ΝΕΟ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΤΟΠΙΟ: Πόσο θα επηρεάσει την πολιτική σκηνή και τις επιχειρήσεις*

Η ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΓΟΡΑ ΧΡΕΟΥΣ θα σηματοδοτηθεί από το πολύ σημαντικό για τα ελληνικά δεδομένα γεγονός, της τοποθέτησης  από την Τρόικα Επιτρόπων στις ελληνικές τράπεζες. Γύρω  από το θέμα αυτό και τις επιπτώσεις του στην πολιτική σκηνή και στις επιχειρήσεις, έχουν διατυπωθεί δύο βασικά απόψεις. Σας τις παρουσιάζουμε και ο καθένας από τους αναγνώστες θα βγάλει τα

ΠΡΩΤΗ ΑΠΟΨΗ: «Η αλήθεια είναι ότι πράγματι οι επίτροποι θα έχουν δικαίωμα βέτο στην χρηματοδότηση των μεγάλων επιχειρήσεων, όμως σύμφωνα με πληροφορίες αυτό θα αφορά χορηγήσεις άνω των δέκα εκατομμυρίων ευρώ. Ενώ για τα συνδεδεμένα μέλη, δηλαδή στελέχη των τραπεζών και συγγενικά πρόσωπα, το δικαίωμα βέτο αφορά δάνεια άνω των 5 εκατομμυρίων ευρώ. Με αυτό το δεδομένο είναι σαφές και ξεκάθαρο ότι η κοινωνία δεν πρόκειται να αντιμετωπίσει κανέναν πρόβλημα από τη δράση των Επιτρόπων. Εκείνοι που κινδυνεύουν πράγματι είναι όλοι εκείνοι που έχουν λάβει τεράστια (θαλασσο)δάνεια χωρίς εγγυήσεις ή με εγγυήσεις που από πολλού έχουν εκπέσει ή καταστεί ελάχιστες.

Μήπως λοιπόν όλοι εκείνοι που αγωνιούν για το τι θα συμβεί στους ιδιώτες δανειολήπτες και στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, στην πραγματικότητα ανησυχούν για δικά τους δάνεια και για χορηγήσεις δεκάδων εκατομμυρίων σε προνομιακούς «συνομιλητές» των τραπεζών; Μήπως με τον τρόπο αυτό θα μπει ένα «φρένο» στην αθρόα χρηματοδότηση φίλων και μετόχων των τραπεζών εις βάρος του συνόλου και προς καταστρατήγηση της ανταγωνιστικότητας; Υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι οι τροϊκανοί επίτροποι θα αποδειχθούν ικανότεροι εκείνων που είχε διορίσει στις τράπεζες το ελληνικό δημόσιο».

ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΠΟΨΗ: «Ξένοι τραπεζικοί όμιλοι  θα πατήσουν γερά πόδι στο (πρώην) ελληνικό τραπεζικό σύστημα.  Όχι, δε είμαστε ούτε υπέρ του  «ασύδοτου» και «για τα συμφέροντα της παρέας μας» ελληνικού management, ούτε κατά της εισόδου ξένων ομίλων στο τραπεζικό σύστημα. Είμαστε όμως αντίθετοι με το «αναγκαστικό ξεπούλημα» των ελληνικών τραπεζών σε ξένους, οι οποίοι, σε τελική ανάλυση, όπως έδειξε και η κρίση σε Ευρώπη και ΗΠΑ, κάθε άλλο παρά…  Άγιοι και «σοφοί» ήταν, σε σχέση με τους δικούς μας, όσον αφορά την τραπεζική.

Το ελληνικό management, με τις αδυναμίες του, την εξυπηρέτηση «φίλιων δυνάμεων», τα λάθη του, αποδείχθηκε 1000 φορές ικανότερο από το management  των ξένων, νυν «σωτήρων» του ελληνικού τραπεζικού συστήματος. Μάλιστα, αν οι κυβερνήσεις με τον … τρόπο τους, δεν υποχρέωναν τους Έλληνες managers να φορτώνουν τα χαρτοφυλάκια των τραπεζών με ομόλογα του Δημοσίου και αν δεν είχε γίνει το καταστροφικό για τα κεφάλαια των τραπεζών PSI, οι ελληνικές τράπεζες θα ήταν… οάσεις  μπροστά στην κόλαση που οι ξένοι managers οδήγησαν (στις χώρες τους) τις τράπεζές τους.

Στην Ελλάδα, όποιος ελέγχει το τραπεζικό σύστημα, ελέγχει τη χρηματοδότηση των επιχειρήσεων, ελέγχει σε μεγάλο βαθμό και την πολιτική σκηνή. Με τους δικούς μας, μια έτσι, μια αλλιώς, … τα βρίσκαμε! Άλλωστε, ο ένας γνώριζε τον άλλο και από την καλή και από