Παπαρήγα: Θα παγιδεύσουν την αγροτιά με υποσχέσεις

Συνέντευξη τύπου για τα θέματα και τις κινητοποιήσεις των αγροτών παραχώρησε η γενική γραμματέας του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα.

Διαβάστε τι είπε:

Υποστηρίζουμε ένα προς ένα τα άμεσα αιτήματα, τα πιο πιεστικά που προβάλλονται στα μπλόκα της αγροτιάς, των μικροϊδιοκτητών αγροτών εκτιμώντας ότι αυτά τα αιτήματα ακόμα κι αν ικανοποιηθούν δεν πρόκειται να αναστείλουν την προδιαγεγραμμένη από την πλευρά της κυβέρνησης και της ΕΕ πορείας να χτυπηθούν οι μικροϊδιοκτήτες και να συγκεντρωθεί η γη κι η παραγωγή σε όσο γίνεται

λιγότερα χέρια. Ωστόσο, αυτά τα αιτήματα καταλαβαίνουμε – ύστερα από τα αλλεπάλληλα μνημόνια, ιδιαίτερα το 3ο μνημόνιο, που χτυπάει άμεσα την αγροτιά – είναι αιτήματα άμεσης επιβίωσης.

Πιστεύουμε ότι η κυβέρνηση θα προσπαθήσει – και τα τρία κόμματα της κυβέρνησης και όχι μόνο – να παγιδεύσει την αγροτιά σε υποσχέσεις, σε συζητήσεις προ ημερήσιας διάταξης και σε διάφορα άλλα διαδικαστικά θέματα και η αγροτιά πρέπει να ξέρει ότι από αυτά δεν πρόκειται να βγει απολύτως τίποτα. Διότι αυτό που σήμερα απαιτείται είναι έστω να αντιμετωπίσει η αγροτιά τα φορολογικά χαράτσια, το κόστος όλων των καλλιεργητικών εφοδίων, το πετρέλαιο. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Θα γίνει μια προσπάθεια να παγιδευτεί η αγροτιά σε υποσχέσεις γιατί αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να πέφτει η αυλαία των αγώνων και να μεγαλώνει η απογοήτευση. Ποντάρουν πάρα πολύ στην απογοήτευση.

Εμείς λέμε στη φτωχή αγροτιά ότι η οργή και η αγανάκτηση που θρέφει δεν πρέπει να οδηγήσει σε απογοήτευση. Αν κάποιος απογοητευτεί και θεωρήσει ότι οι αγώνες δεν φέρνουν αποτελέσματα, αν απογοητευτούν, τότε σαν τα κοράκια θα πέσουν πάνω τους για να περάσουν μια ώρα αρχύτερα μέτρα και οι επιλογές που έχουν προγραμματίσει. Μπορεί οι αγώνες να μην φέρνουν άμεσα αποτελέσματα, αλλά οι αγώνες τελικά είναι που δημιουργούν τις προϋποθέσεις για μια διαφορετική πορεία.

Θέλουμε να θυμίσουμε το εξής πράγμα: Είναι αυτό που λέει ο λαός, ήτανε στραβό το κλίμα, το έφαγε κι ο γάιδαρος. Όταν η Ελλάδα, όχι απλώς συντάχθηκε με την ΕΕ, αλλά άρχισε η πορεία της ενσωμάτωσής της, η πρώτη επιλογή που ήταν υποχρεωτική να εφαρμοστεί άμεσα στην Ελλάδα – άμεσα κι απευθείας από την ΕΕ – ήταν η Κοινή Αγροτική Πολιτική. Όλα τα άλλα ήρθαν πιο έμμεσα και πιο σταδιακά. Από την αρχή υπήρχε ενιαία πολιτική, ιδιαίτερα αυτή που χτυπούσε τους μικροϊδιοκτήτες αγρότες ήταν η Κοινή Αγροτική Πολιτική. Με όχημα τις επιδοτήσεις, τις ποσοστώσεις, την χρησιμοποίηση των συνεταιρισμών στην κατεύθυνση που φτάσαμε σήμερα, ένα μέρος της αγροτιάς νιώθει ότι δεν την συμφέρει να παράγει. Γιατί το κόστος είναι μεγάλο, γιατί με τα εισαγόμενα προϊόντα στενεύει ο χώρος των πωλήσεων, γιατί η αγορά από την πλευρά των εμπόρων και γενικότερα η συγκέντρωση που πραγματοποιούνταν ήταν ασύμφορη για την αγροτιά. Και πραγματικά, χάρη στην ακούραστη προσπάθεια των μικροϊδιοκτητών αγροτών και το δέσιμο που έχουν με τη γη τους και την παραγωγή τους, μπορούμε να πούμε ότι επιβίωσαν αρκετοί μικροϊδιοκτήτες, αλλά αντιμετωπίζετε τώρα το φάσμα μιας φτώχειας, ας το πούμε και πρωτόγνωρης. Δηλαδή ό,τι έζησε ένα μέρος των μικροϊδιοκτητών αγροτών τα προηγούμενα χρόνια ενδεχομένως ήταν φοβερό, αλλά έρχονται πολύ χειρότερα.

