Φαρμακευτικές εταιρείες θέλουν να μειώσουν τιμές και δεν τους επιτρέπεται!

Σε μια εποχή που ο προϋπολογισμός για την υγεία και το φάρμακο είναι ούτως ή άλλως περιορισμένος και η Κυβέρνηση υποτίθεται ότι επιθυμεί να εξαλείψει την χρονίζουσα υπέρβαση, είναι τελείως παράλογο να μην επιτρέπεται στις εταιρείες να διαθέτουν τα φάρμακα σε χαμηλότερες τιμές. Στο προτεινόμενο Σχέδιο Κανονιστικής Πράξης αναφορικά με τις Τιμές Αποζημίωσης Φαρμάκων που η Κυβέρνηση εισηγήθηκε, δεν προβλέπονται μειώσεις τιμών, με αποτέλεσμα το νέο μοντέλο αποζημίωσης να αντιβαίνει στις αρχές του

ελεύθερου και υγιούς ανταγωνισμού επιβαρύνοντας περαιτέρω το σύστημα υγείας και εμποδίζοντας την προβλεψιμότητα του προϋπολογισμού.

Όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά φορείς της αγοράς: «Είμαστε η μόνη χώρα στον κόσμο, που δεν επιτρέπεται σε μια φαρμακοβιομηχανία να μειώσει μόνη της την τιμή ενός φαρμάκου» και υπογραμμίζουν την ανάγκη για συνολική επανεξέταση του συστήματος clawback – rebate, που έχει οδηγήσει σε απόλυτο αδιέξοδο.

Την πλήρη αντίθεσή τους με το νέο μοντέλο αποζημίωσης φαρμάκων εκφράζουν προς την ηγεσία του Υπουργείου Υγείας ο Σύνδεσμος Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδος και το Pharma Innovation Forum (PIF) Greece τονίζοντας ότι η μείωση της υπερβολικής συμμετοχής του ασθενούς όπου προκύπτει είναι θεμιτή και θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με αύξηση του κονδυλίου της φαρμακευτικής δαπάνης και όχι σαν μια ακόμη αύξηση της υπέρβασης (Clawback), η οποία ήδη τρέχει με ρυθμό αύξησης 15% σε σχέση με πέρσι.

Οι φαρμακευτικές επιθυμούν να μειώσουν τις τιμές αλλά αυτό δεν τους επιτρέπεται, ενώ την ίδια στιγμή υπάρχει ο κίνδυνος η οποιαδήποτε κατάργηση της συμμετοχής του ασθενούς να οδηγήσει σε εκτίναξη της δαπάνης λόγω ανεξέλεγκτης ζήτησης και συνταγογράφησης ακριβότερων σκευασμάτων.

Την ίδια στιγμή, εκτός αγοράς παραμένουν για περίπου ενάμιση χρόνο νέα φάρμακα, λόγω των καθυστερήσεων στην αξιολόγηση και τη διαπραγμάτευση ∙και είναι διπλό το κακό, καθώς και φθηνότερες τιμές θα μπορούσαν να επιτευχθούν για τα υπάρχοντα και  να διατεθούν νέα φάρμακα, κάτι που θα έβαινε προς όφελος και των ασθενών και του ΕΣΥ σε βάθος χρόνου.

Η λογική «δεν πειράζει, θα πληρώσει η βιομηχανία» είναι παραπλανητική και κοντόφθαλμη, γιατί πολύ σύντομα θα υπάρξει πλήρης αδυναμία να καλυφθούν οι τεράστιες υπερβάσεις και όλο αυτό θα γίνει πρόβλημα της Πολιτείας με τελικό θύμα τον ασθενή και τα δημόσια οικονομικά.

Εν τω μεταξύ, τη διόγκωση του clawback έρχεται να επιβεβαιώσει και η Κομισιόν στην τρίτη Έκθεση Ενισχυμένης Εποπτείας όπου προειδοποιεί για τη σταθερή αύξηση του clawback σε επίπεδα, που σύντομα δεν θα είναι βιώσιμα, ενώ υπογραμμίζει την ανάγκη να υπάρξει συνυπευθυνότητα μεταξύ της Πολιτείας και των φαρμακευτικών εταιριών, τονίζοντας ότι: «Εάν ο μηχανισμός clawback δεν επανεξεταστεί για να διασφαλίσει ότι η δομή κινήτρων του περιορίζει τον ηθικό κίνδυνο και βελτιώνει την ισορροπία της κατανομής των βαρών μεταξύ του δημόσιου τομέα και των ιδιωτικών εταιριών, η στρέβλωση αυτή μπορεί να συμβάλει στην καθυστέρηση της εφαρμογής διαρθρωτικών μέτρων».

Όλα αυτά εγείρουν ερωτηματικά σχετικά με το γιατί δεν επιτρέπονται εθελούσιες μειώσεις τιμών και ποιους τελικά εξυπηρετούν αυτές οι αγκυλώσεις.