Πολιτική του ανέφικτου

Παρ’ όλο που είναι παρακινδυνευμένο σήμερα, με την πολιτική σε μεγάλη απαξίωση, να ανακαλείς τις απόψεις του Max Weber περί πολιτικής, παίρνω το ρίσκο να το κάνω.

Ο πολιτικός, λοιπόν, κατά τον Max Weber οφείλει όχι μόνο να είναι ηγέτης, αλλά και να πασχίζει να πραγματοποιήσει το ανέφικτο, γνωρίζοντας ότι μόνο έτσι θα πραγματοποιήσει το εφικτό.

Όποιος λοιπόν ασκεί

δημόσια διοίκηση, γνωρίζει εύκολα ότι η μάχη με τα καθημερινά προβλήματα δεν απέχει και πολύ από τη σφαίρα του ανέφικτου. Δεν είναι λίγες οι φορές που η ανάληψη πρωτοβουλιών, μαζί με τις ευθύνες οι οποίες τις συνοδεύουν, αντιμετωπίζεται με καχυποψία, ιδίως όταν φέρει χαρακτηριστικά διαφοροποίησης ή σύγκρουσης με παγιωμένες συνήθειες ετών. Και ακόμη όταν δεν λείπει το πάθος για το στόχο και η προσήλωση σε αυτόν, το πολιτικό κόστος επανέρχεται ως σκέψη σε όσους λαμβάνουν αποφάσεις και λειτουργεί αποθαρρυντικά.

Ευθύνη όμως των πολιτικών είναι η λύση των προβλημάτων και όχι η ενατένισή τους και η λήψη αποφάσεων βρίσκεται στον πυρήνα κάθε πολιτικής πράξης, χωρίς το άλλοθι της γραφειοκρατίας, της αναρμοδιότητας και των πιθανών συγκρούσεων. Κρατώντας αποστάσεις ασφαλείας από τις σειρήνες του λαϊκισμού, την υπηρέτηση της ματαιοδοξίας και από επικοινωνιακούς χειρισμούς, η ίδια η απόφαση γεφυρώνει το χάσμα ανάμεσα στο εφικτό και το ανέφικτο.

Ο ρόλος του πολιτικού είναι να πάρει επάνω του το βάρος της απόφασης, με εμπιστοσύνη στη δική του εκτίμηση για την πορεία των πραγμάτων και τη δυνατότητα επηρεασμού τους. Πάντα με αίσθηση του μέτρου, πρέπει να αποφασίζει με γνώμονα το δημόσιο και κοινωνικό συμφέρον. Τότε οι αποφάσεις γίνονται λεπίδες και κόβουν γόρδιους δεσμούς…

* Ο Στράτος Σιμόπουλος είναι Γενικός Γραμματέας Δημοσίων Έργων, Ηλεκτρολόγος Μηχανικός. Περισσότερα άρθρα και απόψεις του μπορείτε να διαβάσετε στο site www.efsimopoulos.gr