Το ζήτημα των τραπεζών

Του Μπάμπη Παπαδημητρίου

Το ζήτημα των τραπεζών έκανε ένα μεγάλο βήμα εμπρός. Μάλιστα, αναλυτές προσκείμενοι στον ευρύτερο χώρο της αριστερής αντιπολίτευσης απορίπτουν από το βάθρο του αλάνθατου μάντη καταστροφών ότι η επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών δεν έχει κάποια σημασία “αφού είναι όλες χρεωκοπημένες”.

Το αντίθετο πιστεύουν οι ίδιοι οι μέτοχοι, οι διεθνείς αναλυτές και οι εγχώροι αποταμιευτές. Επιπλέον, η σταθερότητα του

τραπεζικού συστήματος παραμένει κεντρικός στόχος για τα ευρωπαικά κράτη, την Κομισιόν και το Διεθνές Νομισματικό ταμείο, που παρακολουθούν με ικανοποίηση τις θετικές εξελίξεις που καταγράφονται σε αυτό το μέτωπο.

Την προσοχή τους τράβηξε, για παράδειγμα, η επιστροφή της τράπεζας ALPHA στη διεκδίκηση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, η οποία, σε προηγούμενη φάση δεν είχε κρατηθεί σε όφελος πιο φαντεζί κινήσεων. Η ALPHA προβλέπει τη λειτουργική αυτονομία του Ταμιευτηρίου, με σκοπό μάλιστα την αναβίωση της παράδοσης της εθνικής αποταμίευσης. Ακούγεται, βεβαίως, από παράγοντες της αγοράς ότι η τρόικα -πιθανόν και η εποτεύουσα Τράπεζα Ελλάδος έχει ήδη αποφασίσει να προσφερθεί το Τ.Τ. προς ενίσχυση της ολοσχερώς κρατικής πλέον τράπεζας Eurobank.

Ας ελπίσουμε ότι θα λειτουργήσει ο ανταγωνισμός και όχι ένα ιδιότυπο “τραπεζικό καρτέλ με ευρωπαική σφραγίδα”, που πολλοί φοβούνται ότι αποκάλυψαν οι χειρισμοί με τη νέα διοίκηση της Eurobank. Οι αποφάσεις πρέπει να κρίνονται από όλους τους πολίτες, οι οποίοι άλλωστες είναι τώρα οι πραγματικοί μέτοχοι των συστηματικών τραπεζών. Η ποιότητα του μάνατζμεντ των τραπεζών κρίνεται σε τρία πρακτικώς σημεία.

Πρώτον, στην προστασία της ασφάλειας και των υπεραξιών για τους μετόχους. Μην ξεχνάμε ότι η επανεκεφαλαιοποίηση κρίνεται από τον όσο το δυνατόν λιγότερο χρόνο που θα χρειαστεί για να περάσει η τιμή της μετοχής τα χρήματα που διέθεσαν οι φορολογούμενοι.

Το δεύτερο κριτήριο αφορά την πολιτική δανείων. Ενα θέμα είανι η εφαρμογή αυστηρών κανόνων, χωρίς άλλες “συνεννοήσεις”, όπως είναι τα “παιχνίδια εξουσίας”, στην επανεξέταση παλαιών δανείων και τη διευκόλυνση με τη ρευστότητα που αιτεί η καλή λειτουργία τους.

Το τρίτο και ιδιαίτερο κριτήριο αφορά την αναδιοργάνωση των ιδρυμάτων. Το ζήτημα των τραπεζών, όπως πάντοτε σε παρόμοιες συγκυρίες μεγάλης κρίσης, είναι εξαιρετικά σημαντικό. Γι΄ αυτό σε ότι αφορά τα στελέχη ισχύουν τα γνωστά τόσο στις Βρυξέλλες όσο και στην Αθήνα για τη “γυναίκα του Καίσαρα”.