Αποδράσεις: Μια “μόδα” που… κρατάει χρόνια

Οι αποδράσεις φυλακισμένων αποτέλεσαν, χρόνια τώρα, αντικείμενο σεναριογράφων επιτυχημένων κινηματογραφικών ταινιών. Η φαντασία κάλπαζε και οι θεατές κάθε φορά εκπλήσονταν με την δημιουργική σκέψη και τις φανταχτερές εικόνες, την σκηνοθεσία και την ποικιλία ρόλων και ερμηνειών. Στην ελληνική κοινωνία όμως φαίνεται πως από τη μεγάλη οθόνη έχουμε περάσει στην πραγματικότητα. Οι πιο ευφάνταστες αποδράσεις έχουν λάβει χώρα στην ελληνική επικράτεια, παρόλο που μερικές από αυτές αντιγράφουν άλλες, παλαιότερες, ή μεταφέρουν κινηματογραφικές σκηνές στην αληθινή ζωή.

Στο επικέντρο αυτές τις ημέρες οι αποδράσεις από τα «σωφρονιστικά ιδρύματα» Τρικάλων και Μαλανδρίνου. Ενώ αλήστου μνήμης η απόδραση γνωστού βαρυποινίτη με ελικόπτερο από τον Κορυδαλλό. Οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι δηλώνουν πως σε μια ελληνική φυλακή μπορεί να περάσει το οτιδήποτε. Από μια απλή λίμα, ένα μαχαίρι μέχρι βαρέα όπλα. Τα ναρκωτικά θεωρούνται «δεδομένα». Πώς είναι δυνατόν όμως να συμβαίνει αυτό και κανένας να μην παίρνει είδηση κάτι ή ποτέ κάποιος να τιμωρείται; Ποιός ο σκοπός σκληροί εγκληματίες και κακοποιοί να συλλαμβάνονται και τελικά μετά από ένα μικρό χρονικό διάστημα να βρίσκονται ξανά στους δρόμους, ελεύθεροι; Τι πάει να πει χορηγήθηκε «από λάθος άδεια»; Πράγματα ανεξήγητα όσο και κολάσιμα. Προκαλούν την κοινή γνώμη και δημιουργούν μεγάλη ανασφάλεια στους πολίτες.

Αποφασίστηκε σε σύσκεψη υπό τον πρωθυπουργό, τον υπουργό δικαιοσύνης και τον υπουργό προστασίας του πολίτη, λήψη νέων μέτρων. Εφοδιασμός των εξωτερικών φυλακίων με αλεξίσφαιρα τζάμια, αλεξίσφαιρα γιλέκα σε όλους τους φρουρούς, αιφνιδιαστικές εφόδους της ΕΚΑΜ σε κελιά βαρυποινιτών, δημιουργία νέας φυλακής «φρούριο» για βαρυποινίτες και επικινδυνους κακοποιούς, προσλήψεις επιπλέον σωφρονιστικών υπαλλήλων. Γιατί έπρεπε να φτάσουμε σε τέτοιο σημείο για να ληφθούν μέτρα που θεωρούνται δεδομένα; Γιατί θα πρέπει να ρισκάρονται ανθρώπινες ζωές προκειμένου να θωρακίσουμε το σωφρονιστικό σύστημα; Εξυπακούεται πως τα μέτρα είναι προς την σωστή κατεύθυνση και εύχομαι έστω και τώρα να μπορέσουν να βελτιώσουν την εικόνα και να περιορίσουν τις αποδράσεις κρατουμένων.

Κι επειδή το όλο σύστημα ονομάζεται «Σωφρονιστικό» καλό είναι να ληφθούν μέτρα και προς αυτή την κατεύθυνση. Τουλάχιστον σε εκείνους τους φυλακισμένους που μπορούν να σωφρονιστούν. Που επιδέχονται την εξωτερική βοήθεια με απώτερο σκοπό την βελτίωση του χαρακτήρα και της συμπεριφοράς τους, την ορθή επανένταξη στην κοινωνία. Φτάνει αυτό να γίνεται προγραμματισμένα. Μια ειλικρινή προσπάθεια βασισμένη σε ειδικές μελέτες, χωρίς να προσβάλλει την ανθρώπινη προσωπικότητα. Μέτρα όπως η χορήγηση αδειών δεν έχουν κανένα λόγο ύπαρξης και έχουν κριθεί στην πράξη αναποτελεσματικά, αφού αποτελούν τον πιο εύκολο δρόμο απόδρασης. Η κοινωνία απαιτεί να βρει την ησυχία της. Δεν θέλει άλλον έναν πονοκέφαλο να την απασχολεί. Έχει ήδη αρκετά προβλήματα να λύσει.