Στα όρια της φτώχειας το 31% του πληθυσμού στην Ελλάδα το 2011

Συγκλονιστικός ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας σύμφωνα με στοιχεία από την έκθεση της  Eurostat που δόθηκε στη δημοσιότητα.

Ένας στους τέσσερις Ευρωπαίους, περίπου 120 εκατομμύρια άνθρωποι, τελούσαν υπό την απειλή της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού το 2011.

Το 24,2% του πληθυσμού των 27 χωρών της ΕΕ, 119,6 εκατομμύρια άνθρωποι, ήταν αντιμέτωποι με την απειλή τον περασμένο χρόνο (έναντι 23,4% το 2010) εξαιτίας της τεράστιας οικονομικής κρίσης.

«Φωτιά» έχουν

πάρει τα ποσοστά ανθρώπων που αντιμετωπίζουν την απειλή της φτώχειας κυρίως στη Βουλγαρία, 49%, την Ρουμανία και τη Λετονία , 40%, καθώς και στην Ελλάδα, 31%  (έναντι του 2010 που τα ποσοστά ανέρχονταν στο  27,7%) .

Τα μικρότερα ποσοστά φαίνεται να βρίσκονται λίγο πιο βόρεια, στην Τσεχική Δημοκρατία, 15%, στη Σουηδία και την Ολλανδία, 16%, καθώς και στην Αυστρία και το Λουξεμβούργο , 17%.

Τα ποσοστά παραμένουν σταθερά για το 2010 και το 2011 για τη Γερμανία και τη Γαλλία, στο 19,9% και το 19,3% αντίστοιχα.

Οι άνθρωποι που ανήκουν σε αυτήν την δύσκολη κατηγορία, αντιμετωπίζουν τουλάχιστον μία από τις τρεις μορφές αποκλεισμού: όπως για παράδειγμα κίνδυνο φτώχειας μετά τις κοινωνικές εισφορές, σοβαρή έλλειψη υλικών αγαθών (αδυναμία πληρωμής λογαριασμών, θέρμανσης, κατανάλωσης πρωτεϊνών), πολύ χαμηλή απασχόληση ( νοικοκυριά όπου οι ενήλικες χρησιμοποίησαν λιγότερο από το 20% του δυναμικού τους για εργασία).

Στο σύνολο της ΕΕ, δηλαδή το 17% του πληθυσμού απειλείται με υποβιβασμό του επιπέδου ζωής του κάτω από το όριο της φτώχειας, το 9% βρίσκεται σε κατάσταση σοβαρής υλικής ένδειας και το 10% ζει σε νοικοκυριά με πολύ χαμηλή ένταση εργασίας.

Τα παραπάνω στατιστικά στοιχεία δημοσιεύονται τη στιγμή που διάσταση απόψεων επικρατεί μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών για τις δαπάνες της ευρωπαϊκής επισιτιστικής βοήθειας που προβλέπονται στον προϋπολογισμό 2014-2020 της ΕΕ.

Το πρόγραμμα αυτό έχει αμφισβητηθεί από πολλούς, όπως η Γερμανία, η Σουηδία και η Βρετανία.

Οι εν λόγω χώρες θεωρούν ότι η βοήθεια σε τρόφιμα για τα φτωχότερα στρώματα, πρέπει να παραμείνει υπό την ευθύνη του κάθε κράτους.