Ο Δημήτρης Δεμεσούκας γράφει: Η εταιρεία κινητής τηλεφωνίας, η ανύπαρκτη οφειλή και ο «μπαμπούλας»

Απόγευμα Σεπτεμβρίου, ήρεμο κατά τ’άλλα, χτυπά το τηλέφωνο.

«Ο κύριος Δεμεσούκας;» ρωτά η γυναικεία φωνή στην άλλη άκρη της γραμμής.

«Μάλιστα» απαντώ ανυποψίαστος εγώ.

«Τηλεφωνώ, από την τάδε εταιρεία κινητής τηλεφωνίας , για μία οφειλή 280, 84 ευρώ. Πρέπει να τη διευθετήσετε, άμεσα , διότι θα υπάρξουν συνέπειες!!!»

«Αυτήν την οφειλή, δεν την αναγνωρίζω»

της απαντώ « γιατί απλώς δεν υφίσταται. Εξάλλου, ο τελευταίος λογαριασμός που μου στείλατε, ανέγραφε το ποσόν των 243 ευρώ!»

«Ναι, ξέρετε, μπαίνουν τόκοι υπερημερίας και όσο καθυστερείτε, τόσο θα αυξάνουν.»

Τρεις ημέρες αργότερα, λαμβάνω και μια επιστολή. Δεν ήταν όμως από την εταιρεία κινητής τηλεφωνίας, αλλά από την εισπρακτική εταιρεία στην οποία είχε ανατεθεί η είσπραξη της οφειλής . Έτσι εξηγείται και η διαφορά στο ποσό που αναγράφεται στην επιστολή, σε σχέση με αυτό του λογαριασμού. Κάτι πρέπει να κερδίσουν και τα παλικάρια!

Μέσω της επιστολής, η εταιρεία μου ζητούσε να εξοφλήσω το λογαριασμό μέσα σε τρεις ημέρες, ειδάλλως… «χωρίς άλλη όχληση η εταιρεία ενδεχομένως να προχωρήσει κατ’αρχήν σε κατάθεση τακτικής αγωγής ή σε έκδοση διαταγής πληρωμής σε βάρος σας, η οποία θα έχει ως συνέπεια την κατά πολύ αύξηση του ανωτέρω ποσού με τόκους υπερημερίας, αμοιβές δικηγόρων και εξόδων επιδόσεως, καθώς και άλλων δυσμενών επιπτώσεων σε βάρος σας, όπως απόπειρα αναγκαστικής εκτέλεσης από δικαστικό επιμελητή επί τη βάσει των εκτελεστών τίτλων που θα εκδοθούν».

Σαν αυτά τα αστεία mails που λαμβάνουμε συχνά, «αν σπάσεις την αλυσίδα της διάδοσης του μηνύματος, κακοτυχία θα σε’βρει για τα επόμενα 7 χρόνια, θα σου πέσουν τα μαλλιά, θα σου κιτρινίσουν τα δόντια, τα χέρια σου θα γεμίσουν κόκκινα σπυριά και μια νυχτερίδα θα σε κυνηγάει τις νύχτες».

Η υπόθεση όμως δεν είναι διόλου αστεία. Επικοινώνησα για άλλη μια φορά με την εταιρεία κινητής τηλεφωνίας, παρακάμπτοντας τους εισπράκτορες. Αυτή τη φορά, ίσως να έτυχα και σε ευσυνείδητη υπάλληλο, ασχολήθηκαν δίχως δογματισμούς με το θέμα μου. Μία ημέρα αργότερα επικοινώνησαν οι ίδιοι μαζί μου για να με ενημερώσουν για τα εξής:

Η οφειλή των 243 ευρώ δεν υπήρξε ποτέ, γιατί στην πραγματικότητα επρόκειτο για ένα «συστημικό λάθος» !!! ( Μη με ρωτήσετε γιατί αυτό το λάθος δεν είχε εντοπιστεί στους οκτώ μήνες που με ταλαιπωρούν.)Η ίδια η εταιρεία μου οφείλει 197,96 ευρώ, τα οποία θα συμψηφίσει με τους επόμενους λογαριασμούς μου!!!

Εξηγώ στην ευγενέστατη υπάλληλο της εταιρείας, ότι ο τρόπος που παρεμβαίνει η εισπρακτική εταιρεία  απαιτώντας την «οφειλή» είναι άκρως προσβλητικός  και εκφοβιστικός. Τι να πει και η κοπέλα. Έδειξε τη συγκατάβαση που απαιτούσε η θέση της, με ευχαρίστησε για τις παρατηρήσεις και κλείσαμε.

Ανακουφισμένος από το βάρος που γλίτωσε η τσέπη μου, προσπάθησα να συνεχίσω την ημέρα μου. Αμ δε! Λίγο αργότερα τηλεφωνεί μία κυρία από την εισπρακτική εταιρεία αυτή τη φορά και με ρωτά τι έχω κάνει με την οφειλή μου !  Της εξηγώ τα καθέκαστα και εκείνη, εμφανώς αναστατωμένη, προσπαθεί να καταλ