Ο Γιάννης Βασιλακόπουλος γράφει: Ντροπιασμένες Υπογραφές, εφτά δεκαετίες μετά…

Θα ήταν ευχής έργο να είχε ξημερώσει αλλιώς η εκατοστή επέτειος της απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης και η ενσωμάτωσης της στη φυσική και ιστορική της κοιτίδα, ως μακραίωνο, ή προπατορικό πιο σωστά, αναπόσπαστο κομμάτι του Ελληνισμού. Ξημέρωσε όμως με την Ελλάδα, πάλι, υπό Γερμανική κατοχή.

Θα ήταν ευχής έργο να είχε ξημερώσει αλλιώς η εβδομηκοστή – δεύτερη επέτειος από τότε που ο επικεφαλής ενός βάρβαρου δικτατορικού καθεστώτος,

αυτού της 4ης Αυγούστου, ο Ιωάννης Μεταξάς ακολούθησε τη βούληση του Ελληνικού Λαού, που ακόμα κι αυτός ο στυγνός δικτάτορας, είχε αναγνώσει καλύτερα, από ότι οι- τάχα δημοκρατικά εκλεγμένοι- σημερινοί εντολοδόχοι των Ευρωπαίων, σύγχρονων αυτουργών της Ελληνικής γενοκτονία, την θέληση των Ελλήνων και είχε αρθρώσει το μεγάλο ΟΧΙ. Ένα ΌΧΙ στο οποίο συνασπίστηκαν όλοι απομονώνοντας τους δοσίλογους. Ακόμη κι ο βασανισμένος από το άθλιο καθεστώς, και φυλακισμένος, τότε Γ. Γ. του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης, ένωσε την ανάσα του με αυτό το Όχι…

Θα ήταν ευχής έργον να θυμόταν ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, πως η τιμημένη γιαγιά του Πηνελόπη Σ. Δέλτα, αυτοκτόνησε όταν οι πρόγονοι της Μέρκελ πάτησαν την βρώμικη από ανθρώπινο αίμα μπότα τους στην Αττική Γη, για να μη ζήσει αυτό που εκείνος ως πρωθυπουργός έχει με την υπογραφή του νομιμοποιήσει. Αυτοί οι σύγχρονοι πρωτεργάτες της Ελληνικής εκδοχής της «δημοκρατίας του Βισί», συγκυβερνώντες, αυτό που έλεγε ο Θουκυδίδης: «Προδότης δεν είναι μόνον αυτός που φανερώνει τα μυστικά της πατρίδας στον εχθρό. Είναι κι εκείνος που ενώ κατέχει δημόσιο αξίωμα, εν γνώσει του δεν προβαίνει στις απαραίτητες ενέργειες για να βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο των πολιτών πάνω στους οποίους άρχει»… Μην το ξεχνούν αυτό οι Έλληνες «Πετέν», οι οποίοι το μόνο που σκέφτονται είναι πως θα γιορτάσουμε όσο πιο αθόρυβα γίνεται την Εθνική μας επέτειο, που δεν μας συγχώρεσαν ποτέ οι ημιάγριοι απόγονοι των Ούννων που σήμερα τους βαθμολογούν ως πατρώνοι…

Θα ήταν ευχής έργο να μην οδηγηθούμε πάλι στα ίδια λάθη που μετά την πρώτη Γερμανική κατοχή σε εμφύλιο αλληλοσπαραγμό, με τους εγχώριους υπάνθρωπους φασίστες σε θέση τιμητή.