ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΤΟΥ Γ.ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΧΘΕΣ – ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Μεγάλες αλήθειες, είπε απόψε ο Γ.Παπανδρέου, μιλώντας στο συμπόσιο για τα 39 χρόνια του ΠΑΣΟΚ. Με την επισήμανση ότι θα είναι συνεπής στις αρχές του ”γιατί δεν με κρατάει κανείς. Δεν υπήρξα ποτέ, ούτε σκοπεύω να γίνω όμηρος κανενός”, ανέλυσε την κατάσταση που παρέλαβε η κυβέρνησή του, περιέγραψε το πως αντιμετώπιζε τότε την Ελλάδα η Γερμανία και έδωσε το στίγμα του

Μιλώντας για την κυβέρνησή του είπε: “Είχαμε πρώτα από όλα να σώσουμε την Ελλάδα από την δημοσιονομική ασφυξία. Από τις αγορές που χορηγούσαν δανεικά με όρους τοκογλυφικούς”.

Παραδέχθηκε επίσης ότι “δεν αλλάξαμε τα κακώς κείμενα στη χώρα χώρα, όσο θέλαμε να τα αλλάξουμε”.

Είπε επίσης ότι το βασικό πρόβλημα στη χώρα ήταν το πελατειακό πάρτι που γινόταν μέχρι το 2009.

Όπως “ένα πάρτι που είχε οδηγήσει τη χώρα να έχει ταυτόχρονα και ύφεση στο -3% και δημόσια διοίκηση διαλυμένη, και χρέος στα 320 δισ. και ιλιγγιωδώς αυξανόμενο και νέο έλλειμμα στα 36,5 δισ. όπως μάθαμε αργότερα και αβυσσαλέο έλλειμμα ανταγωνιστικότητας με το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών στο 14% και, το κυριότερο, θανάσιμο έλλειμμα αξιοπιστίας, μετά τα όσα είχαν δει οι εταίροι μας και οι αγορές την πενταετία 2004-2009″.

Είπε επίσης ότι “ως πρωθυπουργός της χώρας ανέλαβα την ευθύνη για ό,τι δεν έγινε σωστά τα δύο χρόνια της διακυβέρνησής μου. Για κάθε καθυστέρηση, λάθος ή παράλειψη.

Ξέρω όμως ότι τη διετία 2009-2011, μέσα στις χειρότερες δυνατές συνθήκες, έγινε μια αρχή προς τη σωστή κατεύθυνση, παντού“.

Ο κ. Παπανδρέου τόνισε ότι κατά τη διετία που κυβέρνησε τη χώρα αν υπήρχε πολιτική συναίνεση η χώρα θα είχε ήδη περάσει τον κάβο και εξέφρασε την πεποίθηση, ότι αν υπήρχαν συνθήκες ομαλότητας, η κυβέρνησή του θα ολοκλήρωνε το έργο σε τέσσερα χρόνια.

Κατά τον πρώην πρωθυπουργό, η κυβέρνησή του δεν συμπλήρωσε τέσσερα χρόνια “γιατί την ώρα της ύψιστης εθνικής ευθύνης, κάποιοι σκεφτόντουσαν μόνο πώς θα αναρριχηθούν γρηγορότερα στην εξουσία και κάποιοι άλλοι πώς θα τελειώνουν μια ώρα αρχύτερα με μία δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση”.

ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ…

Από τότε, όπως τόνισε, η Ελλάδα έχει διανύσει πολύ δρόμο, τον οποίο περιέγραψε:
- Τότε βυθιζόμασταν με πρωτογενές έλλειμμα 24 δις το χρόνο. Τώρα είμαστε κοντά σε πρωτογενές πλεόνασμα. Τότε, το χρέος δεν ήταν απλά μη βιώσιμο. Το χρέος θα μας εξαφάνιζε σε διάστημα κάποιων εβδομάδων.

- Τώρα είναι στο χέρι μας να το κάνουμε οριστικά βιώσιμο. Τότε δεν υπήρχε κανένας ευρωπαϊκός μηχανισμός στήριξης, δεν υπήρχε καν ευρωπαϊκό θεσμικό πλαίσιο απέναντι στην κρίση. Στην πραγματικότητα οι περισσότεροι εταίροι μας παραμυθιάζονταν ότι δεν χρειάζονται αυτά, ότι δεν τους αφορούσε, ότι το πρόβλημα είναι μόνο ελληνικό. Τώρα και μηχανισμός στήριξης υπάρχει, και θεσμικό πλαίσιο, αν και ακόμα ανεπαρκές, και οι περισσότεροι έχουν αντιληφθεί ότι το πρόβλημα είναι ευρωπαϊκό, και τους αφορά άμεσα”.

