Μέχρι το 2012 δεν ήξερα πως η αριστερά υπάρχει και για να κυβερνά…

Δεν ξέρω αν πρέπει να τον ευχαριστεί και η κοινωνία για όσα έκανε στις δυσκολότερες στιγμές της σύγχρονης ιστορίας της χώρας.

Ξέρω σίγουρα πως τον ευχαριστούμε όλα τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, οι ψηφοφόροι, οι φίλες και οι φίλοι του. Μεγάλωσα ως μια αριστερή που δεν ήξερε πως η αριστερά υπάρχει και για να κυβερνά.

Η Αριστερά υπήρχε για να κρατά αντιστάσεις, να είναι φωνή διαμαρτυρίας, αντιπολίτευσης, ανάχωμα σε αντιδραστικές πολιτικές. Για να κρατάει τα μπόσικα. Έτσι έμαθα και στην ΚΝΕ,

Όταν το 2012 άκουσα για πρώτη φορά τον Α.Τσίπρα να λέει “εμείς διεκδικούμε την Αριστερά στη κυβέρνηση” έζησα όντως μία από τις κρισιμότερες στιγμές της δικής μου πολιτικής σκέψης και διαδρομής. Ήταν η αρχή ενός συνολικότερου μετασχηματισμού της δικής μου νόησης η οποία προφανώς και συνέβη σε μια περίοδο τεκτονικών αλλαγών για όλη την ελληνική κοινωνία. Όλα ήταν πιθανά, όλα ήταν δυνατά.

Μα εκτός από τις αντικειμενικές συνθήκες, υπάρχουν και οι υποκειμενικές. Δεν έγινε τυχαία ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση επειδή απλά κατέρρευσε το κομματικό σύστημα. Έγινε γιατί, πρώτον, το θέλησε και το δήλωσε. Και, ύστερα, γιατί δούλεψε για αυτό.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον σύντροφο που έγινε ο πρώτος αριστερός πρωθυπουργός της Ελλάδας και ο μόνος εδώ και δεκαετίες αριστερός ηγέτης κράτους στην Ευρώπη. Ένα ευχαριστώ σε αυτόν, αλλά και στο κόμμα που τον στήριξε, τον αγκάλιασε και μαζί του ανέλαβε ένα τεράστιο χρέος τη δυσκολότερη ώρα.

Σε ευχαριστούμε που έκανες το αδύνατο δυνατό. Που γίναμε κομμάτι της ιστορίας.

Για την 25η Ιανουαρίου του 2015, για την ημέρα του δημοψηφίσματος, για την πρόσβαση των ανασφάλιστων στο σύστημα υγείας, για τα σχολικά γεύματα, για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, για το σύστημα ύδρευσης στον Αργοσαρωνικό, τα νοσοκομεία στα νησιά, την στήριξη στην έρευνα και στους ερευνητές, την Συμφωνία των Πρεσπών, την ψηφιοποίηση του κράτους, την κοινωνική στήριξη και προστασία στο πιο φτωχοποιημένο και ευάλωτο κομμάτι του λαού μας. Αυτό που έψαχνε στα σκουπίδια της κρίσης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αλλάξει, να γίνει ένα άλλο κόμμα, ένα κόμμα – ελπίδα για την κοινωνία του σήμερα και του αύριο. Έδωσες πολλά, τώρα ήρθε η ώρα να δώσουν και άλλοι και άλλες.

Σήμερα όλες και όλοι δακρύσαμε που φεύγεις και θα λείψεις. Μα το μέλλον διαρκεί πολύ.

* Αναδημοσίευση από το Facebook της Angelina Giannopoulou