Απροθυμία επίδειξης υπευθυνότητας από το Κοινοβούλιο

Νόμος πλαίσιο ή κανόνες για τον λόγο, και τον τρόπο, άρσης της βουλευτικής ασυλίας δεν έχουν θεσμοθετηθεί ακόμα από το ελληνικό κοινοβούλιο. Τίθεται πάντα στην διακριτική ευχέρεια των βουλευτών, στην …κομματική γραμμή ή την …κοινή λογική (!). Οι τελευταίες όμως αποφάσεις, για συγκεκριμένες περιπτώσεις, καταδεικνύουν ότι η σκοπιμότητα πάντα διαδραματίζει τον πλέον καθοριστικό ρόλο στο αποτέλεσμα μιας τέτοιας ψηφοφορίας.

Το ίδιο ενοχλητική, έως προκλητική, για τον απλό λαό, παραμένει και η διαδικασία «περί ευθύνης υπουργών». Εκεί όπου η Δημόσια Διοίκηση θα έπρεπε

να κρίνεται (όργανα και δράση) βάσει των θεμελιωδών αρχών της (νομιμότητα, δημόσιο συμφέρον, προστασία διοικουμένων), έχουμε φτάσει στο σημείο οι παρατάξεις να συνενοούνται μεταξύ τους για το πώς θα καλύψουν ή θα εκθέσουν για τυχόν ατασταλείες και παραβατικές πρακτικές, δεδομένες ή αμφισβητίσιμες, πρόσωπα της πολιτικής σκηνής του τόπου. Η Βουλή δεν έχει φροντίσει, έως σήμερα, να εκδόσει μια νέα κανονιστική πράξη δικαίου βάσει της οποίας θα υπάρχουν σαφή όρια και κριτήρια με τα οποία θα παρέχεται το δικαίωμα στο Σώμα να προβεί σε ενέργειες άρσης της βουλευτικής ασυλίας ή να παραπέμψει έναν υπουργό στα αρμόδια όργανα για παράνομες πράξεις ή αποφάσεις.

Άμεσο αποτέλεσμα που απορρέει από τα παραπάνω είναι να αυξάνεται ο βαθμός δυσπιστίας των πολιτών απέναντι στο πολιτικό σύστημα, τα κόμματα αλλά και συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα. Σε μια εποχή που ο πολιτικός κόσμος δεν πείθει για το δίκαιο των επιλογών του και το αντιπροσωπευτικό σύστημα δέχεται ολοένα και περισσότερο αμφισβήτηση ως προς την αποτελεσματικότητά του. Οι απαιτήσεις του εκλογικού σώματος είναι πολύ μεγαλύτερες, δηλαδή, από το σύνολο αυτών που επιλέγει να τον εκπροσωπεύσουν. Ο λαός διαπιστώνει πως δεν τηρούνται ισότιμα οι νόμοι και σε πολλές περιπτώσεις καταλύονται ακόμα και Συνταγματικοί κανόνες δικαίου. Δυστυχώς τα δημοφιλή Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, σε μεγάλο βαθμό, βοηθούν στο να συντηρηθεί αυτή η κατάσταση. Έτσι κάθε υπόθεση τέτοιου περιεχομένου θα συνεχίσει να αντιμετωπίζεται καχύποπτα από την πλειοψηφία του κόσμου.

Όλα δείχνουν πως δεν υπάρχει πρόθεση να ξεκαθαρίσει το τοπίο. Αυτοί οι οποίοι βολεύονται από το υπάρχων σύστημα, δεν θέλουν να γίνει μια αληθινά μεγάλη μεταρρύθμιση που θα αντιστρέψει το κλίμα στην πολιτική σκηνή της πατρίδας μας. Που θα επαναφέρει το ελληνικό κοινοβούλιο στο επίπεδο υπευθυνότητας που του αξίζει και ο ελληνικός λαός περιμένει ανυπόμονα να δει. Το ερώτημα δεν είναι «Γιατί, άραγε;» αλλά «Ως πότε, άραγε;»!