ΕΥΘΥΝΕΣ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΤ – Δε στήριξε και η ΝΔ

Ο κ. Παπανδρέου απέδωσε ευθύνες στην Γερμανία και την ΕΚΤ, επειδή στις 5 Μαρτίου 2010 αρνήθηκαν “να κινηθούν δυναμικά στηρίζοντας το πρόγραμμά μας, ώστε να τιθασεύσουν τις αγορές. Δεν θα χρειαζόμασταν να μπούμε σε κανένα μνημόνιο εάν είχαν κινηθεί όπως αργότερα κινήθηκαν για την Ιταλία και την Ισπανία”. Ο κ. Παπανδρέου στην ομιλία του εκτίμησε ότι τα συντηρητικά κόμματα στην Ευρώπη επιθυμούν την “δαιμονοποίηση” κρατών μελών και ανέφερε ως παράδειγμα την αναφορά της Μέρκελ ότι η Ελλάδα δεν έπρεπε να μπει στο ευρώ.
“Βολεύει το πρόβλημα της ευρωζώνης να είναι η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ισπανία, οι δήθεν «τεμπέληδες» Νότιοι”, είπε.

Κατηγόρησε τη Νέα Δημοκρατία που δεν υποστήριξε το πρώτο Μνημόνιο, ενώ επεσήμανε ότι η κυβέρνησή του κατάφερε να κρατήσει την Ελλάδα στην ΕΕ και ταυτόχρονα να μην υπάρχουν προβλήματα με την Τουρκία, καθώς επίσης διατηρήθηκαν οι καλές σχέσεις με τους Άραβες και ανεπτύχθησαν οι σχέσεις με το Ισραήλ.

ΠΟΙΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΟΓΡΑΨΟΥΜΕ ΤΩΡΑ
Πιθανό κούρεμα, καλύτερη διαχείριση του χρέους και ηπιότερη δημοσιονομική προσαρμογή, αφού φτάσουμε σε πρωτογενές πλεόνασμα, με αντάλλαγμα αυστηρές προδιαγραφές που δεν θα είχαν να κάνουν με μέτρα οριζόντιας μορφής, αλλά μόνο με ουσιαστικές θεσμικές μεταρρυθμίσεις, που απαντάνε στα πραγματικά προβλήματα της χώρας.

1) Δεν γίνεται να συνεχίσουμε με ΕΥΡΩ με τραπεζικό σύστημα πολλών ταχυτήτων στην Ευρωζώνη. Άρα αναγκαία η Τραπεζική Ένωση.Το ευρώ,οι καταθέσεις, του Έλληνα, Ισπανού και του Γερμανού, πρέπει να έχουν την ίδια αξία

2) Δεν γίνεται να συνεχιστούν οι μεγάλες διαφορές στα επιτόκια δανεισμού μεταξύ των Κρατών Μελών. Άρα αναγκαίο και δίκαιο το ευρωομόλογο.

3) Δεν γίνεται να ανακάμψει συνολικά η Ευρώπη χωρίς ένα σοβαρό ευρωπαϊκό πρόγραμμα ανάπτυξης. Τα ευρωομόλογα για έργα στις μεταφορές, στην πράσινη ενέργεια, στα διαδίκτυα, στην εκπαίδευση, είναι απαραίτητα και για την αντιμετώπιση της ύφεσης αλλά και για την ανταγωνιστικότητα της Ευρώπης με τις αναδυόμενες αγορές. Και είναι δικιά μας επιτυχία ότι γίνονται πράξη με πρώτο παράδειγμα την Ισπανία. Εμείς τι κάνουμε;

Πρότεινε ακόμη την ψήφιση ενός προέδρου της Ε.Ε από τους πολίτες. Επιπλέον, πρότεινε την απόδοση της ιδιότητας του Ευρωπαίου πολίτη, ξεκινώντας από μετανάστες από τρίτες χώρες.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ ΓΙΑ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ

Μιλώντας για την πρότασή του περί δημοψηφίσματος είπε ότι όταν την έκανε είχε κατά νου τη συμμετοχή του πολίτη. “Η πρόταση για δημοψήφισμα όταν ανακοινώθηκε, ήταν η μόνη απάντηση στη παντελή έλλειψη πολιτικής σωφροσύνης και στην κορύφωση της δημαγωγίας”, είπε.

ΓΙΑ ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ
Μιλώντας για τα συχνά ταξίδια του στο εξωτερικό ανέφερε:

“Και σε αυτούς που με κατακρίνουν που ταξιδεύω, ένα έχω να πω. Λίγοι είμαστε εκεί έξω! Η Ελλάδα χρειάζεται φωνές. Και πρώην Πρωθυπουργούς, και υπουργούς, και δημοσιογράφους, και κάθε επαγγελματία που με την αξία του μπορεί να αποδείξει ότι η Ελλάδα δεν είναι αυτό που κάποιοι ήθελαν να περάσουν”.

ΠΟΙΟΥΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΛΗΣΙΑΣΕΙ ΤΟ ΠΑΣΟΚ

Κατά τον κ. Παπανδρέου, το ΠΑΣΟΚ πρέπει να προσεγγίσει τους πολίτες που θέλουν μια παραγωγική χώρα, χωρίς δανειστές, που δεν θέλουν κρατικά μονοπώλια, ούτε ιδιωτικοποίηση των πάντων, που θέλουν αλλαγές στο κράτος και είναι υπέρ της επιχειρηματικής προσπάθειας και του τραπεζικού συστήματος με εποπτεία.