Και να σας πω γιατί. Ήδη, και από την ΕΕ και κυρίως από τα κυβερνητικά κόμματα, αλλά και από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, όπως π.χ. η αξιωματική αντιπολίτευση, και από οικονομικούς παράγοντες γίνεται συζήτηση ότι πρέπει να τονώσουμε την αγροτική παραγωγή, ότι δεν την προσέξαμε όπως έπρεπε και υποτίθεται ότι ο αγροτικός τομέας είναι ένας από τους τομείς εκείνους, πάνω στους οποίους θα στηριχθεί η διέξοδος από την κρίση και η ανάκαμψη της οικονομίας. Εμείς δεχόμαστε ότι αυτό το πιστεύουν και θα το προσπαθήσουν, ανεξαρτήτως της αποτελεσματικότητας της πολιτικής τους. Όμως ένα πράγμα είναι σίγουρο. Αυτό που λένε ανάκαμψη της αγροτικής οικονομίας, αυτό που λένε αξιοποίηση των εγχώριων δυνατοτήτων της Ελλάδας – γιατί έχουμε αγροτικά προϊόντα με συγκριτικά πλεονεκτήματα – αυτό θα το συνοδεύσουν με την ισχυροποίηση και τη δημιουργία μεγάλων καπιταλιστικών μονάδων που αυτοί θα επωφεληθούν από αυτή την ανάκαμψη. Και μάλιστα μιλάνε για αγροτικά προϊόντα με ένα στόχο: Τις εξαγωγές. Και ξέρετε πολύ καλά ότι τα παραγόμενα προϊόντα για εξαγωγή μπορούν να γίνουν ανταγωνιστικά, όταν αυτά συγκεντρωθούν σε λίγα χέρια και γίνουν τεράστιες μονάδες εκτοπίζοντας τους μικροϊδιοκτήτες και της φυτικής παραγωγής και της κτηνοτροφίας και της αλιείας – ιδιαίτερα στην αλιεία έχει γίνει αυτή η συγκέντρωση. Επομένως, αυτά που λένε μπορεί να γίνουν. Δεν αποκλείουμε καθόλου ότι μπορεί να γίνουν εξαγωγές προϊόντων και θα συγκεντρωθούν στα χέρια μεγάλων ισχυρών παραγωγών κι εμπόρων. Την ίδια ώρα θα συνεχίζεται η θάλασσα των εισαγωγών στην Ελλάδα.

Μάλιστα τώρα τελευταία έκλεισε συμφωνία μεταξύ ΕΕ και Βραζιλίας, μια συζήτηση που γινόταν φαίνεται αρκετό καιρό, με στόχο να αυξηθούν οι εξαγωγές βιομηχανικών προϊόντων, των ισχυρών βιομηχανικών καπιταλιστικών χωρών. Να γίνουν οι εξαγωγές προς τη Λατινική Αμερική, καθώς η παγκόσμια κρίση έχει μειώσει τις εξαγωγές και σαν αντάλλαγμα να εισαχθούν αγροτικά προϊόντα από τη Βραζιλία. Γιατί δεν μπορώ να φανταστώ ότι π.χ. θα κάνει η Γερμανία εισαγωγές βιομηχανικών προϊόντων, π.χ. μηχανών, από τη Βραζιλία. Το αντίθετο θα γίνεται. Καταλαβαίνετε ότι και μέσα από αυτή τη συμφωνία θα χτυπηθούν μικροϊδιοκτήτες αγρότες της Ελλάδας και των άλλων χωρών του Νότου, που έχουν ένα σημαντικό αριθμό μικροϊδιοκτητών, μικροπαραγωγών σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ.

