Ο Γιάννης Βασιλακόπουλος γράφει: Ο Ιούλιος Καίσαρ φεύγει ταπεινωμένος από το Γαλατικό χωριό

Ψάχνω, σήμερα, ανήμερα της Εθνικής μας επετείου, μιας  επετείου γενναιότητας, μνήμης κι αντίστασης,  σε βιβλία, αραχνιασμένα και φρέσκα. Κάνω βουτιά σε αυτόν το νέο δυνάστη του ανθρώπου, το διαδίκτυο … Αναζητώ μια θετική συμβολή των Γερμανών στην παγκόσμια ιστορία. Κι ανακαλύπτω τον Μπαχ, τον Μπετόβεν, τον Γκύτερ Γκρας. Ευτυχώς, λέω, διότι αλλιώς αν αυτοί δεν υπήρχαν, ένας σκέτος Χίτλερ που κατάσφαξε  όλη την Ευρώπη, όχι μόνον από παράνοια, μα κι από αρχέγονη Γοτθική εμμονή θα τους  Καθιστούσε αφόρητα περιττούς στον Πλανήτη.

Σκέφτηκα πως η ακόρεστη τάση των Γερμανών να γίνουν η νέα

PAX Romana στην Ευρώπη δεν έχει ασφαλώς στόχο να διακινήσει το πνεύμα του Γκρας, ή τις νότες του Μπετόβεν και του Μπαχ, αλλά μάλλον, στοχεύει να αναβιώσει  τον παρανοϊκό και αιματηρό    επεκτατισμό του Χίτλερ.

Εδώ όμως έμπλεξε αυτή η απολίτιστη Γοτθική “Pax Romana”…

Διότι κάπου εδώ  στην ανατολική γωνιά του Ευρωπαϊκού νότου, υπάρχει και το σύγχρονο Γαλατικό χωριό, που το λένε Ελλάδα …  Και που έχει πολλούς σοφούς δρυΐδες κι ακόμη πιο πολλούς ατρόμητους Αστερίξ και Οβελίξ, οι οποίοι βουτηγμένοι από νεογέννητα βρέφη στο «μαγικό φίλτρο» του Σοφού Πανοραμίξ, οδηγούν το μύθο στην ίδια, όπως πάντα, απόληξη. Εμείς τη θυμόμαστε, την κορύφωση του μύθου. Καλό θα είναι να το ξέρει και η Άνκελα Μέρκελ, μέρα που είναι σήμερα. Ότι δηλαδή στο Γαλάτικο χωριό, ο Ιούλιος Καίσαρ, πάντοτε έμπαινε αλαζόνας και υπερφίαλος και έφευγε ταπεινωμένος, κουρελής και περίγελος εχθρών και «φίλων»…