Οι ιδέες είναι αλεξίσφαιρες. Όσοι κι αν δολοφονηθούν… (video)

Εκείνο το πρωινό της 4ης Απριλίου του 1968, η Αμερική ξύπνησε διαφορετικά. Έστω κι αν η αέναη υπερδύναμη του πλανήτη μας ήταν συνηθισμένη στη βιαιότητα και το έγκλημα, η δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ στο Μέμφις δεν μπορούσε παρά να κάνει την Ιστορία να κοντοσταθεί.

Να ρίξει μια ματιά στο φέρετρό του, να αναρωτηθεί και να… συνεχίσει. Οι ιδέες άλλωστε, ιδιαίτερα οι πιο όμορφες και ανθεκτικές στη φθορά του χρόνου, είναι αλεξίσφαιρες. Όσοι φορείς τους κι αν δολοφονηθούν. Όσες θυσίες κι αν απαιτηθούν.

Η

δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, όπως εκείνες των αδελφών Κένεντι, του Τζον Φιτζέραλντ που έγινε Πρόεδρος, και του Ρόμπερτ που… δεν πρόλαβε, συνέθεσαν ένα μωσαϊκό βίαιης αλλαγής στη ροή της Ιστορίας. Και απέδειξαν πως όταν τα επιχειρήματα δεν επαρκούν, όταν άλλες στρατηγικές αποτυγχάνουν, οι σφαίρες αποδεικνύ0νται περισσότερο… παρεμβατικές και “αποτελεσματικές”.

Φυσικά και ο πειρασμός είναι μεγάλος, να αναρωτηθεί κανείς πως θα ήταν η ζωή μας αν δεν είχε υπάρξει μια δολοφονία σαν και εκείνη του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Αν δηλαδή, εκτός από τις ιδέες, είχαν επιζήσει και οι φορείς τους.

Επειδή, μπορεί μια ιδέα να διατηρεί ανθεκτικά χαρακτηριστικά, δεν μένει ωστόσο “ατσαλάκωτη”. Από εποχή σε εποχή, από γενιά σε γενιά, και από εκφραστή σε εκφραστή, υφίσταται ρωγμές και αλλοιώσεις. Είναι το ταξίδι προς την Ιθάκη, για το οποίο μίλησε ο Καβάφης. Μόνο που στις περισσότερες περιπτώσεις, οι αλλαγές έρχονται προς το χειρότερο.

Γι’ αυτό και σε επίπεδο εξέλιξης των ιδεών, η ανθρωπότητα μοιάζει να έχει… φρενάρει τα τελευταία χρόνια. Και να αναζητεί επειγόντως οξυγόνο και φρεσκάρισμα. Να “έχει ένα όνειρο”, και να επιμείνει πεισματικά να το ζήσει…