Τα λέμε όλα αυτά γιατί θεωρούμε ότι ένα κίνημα όπως είναι το αγροτικό, αλλά και κάθε κίνημα, μπορεί να νικήσει. Γνωρίζοντας όμως σε βάθος τι έχει να αντιμετωπίσει τόσο από την πολιτική της ΕΕ όσο και από την συνυφασμένη και διαπλεκόμενη με αυτήν πολιτική εδώ στην Ελλάδα. Γνωρίζοντας το φάσμα των προβλημάτων που έχει να αντιμετωπίσει, γνωρίζοντας την στρατηγική και αποφασίζοντας ότι μέσα από αυτούς τους αγώνες, τους αμυντικούς και δίκαιους, πρέπει να προετοιμάσει μια αντεπίθεση για έναν διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, όπου θα αξιοποιηθούν όλα τα πλεονεκτήματα της Ελλάδας στην αγροτική παραγωγή και ό,τι συνδέεται με την αγροτική παραγωγή – πολλοί κλάδοι της μεταποίησης γεωργικών και κτηνοτροφικών προϊόντων, με ορισμένα ζητήματα του τουρισμού. Για μας ανάπτυξη σημαίνει ότι βρίσκεται στα χέρια των μικροϊδιοκτητών με τη μορφή συνεταιρισμών, λαϊκών, παραγωγικών συνεταιρισμών που δεν έχουν καμία σχέση με τους συνεταιρισμούς που γνωρίσαμε όλα αυτά τα χρόνια. Το μόνο κοινό είναι ο όρος συνεταιρισμός. Γιατί σαν συνεταιρισμός πρέπει να υπάρχει, αλλά υπάρχουν πάρα πολλές διαφορές. Αυτή η συνεταιριστική παραγωγή, η εγγύησή της στον εφοδιασμό μηχανών και πρώτων υλών, πρέπει να είναι στα χέρια ενός κράτους ριζοσπαστικού, που ανταποκρίνεται στα συμφέροντα της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού και όχι μόνο τα καλλιεργητικά εφόδια, αλλά και η διάθεση του προϊόντος. Καταρχήν εδώ, μέσα στην Ελλάδα, χωρίς κανείς να απορρίπτει και τη σημασία των εξαγωγών. Αλλά αυτά δεν μπορεί να βρίσκονται στα χέρια μιας χούφτας μεγαλοϊδιοκτητών γης, μεγαλοβιομηχάνων και ισχυρών τουριστικών ομίλων και ξενοδοχειακών συγκροτημάτων.

Επομένως θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας να υπάρξει και ένα κοινό μέτωπο με τους εργατοϋπάλληλους, με τα μικρομάγαζα των πόλεων. Είναι απολύτως συνυφασμένα τα συμφέροντα των μεν και των δε. Δεν υπάρχουν μόνο τα συμφέροντα της φτωχής αγροτιάς. Να ασκηθεί όσο γίνεται μεγαλύτερη πίεση, έστω και κάτι να αποσπάσετε – δεν σνομπάρουμε καθόλου. Γνωρίζοντας όμως, ότι η στρατηγική που έχουν να αντιμετωπίσουν οι μικροϊδιοκτήτες αγρότες δεν αντιμετωπίζεται με κάποιες υποσχέσεις και με κάποιες μικροπαραχωρήσεις, με κάποιες συζητήσεις στη βουλή και με φάρμακα τα οποία είναι κυριολεκτικά σήμερα ληγμένα.

Τέλος, ξεκαθαρίζουμε στην κυβέρνηση και να το πούμε κι έτσι: Να μην τολμήσει, γιατί αυτό θα τη φέρει μια ώρα γρηγορότερα μπροστά σε πολύ χειρότερες καταστάσεις, να μην τολμήσει να χρησιμοποιήσει την κρατική καταστολή απέναντι στην αγροτιά. Αυτό θα είναι και η καλύτερη απόδειξη για το πού θέλει να πάει. Ας αφήσει τα επιχειρήματα για τους ανοιχτούς ή κλειστούς δρόμους. Εμείς στηρίζουμε όλες τις μορφές πάλης, από τις πιο απλές μέχρι τις πιο σύνθετες. Αυτές έχουν αξία και νόημα όταν συμβάλλουν η αγροτιά να συγκεντρώσει τις δυνάμεις της και να τραβήξει αποφασιστικά μπροστά σε αντίθεση με την ΕΕ και με την πολιτική που ακολουθείται στην Ελλάδα τουλάχιστον εδώ και 20 – 25 χρόνια από όλα τα κόμματα και θα ακολουθηθεί από όλα τα κόμματα που λένε ότι «εγγυόμαστε την παραμονή της Ελλάδας στην ΕΕ». Όταν ακούτε αυτά, όλες οι άλλες υποσχέσεις είναι στον αέρα. Είναι ψέμα, είναι απάτη. Ιδιαίτερα στον τομέα της αγροτικής πολιτικής, παντού, αλλά ιδιαίτερα στον τομέα της αγροτικής πολιτικής είναι ασυμβίβαστη η αγροτική πολιτική της ΕΕ – και η γενικότερη βέβαια – με τα συμφέροντα των μικροϊδιοκτητών αγροτών, του ελληνικού λαού, να εξασφαλίσει ήδη διατροφής, ένδυσης, υπόδησης κ.λπ., καλής ποιότητας και φθηνά και όχι όπως συμβαίνει σήμερα.

Θα πάμε και στα μπλόκα της αγροτιάς, όχι απλώς για να τους ακούσουμε, αλλά για να δεσμευτούμε για άλλη μια φορά ότι είμαστε δίπλα τους, μαζί τους και ανάμεσά τους.