Γράφει η Ρένα Δούρου: Όταν ο κ. Σαμαράς διορθώνει την πραγματικότητα…

Να ξεκαθαρίσω ευθύς εξαρχής ότι θεωρώ τον πρωθυπουργό, πρωθυπουργό όλων των πολιτών και όχι μόνο εκείνων που ψήφισαν το κόμμα του. Εξ ου και η μεγάλη προσοχή με την οποία άκουσα το τηλεοπτικό του διάγγελμα για το Γιούρογκρουπ της Δευτέρας. Εξεπλάγην από το σχεδόν διθυραμβικό ύφος και από τη βεβαιότητα με την οποία επανέλαβε ότι η χώρα εισέρχεται πλέον στην Ανάπτυξη, την Ανάκαμψη, την Αναγέννηση, την Ελπίδα (με κεφαλαίο μάλιστα). Θα έλεγε κανείς ότι ο πρωθυπουργός ζει σε ένα παράλληλο σύμπαν, υπολογίζοντας ως πραγματικότητα τους ευσεβείς πόθους του…

Μακριά από μένα κάθε είδους μικροκομματική

μιζέρια, ωστόσο ακούγοντας κανείς τον πρωθυπουργό, έχει την αίσθηση ότι οι εταίροι μας, φερόμενοι γενναιόψυχα, μας δάνεισαν χρήματα με τα οποία η χώρα ετοιμάζεται για την ανάπτυξη. Δυστυχώς, όχι μόνο για τον κ. Σαμαρά αλλά για όλους μας, αυτή είναι μια μαγική εικόνα.

Καταρχήν, αξιωματικά ο κ. πρωθυπουργός ισχυρίζεται ότι «τυπικά – έκλεισε οριστικά – μια πολύ γκρίζα, μια πολύ σκοτεινή περίοδος για την Ελλάδα». Μακάρι να γινόταν κάτι απλά και μόνο επειδή το θέλουμε: ποιες είναι οι απτές αποδείξεις ότι «έκλεισε η μαύρη περίοδος;» Αν ρωτούσε ο κ. Σαμαράς τους πολίτες έξω από το Μέγαρο Μαξίμου, θα λάμβανε την αυτονόητη απάντηση. Ότι δηλαδή τα δύσκολα τώρα αρχίζουν: με έναν χειμώνα ζόρικο, που τα περισσότερα νοικοκυριά δεν θα βάλουν πετρέλαιο, που χιλιάδες αντιμετωπίζουν το φάσμα της ανεργίας (μέσω της… διαθεσιμότητας), που μισθωτοί και συνταξιούχοι βλέπουν τα εισοδήματά τους να συρρικνώνονται…

«Η Ελλάδα κατάφερε να ξανακερδίσει την αξιοπιστία της». Αν «αξιοπιστία» ονομάζεται η πλήρης συμμόρφωση με τις εντολές των πιστωτών, τότε, ναι, ξανακερδίσαμε την αξιοπιστία μας.

Επίσης, ο κ. πρωθυπουργός αποδίδει μεταφυσικές σχεδόν ιδιότητες σε αυτό που η εφημερίδα Le Monde ονόμασε «έξυπνο μερεμέτι» με στόχο να «καθησυχαστούν οι αγορές»: θα προστατευθούν οι τράπεζες μέσα από την ανακεφαλαίωσή τους, θα επιστρέψει η ρευστότητα στην οικονομία, θα ανακοπεί η ανεργία και θα «αρχίσει η Ανάκαμψη».

Όλα τούτα είναι ζητούμενα και όχι δεδομένα. Γιατί τα τελευταία είναι πολύ σκοτεινά για να δημιουργούν προϋποθέσεις αισιοδοξίας. Για παράδειγμα: πώς μπορεί να εγγυηθεί η κυβέρνηση την επιστροφή στην ρευστότητα, όπως επαγγέλλεται ο κ. Σαμαράς; Με ποιο τρόπο θα στηριχθεί η υγιής ιδιωτική επιχειρηματικότητα, τη στιγμή που χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις κλείνουν, «λυγίζοντας» μπροστά στα ισοπεδωτικά μέτρα και παρασέρνοντας ολόκληρα κομμάτια της κοινωνίας σε απόγνωση;

Υπεραισιόδοξος, συνεχίζει: «άνοιξε ο δρόμος για να την άμεση μείωση του χρέους μας μέσω επαναγοράς ομολόγων σε χαμηλές τιμές». Στην πραγματικότητα, πρέπει να πληρωθούν σειρά προϋποθέσεων, διόλου αυτονόητων, για την επίτευξη… πενιχρών αποτελεσμάτων, χώρια από τις επιπτώσεις σε ασφαλιστικά ταμεία, φυσικά πρόσωπα και τράπεζες.

Για την επαναγορά, λοιπόν, ομολόγων ύψους 72 δισ από τη δευτερογενή αγορά (που έχουν μείνει σε ιδιώτες μετά από