” εκ των υστέρων στους Ευρωπαίους στις δημόσιες δηλώσεις του για την απόφαση που πήραν σε βάρος της Κύπρου, όμως, περισσότερο αυτό δείχνει να το πράττει διότι δεν επιθυμεί να αφήσει τον κ. Κουβέλη από πλευράς των κυβερνητικών εταίρων να μονοπωλήσει στο χώρο της Κεντροαριστεράς με φιλοκυπριακές και αντιμνημονιακές “κορώνες”. Από την άλλη, πάντως, εντός των συσκέψεων του Μαξίμου είναι “ναι μεν, αλλά…” όσον αφορά στα (νέα) μέτρα που πρέπει να επιβάλλει η κυβέρνηση, ούτως ώστε να ικανοποιήσει τις επιταγές και τις οδηγίες της τρόικας. Εξάλλου, όσο δεν βλέπει ο διάλογος με τη ΔΗΜΑΡ να οδηγεί πουθενά, τόσο νιώθει την ανάγκη να προσαρτηθεί στο Ευρωπαϊκό “άρμα” του Αντώνη Σαμαρά, ενώ δεν ξεχνάει και την κάλυψη που είχε στο “καυτό” για αυτόν θέμα της προανακριτικής, σχετικά με την περίφημη “λίστα Λαγκάρντ”.

Ειδικά, διαβάζοντας κανείς «κάτω από τις γραμμές» των δηλώσεων του κ. Φώτη Κουβέλη, αμέσως μετά τη σύσκεψη των τριών πολιτικών αρχηγών, διαπιστώνει ότι ο ίδιος και το κόμμα του δεν είναι διατεθειμένοι να υποκύψουν στις πιέσεις που δέχονται για να αποδεχτούν μέτρα τα οποία θα είναι περαιτέρω επώδυνα στον ελληνικό λαό και σίγουρα δεν συνάδουν με ότι έχει δεσμευτεί η Δημοκρατική Αριστερά στους ψηφοφόρους και στο ακροατήριο της, όπως το “χαράτσι” της ΔΕΗ και η επιπλέον φορολόγηση των ακινήτων.

Κι ενώ λοιπόν ο Ευάγγελος Βενιζέλος έχει ήδη αποδεχτεί το ΠΑΣΟΚ να μπει στην κυβέρνηση με κορυφαία στελέχη και ο ίδιος, σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές, να επιθυμεί διακαώς να αναλάβει μία θέση αντιπροέδρου, εφαρμόζοντας όλα τα ανγκαία μέτρα, στον αντίποδα, σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές του «paraskhnio.gr», ο Φώτης Κουβέλης δεν είναι ιδιαίτερα θερμός στην πρόταση του κ. Σαμαρά να αναλάβει θέση δεύτερου αντιπροέδρου, χωρίς να έχει υπάρξει εκ νέου ένας σαφής επαναπροσδιορισμός των κυβερνητικών δεσμεύσεων.

Και ταυτόχρονα θέτει ξεκάθαρο βέτο στον πρωθυπουργό για την παραμονή του κ. Αντώνη Μανιτάκη, στον οποίο συμβολίζει πλέον ευθέως τη θέση τού κόμματός του, υπέρ της κινητικότητας των δημοσίων υπαλλήλων σε συνδυασμό της επιβεβλημένης αναδιάρθρωσης και του εξορθολογισμού του δημόσιου τομέα. Και ταυτόχρονα, θέτει ακόμη πιο “ηχηρό βέτο” στη μαζική απόλυση δημοσίων υπαλλήλων.

Μάλιστα, σύμφωνα με τις ίδιες ασφαλείς πληροφορίες, ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ είναι διατεθειμένος μέχρι και να αποχωρίσει από την κυβέρνηση, σε περίπτωση που οι άλλοι δύο εταίροι ενδώσουν στις πιέσεις της τρόικας για μαζικές απολύσεις στο Δημόσιο ή και σε περαιτέρω δυσβάσταχτα μέτρα – με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την τύχη της τριμερούς κυβέρνησης. Εντούτοις, δεν προτίθεται στην παρούσα φάση να άρει την εμπιστοσύνη του, όμως, αν η κυβέρνηση μείνει μόνο με τους δύο εταίρους (ΝΔ – ΠΑΣΟΚ) και με έναν εύθραυστο αριθμό 151 κοινοβουλευτικών μελών, κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί για τις πολιτικές εξελίξεις, πόσω μάλλον για τον χρονικό ορίζοντα που θα έχει μπροστά της. Γι’ αυτό και το Μέγαρο Μαξίμου τις τελευταίες ώρες δείχνει σφόδρα ενοχλημένο για τη σθεναρή αντίσταση που προβάλλει ο κ. Κουβέλης, έναντι των δανειστών και των δικών του πρωθυπουργικών επιλογών, αλλά και για τη συνολική αλλαγή στρατηγικής του προέδρου της ΔΗΜΑΡ.

Ενδεικτική του κλίματος είναι η “καυστική” δήλωση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της ΔΗΜΑΡ, Βασίλη Οικονόμου, στο “paraskhnio.gr”, σχετικά με τις διαρροές δυσαρέσκειας του Μαξίμου, ο οποίος με νόημα πρότεινε “κονιακάκι και καφεδάκι…” σε όσους εκ των συνεργατών του πρωθυπουργού δείχνουν να ενοχλούνται από την σθεναρή και συνεπή στάση της ηγεσίας του κόμματός του.

Ο κ. Σαμαράς, πλέον, όπως είναι σε θέση να γνωρίζει το «paraskhnio.gr», είναι αποφασισμένος ακόμη και να ασκήσει το δικό του βέτο με εξαιρετικά ασφυκτικό τρόπο, ειδικά προς τον κ. Κουβέλη και τη ΔΗΜΑΡ, παίζοντας με το χαρτί των πρόωρων εκλογών, τις οποίες και θα υποχρεωθεί να χρεώσει στον τρίτο εταίρο της κυβέρνησης. Και όλα αυτά την ίδια χρονική στιγμή που βρίσκονται σε εξέλιξη κρίσιμες διαπραγματεύσεις και αξιολογήσεις για ιδιωτικοποιήσεις και επενδύσεις στη χώρα, όπως είναι αυτές της ενέργειας (ΔΕΠΑ – ΔΕΣΦΑ), του ΟΠΑΠ, του «Ελ. Βενιζέλος», αλλά και του τουρισμού. Καλά γνωρίζοντες, λοιπόν, «κρατούν μικρό καλάθι», σχετικά όχι μόνο με τον χρόνο ανασχηματισμού, αλλά και το κατά πόσο αυτός εξυπηρετεί (γενικά) να γίνει τώρα, αργότερα ή καθόλου… Ωστόσο, ουδείς μπορεί να αποκλείσει πλέον το ενδεχόμενο ο πρωθυπουργός να θελήσει να κλείσει πρώτα το κεφάλαιο των άμεσων μεγάλων ιδιωτικοποιήσεων και επενδύσεων που κατά έναν τρόπο έχουν τροχοδρομηθεί και αμέσως μετά, έχοντας στο χέρι αυτό το “ισχυρό χαρτί”, να προσφύγει σε εκλογές διλημματικού χαρακτήρα, κατά τον μήνα Μάιο ή Ιούνιο (παρ’ ότι η Γερμανία θέλει αυτό να συμβεί μετά απ’ τις δικές τις φθινοπωρινές εκλογές), δίνοντας έτσι και στο συνέδριο του κόμματός του προεκλογικό (ευρωπαϊκό) τόνο.