Ιδιοσυγκρασία Γερμανών…

Οι Γερμανοί φημίζονται για τον συντηρητισμό τους, την αυστηρότητα και την αντισυμβατικότητά τους. Το διοχετεύουν, έμμεσα, και στα προϊόντα της «βαρειάς» βιομηχανίας τους, καθιστώντας τα έτσι ξεχωριστά σε σύγκριση με παρόμοια προϊόντα άλλων χωρών.

Ένα γερμανικό αυτοκίνητο, για παράδειγμα, δεν μπορεί να συγκριθεί σε φινέτσα με ένα ιταλικό, δεν «βγάζει» την ίδια ιπποδύναμη με ένα ιαπωνικό ούτε υπερέχει τεχνολογικά ενός αμερικάνικου ή ενός γαλλικού. Ωστόσο, είναι η αλήθεια, θα συναντήσεις πολύ λιγότερα γερμανικά αυτοκίνητα σε συνεργεία, λόγω κάποιας δυσλειτουργίας, απ’ ότι άλλων χωρών. Οι

ίδιοι κοστολογούν ακριβότερα τα προϊόντα τους και δεν επιδέχονται καμία διαπραγμάτευση. Τι γίνεται όμως όταν η έλλειψη αγοραστικής δύναμης μειώνεται και αυτόματα οι πωλήσεις μειώνονται; Ποιά πολιτική πρέπει να ακολουθηθεί ώστε να επανεκκινηθεί η αγορά;

Με την ίδια λογική η αδιαλλαξία της γερμανικής πολιτικής, που εκφράζουν τόσο η Άνγκελα Μέρκελ όσο και ο Βόλφγκανκ Σόιμπλε, με τον πλέον επίσημο τρόπο, της συνεχιζόμενης και παρατεταμένης λιτότητας χωρίς παράλληλα μέτρα ανάπτυξης, να οδηγεί νομοτελειακά σε ένα καθομολογούμενο αδιέξοδο. Η μονομερής αντιμετώπιση της οξύτατης κρίσης ρευστότητας και η εσωστρεφής αντιμετώπιση της ευρωπαϊκής οικονομικής αυτοτέλειας, έπρεπε να είχε λήξει εδώ και καιρό. Η ευρωζώνη δεν αποτελεί προτεκτοράτο κανενός. Ειδικά όταν τα αποτελέσματα της εφαρμοζόμενης πολιτικής οδηγούν αβίαστα στο συμπέρασμα ότι τα ελλείματα αρκετών κρατών-μελών (της Ελλάδας συμπεριλαμβανομένης) αντί να μειώνονται, αυξάνονται.

Η διαφοροποίηση των οικονομικών αποτελεσμάτων των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων από αυτά των κρατικών, επιβάλλεται. Η παγκόσμια «λεηλασία» των κρατικών διαθεσίμων και η «ομηρεία» των χωρών με τον δανεισμό προς όφελος μιας παγκόσμιας τραπεζικής «ελίτ» είναι ο μοναδικός δρόμος απεγκλωβισμού από την παγκόσμια οικονομική κρίση. Το «αντίκρυσμα» πρέπει να επανέλθει στην ρεαλιστική του δύναμη και όχι στην «εικονική πραγματικότητα» που δημιουργούν τραπεζικά εφευρήματα και ευφάνταστες «οικονομικές δημιουργίες» (τραπεζικά προϊόντα).

Η στροφή στις ανάγκες της κοινωνίας και του ατόμου έπρεπε να είχε ήδη ξεκινήσει από …χθες! Βαρίδια πολιτικής αλλαζονείας, διαφθοράς, εθνικισμού και αναχρονιστικές οικονομικές θεωρίες πρέπει να μπουν στο περιθώριο από το πλήθος των πολιτών όλου του κόσμου. Έχει «πολλάκις» επισημανθεί πως η σημερινή εικόνα της Ευρώπης απέχει κατά πολύ από την «Ευρώπη των λαών», τη φιλοσοφική και αληθινή ιδέα-όραμα, που ενέπνευσε την ένωση των χωρών της γηραιάς ηπείρου. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Αν οι ηγέτες της Ευρώπης θέλουν πραγματικά να συναγωνιστούν μια «ομοσπονδία» όπως οι Η.Π.Α., που αν μη τι άλλο γεννήθηκε από τα σπλάχνα των ευρωπαϊκών εθνών, και σημείωσε ασύγκριτα άλματα ανάπτυξης, μέσα από σωστή ανάγνωση ιστορικων λαθών και καίριων αποφάσεων ορόσημα για την περαιτέρω πορεία της, που την καθιέρωσαν σαν την υπερδύναμη του πλανήτη.

Οι Γερμανοί δείχνουν μια αποστροφή στις ιστορικές καταβολές τους, αλλά η υπόλοιπη Ευρώπη οφείλει να τους τις θυμίσει. Η ιστορία διδάσκει, αρκεί να είσαι σε θέση να διδαχθείς από αυτήν.