Ξορκίζει το «φάντασμα» του… σχεδίου Ανάν

Του ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΣΙΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Το «φάντασμα» του σχεδίου Ανάν ξύπνησε εννέα χρόνια μετά στην πολική καθημερινότητα του ΠΑΣΟΚ. Οι τότε αντιφάσεις του Γ. Παπανδρέου, φανατικού υπέρμαχου του «ναι» εκείνη την εποχή, εκτόξευσαν τη διαφορά στις ευρωεκλογές του 2004 δυο μήνες μετά το δημοψήφισμα στην Κύπρο.
Τώρα,

ο Ευάγγελος Βενιζέλος προσέτρεξε για ακόμη μία φορά κατόπιν εορτής να στηρίξει το «όχι» του κυπριακού κοινοβουλίου στην απόφαση του Eurogroup. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ άφησε τον μνημονιακό του εαυτό στις ντουλάπες της Ιπποκράτους και υπερθεμάτισε παρά την ψυχραιμία που φαίνεται να συμβούλευαν τη μέρα του κυπριακού «όχι» οι κυβερνητικές διαρροές.
Είναι βέβαιο ότι το κυπριακό δράμα, όπως εξελίσσεται όταν γράφονταν αυτές οι γραμμές, προστίθεται στο σπιράλ της πολιτικής αμηχανίας του πάλαι ποτέ κραταιού κινήματος, το οποίο φαίνεται να ζηλεύει τη θέση της συμπολιτευόμενης αντιπολίτευσης ή το αντίστροφο. Και είναι βέβαιο ότι θα κυνηγάει το ΠΑΣΟΚ από εδώ και πέρα σε επίπεδο εικόνας, καθώς στα μάτια των πολιτών θα σχετίζεται σαφώς περισσότερο με το φανατικό «ναι» στο σχέδιο Ανάν και την προσήλωση σε τρία έως σήμερα μνημόνια παρά με μία λόγω των συνθηκών πειθαναγκαστική στάση στήριξης του «όχι» που αποφάσισε απέναντι στον παραλογισμό των Ευρωπαίων η κυπριακή Βουλή.

Εκ των έσω κριτική
Είναι σαφές ότι ο Ευάγγελος Βενιζέλος, βλέποντας να πηγαίνουν προσωρινά περίπατο τα σχέδιά του περί υπουργοποίησης μερικών από τα κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ, αρχίζει να δέχεται εκ των έσω κριτική, καθώς στελέχη του κόμματος, περιμένοντας να δουν πώς εξελίσσεται η περιπέτεια της Κύπρου, του προσάπτουν, όπως λένε οι πληροφορίες, περισσότερο ή λιγότερο χαμηλόφωνα ευθύνες για μη αναζήτηση εναλλακτικών λύσεων απέναντι στους μονόδρομους της τρόικας.
Ούτε στο ΠΑΣΟΚ έχουν ξεχάσει ότι ο Ευάγγελος Βενιζέλος ήταν εξ αυτών που άνοιξε τον ασκό του Αιόλου για να στρογγυλοκαθίσουν οι γραφειοκράτες της τρόικας όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε όλο τον ευρωπαϊκό Νότο.
Είναι σαφές πια ότι την ώρα που ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και στενός πυρήνας συνεργατών του προσπαθεί να λανσάρει το προφίλ τού ευρωπαϊστή, μέσα στο κίνημα αναπτύσσονται μουρμούρες που του προσάπτουν εγκλωβισμό του ίδιου του ΠΑΣΟΚ και της χώρας σε μνημονιακή πραγματικότητα χωρίς αναζήτηση εναλλακτικών λύσεων. Και δεν είναι λίγοι όσοι λένε πως όσο αργεί η υπουργοποίηση στελεχών που υποσχέθηκε στο περιθώριο του πρόσφατου συνεδρίου, οι γκρίνιες θα δυναμώνουν.

ΔΗΜΑΡ: Αναζητώντας την Ευρώπη της αλληλεγγύης

Οι κόκκινες γραμμές «παχαίνουν» από τον Φώτη Κουβέλη που δείχνει σε κάθε ευκαιρία ότι δεν είναι ένας διακοσμητικός κυβερνητικός εταίρος, αλλά εννοεί να παίξει αισθητά και υπεύθυνα τον ρόλο του μέχρι το τέλος αυτής της ιδιότυπης κυβερνητικής διαδρομής.
Δεν ήταν μόνο η ευθεία και ξεκάθαρη στήριξη του Κυπριακού «όχι», την εβδομάδα που πέρασε, που έδωσε το στίγμα προθέσεων κινήσεων και αντίληψης του Φώτη Κουβέλη, αλλά και μια νέα κόκκινη γραμμή που μπήκε, όχι αιφνιδιαστικά είναι η αλήθεια, έξω από το Μέγαρο Μαξίμου από τον ηγέτη της Δημοκρατικής Αριστεράς.
Μετά την αδιαπραγμάτευτη ασπίδα στον Αντώνη Μανιτάκη –ο Φώτης Κουβέλης τόνισε ότι αυτή την εποχή γίνεται η καλύτερη διοικητική μεταρρύθμιση που έχει γίνει ποτέ– και το βέτο στο θέμα των άκριτων απολύσεων, ο Φώτης Κουβέλης έθεσε προχθές το θέμα του χαρατσιού μέσω της ΔΕΗ.
Το 2012 θα πρέπει, όπως λένε και οι άνθρωποι που μιλούν συχνά με τον πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ, να είναι το τελευταίο έτος επιβολής του χαρατσιού στα ακίνητα. Και επειδή ο Θεσσαλός πολιτικός δηλώνει ανυποχώρητος σε αυτό, στέλνει μήνυμα ότι καμιά στήριξή του δεν είναι αυτονόητη εάν η κυβέρνηση δεν ακούσει τη φωνή της κοινωνίας που ήδη έχει κάνει πολλές θυσίες και ήδη στενάζει.
Όσο για το θέμα της Κύπρου, η ΔΗΜΑΡ έχει μια πιο συνολική οπτική, μια και στελέχη της υποστηρίζουν ότι είναι αναγκαίο να δούμε το ευρωπαϊκό οικοδόμημα αλλιώς. Κάτι που, με άλλα λόγια, σημαίνει πως η ισοτιμία και η αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών-μελών ενός ευρωπαϊκού οικοδομήματος δεν μπορεί να εκφράζεται με τον δεσποτισμό του ισχυρού.