Λένα Πλάτωνος: Για δε μ' αφήνετε ήσυχη

Δεν γνωρίζω αν το ξεστόμισε ποτέ, αλλά αυτό νιώθω πως ουρλιάζουν τα μάτια της και το σώμα της σε κάθε δημόσια εμφάνιση της. Σαν να την ακούω με αυτή την ασταθή και ήρεμη φωνή της να λέει «Άντε να φύγω και ‘γω να ξαναπάω στο Χολαργό… Για δε μ’ αφήνετε ήσυχη…»

Την παρακολούθησα στο Ηρώδειο, στη μεγάλη της επιστροφή, μετά στο Παλλάς, μετά στο Κύτταρο, μετά σε πρεμιέρες ταινιών, σε βιβλιοπωλεία και είχα πάντα αυτή την αίσθηση. Για δε μ' αφήνετε ήσυχη.

Πάντα εμφανίζεται κάποιος, σαν άλλος Μάκης Δελαπόρτας του εντέχνου να γνωρίσει στη νέα γενιά το μεγαλείο της Πλάτωνος… Μα δεν βρέθηκε ένας να τους πει πως το μεγαλείο του καθένα βρίσκεται στη νιότη του κι όχι στα μετέπειτα αφιερώματα.

Και ναι, ίσως η Πλάτωνος δεν είναι ένα άβουλο ον που την σέρνουν από εδώ κι από εκεί. Και ίσως αυτό να της δίνει ζωή και ελπίδα. Αλλά πίσω απ’ όλα αυτά εγώ θα ακούω πάντα ένα «Για δε μ’ αφήνετε ήσυχη».
Κι ας κάνω λάθος.
Pig